𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

On our way to Hogwarts

De rest van de vakantie is voorbijgevlogen. In het begin was de stemming een beetje awkward, maar naar mate de vakantie tot een eind kwam, verzachtte de sfeer weer.

Hoewel de kerst viering bij James geweldig was, miste ik de gezelschap van mijn ouders. Het was de tweede kerst zonder hun en de eerste sinds dat ze er niet meer zijn. Het is zwaar, maar ik probeer mijn aandacht van hun af te zetten. Ze zijn verleden tijd.

᯽᯽᯽

'Sel!' roept iemand van beneden. Het is Sirius. Ik zit op mijn kamer, nou ja, één van de logeerkamers van de Potter.

'Ja?' roep ik terug, mijn koffer staat naast me, al ingepakt en wel.

'De trein vertrekt in twintig minuten, we moeten gaan.' roept een andere stem. James.

'Ik kom!' zeg ik, terwijl ik opsta. Regulus komt de kamer binnen,

'Laat mij die maar nemen.' zegt hij, knikkend naar mijn koffer en hij pakt de hendel vast. Ik knik als gebaar om hem te bedanken en baan me een weg de trap af, met Regulus achter me aan.

'Oké, lads, we gaan naar King's cross verdwijnselen, dus ik zie jullie daar wel weer ergens.' zegt James en hij steekt zijn hand op naar Peter, 'Pete, jij bent een ramp met verdwijnselen, dus ik neem je met me mee.'

Peter maakt een 'tsk' geluidje met zijn tong, maar grijpt dan toch naar James' hand, 'ik kan echt wel zelf ver-' In een oogwenk zijn de twee jongens weg.

Zo verdwijnt iedereen uit het huis, tot alleen ik en Regulus nog over zijn, 'Let's go.' zeg ik en ik pak mijn vriend zijn hand vast. Ik sluit mijn ogen voordat ook ik verdwijnsel.

Het voelt alsof ik niet kan ademen, tot mijn voeten de vaste grond weer raken. Wij staan in de afgelegen steegje waar ik en Remus afgelopen zomer in zijn verdwijnseld. Mijn maag draait om bij de gedachten naar toen. Hoe enkele minuten later we een leeg huis aantroffen... ik schud mijn hoofd.

'Ik haat verdwijnselen.' zegt Regulus en hij rilt even. Ik leg mijn hand op zijn schouder,

'Wen er maar aan, groentje, binnenkort ga je het vaker moeten doen.' zeg ik met een glimlach.

'Ik kan ook gewoon niet naar die lessen gaan.'

'En nooit leren hoe je moet verdwijnselen? Ga je gang.' grijns ik. Regulus rolt zijn ogen voordat hij begint te lopen,

'Kom op.' zegt hij.

Ik ren achter hem aan, tot ik weer naast hem loop, 'Ugh, wil je zo graag van me af?' vraag ik.

'Over een kwartier vertrekt de trein.' zegt hij, 'als we niet weg gaan, zouden we te laat komen.'

Ik pak zijn hand vast, zodat we hand in hand komen te lopen, 'ik kan niet geloven dat de vakantie nu al voorbij is.'

'Het waren maar twee weken.'

'Toch, het voelt als de dag van gisteren dat je superheldin vriendin je uit de gevangenis moest redden.'

'Ik zat niet eens in de gevangenis, ik werd alleen in een afgesloten kamer gezet omdat ik gearresteerd was, daarbij moet je jezelf niet zo hoog zetten.'

'Hoe bedoel je, ik ben een superheldin!' zeg ik met een poeslief stemmetje.

'En ik ben de villain zeker?' vraagt Regulus.

Ik grijns flirterig, 'nou ja, de villains zijn meestal wel het knapst.' zeg ik.

Regulus kijkt op me neer, zijn ogen glinsteren. Hij buigt en drukt een kus op m'n mond.

'Een villain met giftige zoenen.' zeg ik met een glimlach. Regulus rolt glimlachend zijn ogen. Hij houdt mijn hand vast en trekt me lichtjes aan mijn arm, zodat ik sneller begin te lopen.

Als we bij perron 9 zijn gaan we met z'n tweeën bij de muur staan.

'Kust?'

'Klaar.' antwoordt Regulus. Ik knik en beide zetten we een stap naar achteren. Mijn zicht vervaagt en ik knipper, als mijn ogen weer open zijn, zie ik de muur van perrron 9 3/4.

'Uhm...' mompelt Regulus. 'Dan ga ik denk ik maar naar de Slytherin coupé"

Een lichte steek van verdriet raakt me, maar ik snap niet waarom. Het is logisch dat Regulus bij zijn vrienden wilt zitten.

'Oké.' zeg ik en ik zet een gemaakte glimlach op.

'Ik zie je later.' zegt hij en hij drukt snel een kus op m'n kruin en loopt dan weg. Ik zucht en kijk om me heen, op zoek naar m'n vrienden.

Als ik ze heb gespot hol ik naar hun toe.

'Hey Selene!' glimlacht Mary.

'Waar is Regulus?' vraagt James. Om een of andere reden is James Regulus aardig beginnen te vinden.

'Wie boeit het, kom op!' zegt Sirius en hij trekt zijn beste vriend de stomende trein binnen. De rest volgen hun.

'Reg is bij z'n vrienden gaan zitten.' Antwoord ik dan op James.

We zoeken met z'n alle een lege coupé.

'Ik haat dat deze coupé zo klein zijn.' zucht Lily. 'Kom op meiden, wij zoeken wel een andere coupé.'

We nemen afscheid van de jongens en nemen een nemen plaats bij een aantal coupes verder op.

✽ ✽ ✽

Het begint donker te worden buiten en de snoep dame is net langs geweest.

'Ik ben zo terug.' zegt Marlene en ze neemt een aantal chocolade kikkers met zich mee.

'Waar gaat zij nou weer heen?' vraag ik met m'n mond vol toffees.

'Naar Dorcas neem ik aan.' antwoord Mary, 'ik zweer, hoe vaak die twee samen zijn is niet normaal meer."

'Ik bedoel ze zijn verliefd, laat die twee nou!' zegt Lily. Ik grijns.

'Ja Lily, verliefd huh. En hoe zit het met Potter?' vraag ik onschuldig.

Lily wordt rood, 'wat is er met Potter?' vraagt ze ongemakkelijk.

'Kerst? Die zoen?' Zeg ik, 'kom op, je kan me niet vertellen dat het daar bij is gebleven!'

'Er staat niks vast.' zegt ze terwijl ze intensief naar haar chocolade kikker staart. 'We doen het rustig aan.'

Mary doet zogenaamd een traan wegvegen, 'onze kleine meid word groot!' kermt ze uit.

'Oh my god, mar! Hou je stem zacht.' zegt Lily die alleen maar nog roder wordt. Ik grijns,

'Vergeet niet om het veilig te doen!' roep ik. Lily gooit een open bak met Bertie botts naar me, die zich door de hele coupé verspreiden.

'Ik zweer het, als jullie nu niet stoppen ga ik jullie beheksen.'

Iemand opent de deur, 'Jezus, wat is er hier gebeurd?' Vraagt James.

Mary en ik kijken elkaar aan en beginnen te lachen.

'Niks hoor, James!' antwoord Lily onschuldig en ze geeft ons een waarschuwende blik.

'We waren gewoon wat aan het dollen, meiden dingen.' zeg ik.

'Aha.' zegt James die zijn wenkbrauw optrekt.