𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Mind Over Matter

𝙰𝚗𝚍 𝚠𝚑𝚎𝚗 𝚝𝚑𝚎 𝚜𝚎𝚊𝚜𝚘𝚗𝚜 𝚌𝚑𝚊𝚗𝚐𝚎
𝚆𝚒𝚕𝚕 𝚢𝚘𝚞 𝚜𝚝𝚊𝚗𝚍 𝚋𝚢 𝚖𝚎?
'𝙲𝚊𝚞𝚜𝚎 𝙸'𝚖 𝚊 𝚢𝚘𝚞𝚗𝚐 𝚖𝚊𝚗 𝚋𝚞𝚒𝚕𝚝 𝚝𝚘 𝚏𝚊𝚕𝚕

Ik heb al nachten lang niet goed kunnen slapen. Mijn brein gaat tekeer, allerlei gedachten gaan door mekaar. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Regulus heeft me elke dag proberen op te zoeken, maar ik ontloop hem.

Ik kan het gewoon niet vatten dat mijn eigen vriendje en broer van mijn beste vriend een death eater is. Iets in mij, een klein gedeelte wat ik ver wegstop, is daarentegen niet verbaasd.

Het is weekend en ik lig in mijn bed. De zon is nog niet helemaal op, maar ik ben klaarwakker. Ik duw de dekens van me af en kleed me om. Zachtjes schuifel ik de kamer uit, aangezien de rest nog liggen te slapen.

Het is rustig in het kasteel. Het is nog vroeg en aangezien het weekend is heeft niemand zin om vroeg op te staan. Het ochtendzonnetje begint op te komen en de lucht is oranje gekleurd. Ik loop over de binnenplaats, de wind waait door mijn haren. Ik rits mijn vest dicht. Ik loop over het hele terrein te strompelen, piekerend. De vroege ochtendlucht laat mij nadenken over van alles en nog wat, maar vooral over Regulus. Ik weet dat ik hem toch ooit een keer onder ogen moet komen, want het kan niet zo langer. Vermijden heeft geen zin.

Als de zon helemaal op is besluit ik om naar binnen te gaan. Het is onderhand wat later in de ochtend en de meeste mensen zijn al in de great hall aan het ontbijten. Als ik binnen kom zitten mijn vrienden al aan de Gryffindor tafel. Ik loop naar ze toe.

Lily kijkt op, 'jij was vroeg op.' zegt ze. Ik haal mijn schouders op,

'Ik had gewoon zin in een ochtendwandeling.' antwoord ik simpel.

Ik heb niemand verteld over het incident van Regulus. Daarbij, als ik het vertel weet binnenkort iedereen het en dat wil ik Regulus niet aandoen. Ik snap niet waar deze sympathie vandaan komt. Ik bedoel, is hij niet degene die mij heeft verraden? Waarom hou ik nog rekening met hem? Ik schud mijn gedachte van me af en neem plaats aan tafel.

                           ✧✧✧

De rest van de dag verloopt in een waas. Mijn gedachte zijn ergens anders. Niemand lijkt echter te merken dat ik afweziger ben dan normaal. Misschien ben ik dat ook niet, ik weet het niet. Na het avondeten excuseer ik mezelf van mijn vrienden en zeg ik dat ik ga leren.

En ik ging ook leren, althans een poging tot. Mijn gedachten zorgde ervoor dat ik nergens anders op kon concentreren. Waarom is Regulus een death eater? Sinds wanneer is hij een death eater? Duizenden vragen vliegen door elkaar heen.

Net als ik mijn potions tekstboek dichtslib van frustratie hoor ik wat op het raam tikken. Ik open het raam om een zwarte uil te vinden. Ik herken het gelijk, Regulus. Ik haal het briefje uit zijn bekje en hij vliegt uit het zicht.

Ik vouw het briefje op. Regulus' zijn keurige handschrift staat krullerig over het papier heen geschreven.

Astronomy Tower, 21:00
R.A.B

Dat is alles wat er stond. De plaats met tijd en de naam van afzender. Ik twijfel of ik het briefje in de prullenbak moet gooien en moet doen alsof ik het nooit gezien hebt, maar een ander deel in mezelf kan niet wachten om hem te ontmoeten. Ik zucht diep. Ik heb al deze vragen zonder antwoorden, ik ben afwezig en kan me nergens meer op concentreren, de enige manier omdat te verhelpen is om de kern uit te zoeken, ofwel Regulus.

★★★

Twee uur later sta ik dan op de astronomy tower. De gure wind voelt scherp aan op mijn lichaam als ik op het balkon naar buiten tuur. Het heldere ochtendweer heeft plaats gemaakt voor een mistige, gure avondweertje. Ik kijk op mijn horloge, het is al tijd geweest. Ik rol mijn ogen,