𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Chapter 62

Niet veel rust om bij te komen heb ik, want zodra de volgende ochtend valt wordt ik wakker van een heen en weer renende Lily Evans.

'Wat ben jij nou weer aan het doen?' vraag ik, terwijl ik overheid kom.

'Nou misschien omdat jij een week in de ziekenzaal hebt gelegen ben je de tijd uit het oog verloren, maar even zodat je het weet, over 2 uur vertrekt de trein en jullie liggen maar op jullie luie reet!' roept ze.

'Oh, kom op Lils!' zegt Alice, 'we hebben nog genoeg tijd!'

Lily rolt haar ogen en grinnikend stap ik mijn bed uit. ik haal mijn hutkoffer onder het bed vandaan. ik open mijn kast en begin mijn kleren de koffer in te proppen.

Mary komt de badkamer uit,

'Goedemorgen!' zegt ze opgewekt. ik glimlach,

'Wat ben jij blij?' zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.

'Tja, het is vakantie!' antwoordt ze, 'en daarbij... kerst is nog maar een week verwijderd van nu.'

Mijn glimlach verdwijnt,

'Oh ja, kerst...' zeg ik.

Normaal zou ik opgewekt zijn voor kerst, maar dit jaar is het anders. vroeger vierde ik het met mijn broer en ouders en dan waren er cadeautjes en was het gezellig, maar dit jaar niet. nu mijn ouders er niet zijn hebben we nauwelijks geld om ook maar iets te kopen, daarbij moeten we ook nog het huis opknappen, nadat er een halfjaar niemand heeft geleefd. moet je nagaan hoe het eruit zou zien...

'Het komt wel goed.' zegt Lily, maar ik weet niet hoeveel ik daarvan moet geloven. 'Misschien is er wel een verassing op de loer.'

Marlene die op haar bed zit, schenkt Lily een vurige blik.

Ik bijt mijn lip,

'Het zal wel.' zeg ik en ik zet een gemaakte glimlach op, 'Laten we nu maar eerst ontbijten, want met een lege maag kan ik natuurlijk niet inpakken.'

                          ꨄꨄꨄ

Als ik aankom in de great hall, zie ik de jongens al zitten. Ik en de meiden lopen op hun af.

'Koffer al gepakt?' vraagt Remus, als de grote verantwoordelijke broer die hij moest zijn van mijn ouders.

Ondertussen is het wel duidelijk geweest dat ik het meest verantwoordelijk ben van ons twee.

'Ik wel.' lieg ik met een grijns, 'jij zeker niet.'

'Zeker wel.' antwoordt hij.

Lily gebaard "kan je nog een voorbeeld aan nemen" naar me en ik glimlach rollend mijn ogen.

Snel stouw ik mijn eten naar binnen.

'Ik eh- ik ga nog even snel checken of ik alles mee heb.' zeg ik en Mary en Marlene staan ook op.

'Wij gaan mee.' zegt Marlene, ook al weten we alle drie dat we zo dom genoeg waren om het inpakken weer tot het laatste moment uit te stellen.

ꨄꨄꨄ

'Ik zou maar opschieten, over een kwartier moeten we bij de trein zijn.' zegt Lily, die tegen de deur aangeleund staat.

'Inplaats van oordelen kan je ook helpen.' zeg ik, terwijl ik vluchtig de laatste dingen in m'n koffer prop. 'Klaar!' roep ik uit, waarop Lily lacht.

'Vergeet deze niet sukkel.' lacht Alice die een trui naar mijn hoofd smijt. Het is dezelfde trui die ik twee jaar geleden had ingepakt. Degene die mijn broer destijds had gestolen.

Ik voel aan het stof. Hij is zacht en dik. Het overvloed mij met herinneringen. Snel duw ik hem nog mijn koffer in.

Ik sta op. 'Klaar voor?' vraag ik dan, waarop de meiden knikken.

ꨄꨄꨄ

Op het station staan alle leerlingen bij elkaar gepropt. De trein is al aan het stomen en langzaam aan stapt iedereen de trein in. Doordat er te weinig ruimte is om met ze allen in één coupe te gaan hebben we besloten dat ik samen met James, Mary, Lily en Peter in een coupé gaan. En dat Sirius, Remus, Dorcas, Marlene en Alice samen gaan.

ꨄꨄꨄ

Ik zit op de bank, tegenover Mary en aan de linkerkant van me Peter en aan de rechterkant de coupe deur.
'Dus wat gaan jullie deze vakantie doen?' vraag ik, maar prompt valt er een stilte. Mijn blik gaat naar Lily, die James aanstaart.

'Uhm.. gewoon kerst vieren.' antwoordt ze dan, maar haar blik blijft op James.

Er klinkt instemmend gemurmel van de andere.

'Hadden jij en rem nog plannen?' vraagt Mary. Ik schud spijtig mijn hoofd.

'Neh, op het huis schoonmaken hebben we niks. Ik denk dat we misschien een manier moeten vinden om geld te verdienen, want des te langer we met m'n ouders hun achtergelaten geld dingen doen, des te minder geld we overhouden.' zeg ik.

Weer valt er een stilte. Lily is nog steeds James aan het bestuderen, een vage glimlach op haar gezicht. Ik maak oogcontact met Mary en knik grijzend richting Lily.

Mary blijkt het te begrijpen en haar blik glijdt naar Lily. Ze grijnst terug naar me en we wisselen een wetende blik uit. Beide weten we het, er begint wat op te borrelen.

ꨄꨄꨄ

Buiten is het donker. De trein piept en komt tot stilstand te komen.
Ik wordt wakker geschud.

'Lun, wakker worden.' zegt Peter. Mijn ogen gaan langzaam open en hij kijkt me glimlachend aan. Ik kom overeind, iedereen is al naar buiten.
'Kom ik help je.' zegt hij en hij pakt mijn zware hut koffer uit het bagagerek. Ik pak hem van hem over.

'Thanks!' zeg ik.

Met z'n tweeën verlaten we de trein, waar op het perron de anderen op ons staan te wachten. Ik geef ze één voor één een knuffel.

'Tot volgend jaar!' zeg ik tegen Lily, terwijl ik haar in een knuffel trek. Ze grinnikt,

'Je ziet ons sneller dan dat je denkt.' fluistert ze en ze trekt zich weer los. Ik kijk haar verward aan,

'Wat-?' maar ze schud alleen maar lachend haar hoofd, terwijl ze door gaat met haar afscheid van de anderen te nemen.

Ik schuif het maar even van me af en zoek om me heen naar Regulus. Onze blikken kruizen en ik ren naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen,

'Ik ga je zo erg missen.' zeg ik. Hij drukt me dichter tegen zich aan,

'Je hoeft me niet zo lang te missen.' zegt hij met een glimlach. Nog een keer ben ik verward. Eerst Lily, nu hij, wat is er aan de hand? Maar ook hij gaat er niet verder op in, dus ik neem mijn afscheid van hem en iedereen gaat zijn eigen weg.