𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

18 - Comming out

'Severus!' roep ik van een afstand. Severus die bij een paar Slytherins staat kijkt verwoed om.
'Oh hey, Selene.' glimlacht hij, zodra hij me ziet aankomen.
Steeds vaker gaan ik en Severus met elkaar om. Natuurlijk staan de jongens er nog steeds niet 100% achter, maar na wat gepraat te hebben met hun, heb ik ze kunnen over halen om Severus nog een laatste kans te geven. Ik weet dat het niet perfect is om bevriend te worden met je vrienden hun aartsvijand, maar ik ben nou eenmaal mijn eigen baas, en aangezien ik en Severus het gewoon goed met elkaar kunnen vinden vindt ik dat ik bevriend met hem kan zijn.
'Oehh daar is Snapes zijn nieuwe vriendinnetje, je hebt Evans wel snel vervangen hè?' plaagt een jongen die ik bij de naam Mulciber ken.
'Laat haar met rust.' zegt een jongen naast hem die me vaag aan iemand doet denken.
Mulciber schenkt de jongen een vuile blik, maar houdt dan toch maar z'n mond.
'En wie ben jij?' vraag ik aan de jongen die me had verdedigd.
'Oh eh, ik ben Regulus, Regulus Black.' antwoordt hij en steekt beleefd zijn hand uit. Ik neem hem twijfelachtig aan.
'Dus jij bent de broer van Sirius waar hij het wel eens over heeft...'
'Dat klopt.' glimlacht hij. Severus trekt Regulus naar achter.
'Hoe dan ook, waar was je voor gekomen Sel?'
Ik richt me weer tot Severus.
'Ik heb je hulp nodig.' zeg ik en ik trek hem mee, een leeg lokaal in.
'Sel, wat wil je nou?' mompelt Severus en hij gaat op een tafeltje zitten. Ik ijsbeer voor hem heen en weer.
'Jij bent goed in potions, right?' vraag ik, waarop Severus knikt. 'Oké, wil je voor mij alsjeblieft Amortentia maken?' vraag ik, om meteen ter zake te komen.
'Maar dat is verboden, dat weet je best!' antwoordt hij.
'Oh, alsjeblieft, alsof je nog nooit vaker iets hebt gedaan wat niet mocht. Ik heb je hulp echt nodig!' zeg ik en ik kijk hem smekend aan.
'Waarvoor heb je het nodig dan?' vraagt hij nieuwsgierig.
'Ik probeer twee mensen te koppelen, maar aangezien al mijn pogingen tot niks leiden heb ik een steuntje nodig. Ik beloof je dat ik het voor niks anders dan dit ga proberen, dit is een eenmalig experiment, daarna niks meer.' leg ik met een zucht uit.
'Je weet dat Amortentia niet voor "echte" liefde zorgt hè?' vraagt Sev.
'Dat weet ik ook wel, maar misschien helpt het wel een handje bij het proces. Als nu de vink overspringt, zal hij daar misschien blijven overspringen. Ik ben echt heel dichtbij met het koppelen en het is eenmalig en als het niet lukt probeer ik daarna wel weer andere manieren, maar wil je alsjeblieft helpen?'
'Oké dan, kom om vier uur naar het potions lokaal om het op te halen.' mompelt hij en hij loopt weg. Dan is dat geregeld! Mijn plan is om Sirius Amortentia te voeren, zodra hij verliefd wordt op Remus blijft hij misschien zo en zo niet, dan ben ik de klos. Ik ga Remus er natuurlijk niks over vertellen, als ik dat doe wordt hij sowieso woedend.

                             ~

'Psst, Sev?' fluister ik, terwijl ik zachtjes op het potions lokaal deur klop. Een verwilderde Severus opent de deur en trekt me naar binnen. 'En... is ie af?' vraag ik enthousiast.
'Jep, helemaal.' Antwoordt hij. 'Hier.' en hij drukt het flesje in mijn handen.
'Je bent echt geweldig.' zeg ik en ik plant een vriendschappelijk kusje op zijn wang, waardoor Sev een lichte blos krijgt. Ik grinnik.
'Ik vertrouw erop dat je niks doms ermee gaat doen Selene, maar als ik merk dat je misbruik van het drankje hebt gemaakt is dit de laatste keer dat ik je help.' zegt Severus streng. Ik knik.
'Ik beloof je dat ik er niks doms mee doe, Sev!'
'Ik vertrouw je erop.' zegt hij weer. Ik knik weer.
'En daar ben ik dankbaar om.' antwoordt ik. Severus pakt zijn spullen en verlaat het lokaal.
Ik bekijk het potion aandachtig en loop dan ook het lokaal uit.

~

En toen gebeurde het... Terwijl ik richting de common room loop, laat ik het flesje Amortentia vallen.
'Merde!' roep ik keihard door de gang heen, dit kan ook altijd alleen mij overkomen. Dit was mijn laatste idee om hun te koppelen en ik heb het weer verpest. Ik probeer nog hoop te vinden en grijp mijn stok vast.
'Reparo!' spreek ik uit, maar natuurlijk gebeurd er niks. Het drankje blijft daar op de grond liggen, samen met het kapotte glas van het flesje ernaast. Zuchtend kijk ik naar het hoopje. Met een simpele spreuk laat ik het vloeistof verdwijnen. Hoe kon ik zo stom zijn om dit te laten gebeuren? Genoeg tijd om nog een keer Amortentia te maken is er niet, en ook al zou dat er zijn, Severus zou het nooit opnieuw maken, dat wist ik zeker. Mokkend strompel ik terug naar de common room. Ik ga opzoek naar Remus.