𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Girls

- 𝐓𝐡𝐞𝐲'𝐫𝐞 𝐬𝐨 𝐩𝐫𝐞𝐭𝐭𝐲, 𝐢𝐭 𝐡𝐮𝐫𝐭𝐬
𝐈'𝐦 𝐧𝐨𝐭 𝐭𝐚𝐥𝐤𝐢𝐧𝐠 '𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐛𝐨𝐲𝐬,
𝐈'𝐦 𝐭𝐚𝐥𝐤𝐢𝐧𝐠 '𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐠𝐢𝐫𝐥𝐬 -

Ik breng nu vaker mijn tijd door met de meiden... ja, de situatie met de Marauders is niet flink verbeterd. Het blijkt dus dat ze echt van me verwachtte dat ik het met Severus uit zou maken. James, Sirius en Peter zijn zwaar tegen mijn keuzes, Remus is onpartijdig (hoewel dat waarschijnlijk alleen is omdat ik hem altijd heb gesteund) en de meiden zijn het voor het grotendeels voor. Natuurlijk vinden de meiden het nog een beetje apart dat ik met de ex-vriend van m'n beste vriendin ga, maar ze gunnen me de liefde.

Wat Severus zelf betreft... ik weet het niet. Ik weet niet of het echte liefde is, het voelt gewoon anders dan met Regulus... Severus is anders. Ik probeer alleen nog uit te vogelen of dat iets goeds of slechts is. Ik probeer echt van Severus te houden en ik hou ook wel echt van hem, maar elke keer zegt een stemmetje in m'n hoofd dat het verkeerd of verraad is. Het maakt me gek. Ik probeer mijn slechte gevoel te negeren en het lukt meestal redelijk, maar het maakt de situatie gewoon echt niet beter. Ik hou van de tijden samen met Severus, als we naast elkaar zitten in de les, samen huiswerk maken in de bibliotheek of samen afgezonderd van de rest liggen te knuffelen en te zoenen, maar het zijn allemaal dingen die ik ook met Regulus heb gedaan en elke keer weer dwaalt mijn gedachte af naar hem. Regulus...Regulus...Regulus... hij schenkt me geen blik waardig in de gangen, of in de great hall en toch spookt hij door mijn gedachte. Elke keer weer, als een soort parasiet. Ik blijf hem maar wegduwen, ik blijf mijn problemen maar opzij duwen... maar het heeft geen zin, hij zal waarschijnlijk altijd daar blijven.

Knip... Knip...
'Hallo, Selene, luister je eigenlijk wel?' Alice haalt me uit mijn gedachten. Ik schrik op.
'Wat- oh sorry, ik was verzonken in.... m'n gedachten.' zeg ik.
'Alweer! Wat is er zó belangrijk?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op,
'Het spijt me oké? Kunnen we het nu met rust laten?' vraag ik spijtig. Ze geeft me enkel een sceptische blik.
'Dus waar waren we gebleven?' vraag ik terwijl ik mijn transfiguratie tekstboek wat dichter naar me toe trek. Alice zucht luidruchtig.
'Je kan niet zomaar elke keer doen alsof er niks is en gewoon doorgaan met je werk!' zegt ze. Ik rol mijn ogen.
'Er is niks.' antwoord ik.
'Ja? Nou ik geloof je niet.' zegt ze. Ik slaag een gaap uit.
'Ik ben gewoon moe, slaap te kort en dat soort dingen...' mompel ik. 'Heb je Marlene gezien?' Ik probeer de aandacht weg te leiden en daarbij moest ik Marlene nog het DADA huiswerk uitleggen.
Alice haalt haar schouders op,
'Toen ik haar tegen kwam was ze samen met Meadows in het binnenplein.'
Ik kreun even,
'Zijn er nog momenten dat Marlene niet met Dorcas zit?' vraag ik. 'Zowat elke vrije moment zijn ze bij elkaar!'
'Ze zijn gewoon goed bevriend.' zegt Alice, 'jij zat eerst toch ook elke dag bij de jongens?'
'Ja maar dit is anders, Marlene en Meadows zijn gewoon... anders...'

het idee komt opeens in mijn hoofd. Het is compleet gestoord en misschien trek ik zoals vaker wel veel te snel conclusies, maar het verklaart een hoop. Mijn mond valt open bij deze gedachten.

'Oh nee, een nieuwe eureka moment?' plaagt Alice. Ik schud mijn hoofd, sprakeloos van mijn eigen gedachten. Ik sluit langzaam mijn mond en open hem dan weer om te praten.
'Ik eh- vind jij niet dat ze misschien iets té vaak bij elkaar zijn?' vraag ik. Alice kijkt me raar aan,
'Misschien iets te vaak.... waarom je vraag je dat?' antwoordt ze langzaam.
'En Marlene heeft nooit een vriend gehad, right?'
'Right...'
'Weet je toevallig waar Lily is... of Mary? Ik moet één van de twee spreken!'
'Je kan het ook gewoon tegen mij zegen hoor!'
'Alsjeblieft, Alice!' smeek ik, ze rolt haar ogen,
'Volgens mij zijn ze gewoon beide in de dormitory.'
'Thnx! Het spijt me Alice maar ik moet nu echt gaan, is het goed als we dit later doornemen?' vraag ik wijzend naar het transfiguration huiswerk wat open op tafel ligt. Alice zucht even maar knikt dan.
'Ja is goed, ga maar, ik ruim het wel op.'
Ik glimlach en geef haar snel een knuffel.
'Je bent echt de beste!' roep ik.
Ze glimlacht zwakjes.
'Het zal wel...' antwoordt ze.

