𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

37 - Exams

En dan valt de dag waar we al een tijdje naartoe werkte, de examens. Vol met stress onderga ik nog mijn laatste voorbereidingen.

We beginnen zo al met de eerste examen, Charms. Alle toetsen duren twee uur. Spieken heeft geen zin, want we krijgen anti spiek veren. Ik doe mijn haar in een staart en loop richting de derde verdieping naar het Charms lokaal. Het lokaal is in toets opstelling gezet en de zenuwen komen nu echt naar boven. Ik krijg een misselijk gevoel, maar ik negeer het en ga gewoon aan één van de tafeltjes zitten.

Het lokaal stroomt langzamerhand vol en ik zie dat Lily aan de ene kant van mij komt zitten en Sirius aan de andere. Lily geeft me nog een bemoedigende glimlach en dan roept professor Flitwick om stilte.

'Goedemorgen jongens en meisjes, vandaag beginnen jullie de examen met een Charms toets. Graag niet vergeten je naam boven op het blaadje te zetten, ik kan helaas geen vragen beantwoorden. Dat was het wel zo'n beetje, jullie mogen beginnen, succes!' piept hij.

Ik draai het blaadje om, de toets is niet speciaal lang of zoiets. Ik open mijn inktpotje en doop mijn "speciale" veer de we van de docent hebben gekregen erin. De toets gaat merendeel over Vinegar to wine charm en de reductor charm.

Ik lees de eerste vraag door.
A) welke spreuk hoort bij de Reductor bezwering?
B) welke beweging hoort hierbij?

Met gemak vul ik de vragen in. Zodra ik klaar ben lever ik mijn antwoorden blad in en sluip ik zachtjes het lokaal uit, waarna een aantal andere leerlingen algauw volgen. Ik verwacht dat het praktische gedeelte in de middag meer over non-verbale spreuken gaat worden.

~

'Ik snapte vraag 4 echt voor geen meter, wat had jij?' vraagt James die naast me komt lopen. We zijn onderweg naar het Transfiguration lokaal.

'Ik weet het eerlijk gezegd niet meer.' antwoordt ik simpel. Ik kan me nooit herinneren wat ik opschrijf op een toets.

Met Transfiguration gaat het anders. Het is een praktijk toets, oftewel we hoeven niks op te schrijven. We moeten verschillende spullen laten verdwijnen door een verdwijningsspreuk te gebruiken. Het is knap lastig, maar het is me uiteindelijk toch gelukt om alles te laten verdwijnen. Het hielp me ook niet om mijn zenuwen te bedwingen doordat McGonagall de hele tijd langsliep en dingen op schreef.

                             ~

'Die verdomde glas van mij wilde niet verdwijnen, inplaats daarvan viel hij kapot op de grond' mokt Peter, als we aan onze lunch zitten.

'Ah joh, als je voor de rest alles gewoon goed hebt laten verdwijnen krijg je heust wel een voldoende hoor, Wormtail.' antwoordt ik.

'Dat is maar te hopen, ik stond op het tafeltje naast Worms en het was echt geweldig. Je had McGonagall's blik moeten zien!' grijnst Sirius.

'Oh, Shut up, Padfoot.' antwoordt Peter.

'Anyways, we zijn klaar voor vandaag!' zegt Marlene vrolijk.

'Nu nog 4 hele dagen te gaan.' zegt Alice bedroefd.

'Kop op, we hebben al 20% achter de rug!' zeg ik. Lily lacht.

'Iemand heeft zijn reken lessen serieus genomen, zie ik?' vraagt ze.

'Dat is basisstof, iedereen hoort dat te kunnen.'

'Ik zou het niet uit kunnen rekenen!' zegt Peter. We kijken hem allemaal aan.

'Houd je mond, Pete, je zet jezelf voor schut.' fluistert James. Peter wordt rood en we beginnen allemaal te lachen.

~

'Regulus!' zeg ik, ik zie de zwartharige jongen in de bieb, omringd door boeken. Verwilderd kijkt hij op.

'Oh hey Selene.' antwoordt hij als ik naast hem kom zitten.

'Hoe gingen je Owl's tot nu?' vraag ik, ik kijk vlug om me heen of iemand kijkt en als ik zie dat de kust veilig is geef ik hem een kusje op zijn wang.

Hij haalt zijn schouders op en schuift een stukje bij me vandaan. 'Best, denk ik.' Regulus heeft enorme wallen onder zijn ogen. Ik frons,

'Gaat het wel?' vraag ik, licht bezorgd.

Weer haalt hij zijn schouders op.
'Best.' antwoordt hij en hij staat op. 'Selene, ik moet nu echt gaan leren, dus als je me wilt excuseren, ga ik ervandoor.' hij pakt zijn boeken bij elkaar en zonder nog een woord te zeggen loopt hij weg, mij achterlatend.

Verbijsterd kijk hem achterna. Ik heb geen idee wat er met hem is, en waarom hij zo raar doet. Natuurlijk is hij nooit de meest spraakzame of het meest open geweest, maar dit, dit is heel kortaf. Ik schud mijn hoofd, het heeft vast gewoon met de leer stress te maken. Het is immers wel de O.W.L examens waar hij nu mee te maken heeft. Daarbij, iedereen heeft schoolstress op het moment. Misschien is het beter als ik hem gewoon de tijd geef.

Ik pak mijn boeken zuchtend uit mijn tas. Ik open mijn boek en begin te lezen. Letter voor letter. Pagina na pagina. Hoe verder ik kom, hoe meer ik begin in te dutten. Na een uur lig ik al half slapend met mijn hoofd op mijn boek.

'Hiya Seleen.' zegt Peter. Ik schrik op en kijk omhoog naar de jongen die daar staat.

'Oh, Hey Pete.' glimlach ik slaperig.

'Mag ik erbij komen?'

'Tuurlijk.' antwoord ik met een gebaar dat hij kan zitten en ik schuif wat boeken aan de kant. Hij komt op de stoel naast me zitten.

'Je was dus ook van plan te leren?' vraagt hij, terwijl hij zijn eigen boek ook uit zijn tas haalt.

'Mhm, ik kwam alleen niet heel ver.'

'Dat zag ik ja.'

Ik glimlach, 'ik had gisteren nog even een all nighter gedaan. Was misschien geen goed idee.'

Peter glimlach zwakjes, hij staart voor zich uit, 'Jullie hebben veel gemeen.'
Ik trek mijn wenkbrauw op, een vragende blik in mijn ogen. Peter vangt mijn blik op. 'Jij en Remus.' grijnst hij, 'hij heeft gisteren ook de hele nacht doorgewerkt. De wanker hield ons allemaal wakker.'

Ik grijns, typisch Remus.

'Typisch van de Lupins weer.'