ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part83(unicode)

Part 83 ><

မနက်ခင်း ကျန်ချန် နိုးလာချိန်တွင် တိုက်ခန်းတစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေလျှက်ရှိ၏။သို့သော် တိုက်ခန်းအပြင်ဘက်တွင်ဆူညံပွက်လောရိုက်နေလျှက်ရှိသည်။နွေရာသီကျောင်း
ပိတ်ရက်ရှည်ရထားသည့် မူလတန်းကလေးငယ်တွေ၏ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပြေးလွှားအော်ဟစ်နေသည့် အသံတွေ၊ရယ်မောနေကြသည့် အသံတွေနှင့်အတူ အဖိုးအဖွားတွေ၏ ပြစ်တင်ကြိမ်းမောင်းနေသည့် အသံတစ်ချို့ကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ပျံ့လွင့်ပါလာသည်။

ကျန်ချန် သမ်းဝေရင်းနှင့် ဖုန်းပေါ်ကအချိန်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ မျက်နှာသစ်၊ မနက်စာစားပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ကူးရေးနေရာသို့သွားဖို့ရန် အချိန်လုံလုံလောက်လောက်ကျန်နေသေး၏။

သူ အိပ်ယာပေါ်မှ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ဧည့်ခန်းဆီသို့ အသံကျယ်ကျယ် နှင့်လှမ်းအော်
လိုက်တယ်။
"မြေးလေး , အိပ်ယာထချိန်ရောက်ပြီ။ "

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဖန်ရှီဆီမှ မည်သည့်တုန့်ပြန်မှုမှမထွက်လာသည့်အခါ၊ ကျန်ချန်လည်း တီရှပ်တစ်ထည်ကောက်ဝတ်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်သို့ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
"မြေး........."

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ဘယ်မြေးမှမရှိပဲ၊ ခေါက်သိမ်းထားသည့် စောင်တစ်ထည်နှင့် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးသာရှိနေ၏။သူ အချိန်တစ်ခုကြာသည်အထိ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက်
တွင်၊သူ့ဖုန်းနှင့် ဖန်ရှီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။

ဖန်ရှီက ဖုန်းချက်ချင်းပြန်ဖြေလာ၏။
"မင်း နိုးပြီလား။ "

ဖန်ရှီတစ်ယောက် အပြင်ရောက်နေကြောင်း ရှင်းလင်းနေ၏။ ဖုန်း၏အခြားတစ်ဖက်ဆီကဆူညံသံတွေကို ကျန်ချန် အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။

ထိုအသံဗလံတွေကြောင့် ကျန်ချန်ဆွံ့အသွားတယ်။
"မင်း ဘယ်ရောက်နေတာလဲ?။ မင်း အခုက
စပြီး morning exercise အကျင့်ကို မွေးစား
လိုက်ပြီလို့တော့ ငါ့ကို လာမပြောနဲ့။"

"ဘာကို morning exercise တုန်း?။ ငါက
မနက်စာရောင်းတဲ့ ဆိုင်မှာ။ မင်းနဲ့ ကုဖေး
အတွက် ငါ မနက်စာ မှာထားပေးပြီးပြီ။ ဒါကြောင့် မြန်မြန် ပြင်ဆင်ပြီး၊ အောက်ထပ်
ကို ဆင်းလာခဲ့တော့။ မဟုတ်ရင် မနက်စာ
တွေ အေးကုန်လိမ့်မယ်။ "