Ik spring op uit mijn stoel en ren richting de common room. Net als ik het portretgat door klim, loop ik tegen iemand aan, of diegene loopt tegen mij aan.
'Kijk uit waar je loopt, Lupin!' spuugt Sirius.
'Kijk zelf uit, Black.' zeg ik koeltjes.
Hij rolt zijn ogen, terwijl hij de weg versperd. 'Ik heb hier geen tijd voor.' zeg ik en ik duw hem ruw aan de kant. Hij roept mijn naam boos en gaat achter me aan, maar ik ben net snel genoeg om de trap naar de meisjes dormitory te halen. Ik ren naar boven, naar de plek waar geen enkele jongen kan komen.

Uitgeput sla ik de deur open. Daar zit Lily, samen met Mary. Net de personen die ik moet hebben. Ze kijken beide op.
'Wat heb jij nou weer gedaan?' grinnikt Marlene, 'marathon gerend?'
Ik knik, maar zwaai het weg.
'Ik moet het ergens over hebben.'
'Heeft het weer te maken met de jongens of Snape?'
Ik schud mijn hoofd,
'Het is over Marlene.'
De twee meiden kijken elkaar even verbaasd aan, maar dan knikt Lily,
'Vertel.'
Ik zucht diep,
'Ik denk dat Marlene gay is.'

Zo dat is eruit. De woorden rolde zo makkelijk eruit.
Mary proest het uit,
'Wat zeg jij nou weer!?' lacht ze.
Lily daarentegen ziet eruit alsof ze diep in gedachten zit.
Mary die dit opmerkt stopt met lachen en kijkt ons oncomfortabel aan,
'Je- je maakt geen grapje?'
Ik schud mijn hoofd.
'Is dat waarom je laatst vroeg of ik homo's en lesbiennes accepteerde?' vraagt Lily.
Ik denk terug aan het gesprek, ik schud mijn hoofd weer.
'Nee... nee dat ging over iets... anders...' zeg ik.
Mary bijt op haar lip,
'Sorry, maar ik begrijp het niet helemaal... wat- hoe- waarom denk je het?'
Ik haal diep in en adem,
'Het is gewoon- ik bedoel- Marls heeft nooit een vriendje gehad-'
'Dat kan ook komen omdat ze er nog niet klaar voor is.' fronst Lily. Ik geef haar een geïrriteerde blik.
'Als je me laat uitpraten!' zeg ik.
'Ja sorry, ga verder.' antwoordt ze. Ik knik en ga verder met mijn theorieën.
'Daarbij spendeert ze echt heel veel tijd bij Dorcas...' zeg ik, 'toen ik nog op Beauxbatons zat gingen er geruchten rond dat Dorcas Meadows bi of lesbisch was... haar vriendin had dit uitgelekt nadat Dorcas het haar ik vertrouwen had vertelt. Dorcas was natuurlijk woedend en eindigde de vriendschap met haar vriendin. Later bleek dat Dorcas dus daadwerkelijk pansexueel was.' Vertel ik het verhaal.
Lily en Mary luisteren naar elk woord alsof het een slaapverhaaltje is.
Als ik klaar ben met praten schraapt Mary haar keel,
'Sorry, maar mag ik vragen wat pansexueel is?'
'Het betekent dat je op mensen verliefd word en het je niet uitmaakt of iemand een meisje, een jongen of iets ertussenin is. Je word dan dus verliefd op persoonlijkheden en niet op een bepaald geslacht of uiterlijk'
Legt Lily, tot mijn verbazing uit. 'Een Muggle vriendin van me was Pan, haar ouders accepteerde het niet en ze werd naar een africhtingscentrum gestuurd. Nadat ze terug kwam was ze nooit meer hetzelfde.'
Mary slaat haar hand voor haar mond,
'Wat vreselijk.'
'Ja het was best zielig, maar ik spreek haar destijds niet meer.' zegt Lily en dan draait ze zich weer naar mij, 'Je denkt dus dat Dorcas het nu op Marlene heeft?'
'Het is overduidelijk. Ze zijn zowat elke seconde van de dag bij elkaar!' Mary knikt,
'Ik geloof je.' zegt ze.
'Wat!?' vraag ik verrast.
'Ik geloof je. Nu je het zo verwoord... alles wijst erop.'
'We moeten haar erop confronteren.' zegt Lily.
'Of we wachten tot ze klaar is met het zelf aangeven...' zeg ik met opgetrokken wenkbrauw.
'We kennen haar al 7 jaar... ze had tijd genoeg.' zegt Mary.
Ik rol mijn ogen,
'Weet je, het is niet zomaar iets...
het kost heel wat moed om er voor uit te komen.'
'Ik denk dat je gelijk heb, Selene, laten we gewoon nog een weekje aankijken en erop letten en als onze vermoedens zo groot zijn gaan we haar confronteren... deal?' vraagt Lily.
Met wat aarzeling knik ik, ik weet dat ik een tegen twee toch niet ga winnen.
'Deal.'