Chapter 6

8.8K 243 6
                                    

Phyton's POV

While I am driving, I couldn't help but to stare at her crumpled face. I don't know why she's being like that.

"Ako na nga 'tong nag-drive para sa'yo parang ikaw pa 'yong mukhang pagod," sabi ko sa kaniya. Imbis na sagotin ako ay umirap lang siya.

My forehead creased. I can't get her. She's so moody. But I saw her smiling when she's with her friends. So unfair.

"Oh come on, Sierra. What's up with you? Kanina ka pa ganiyan!" naiinis kong tanong.

She crossed her arms and looked away, "'Wag kang mag-drive kung magrereklamo ka lang din naman, SIR!" sagot niya. Ang sungit niya. How can they manage to let it slide?

I stared at her blankly, "So, you want to drive? You know what? I am tired," sabi ko sa kaniya.

My patience gone. She's my employee but she acted like I am not. Agad kong inapakan ang brake para huminto. Ginilid ko ng kotse para hindi maabala ang iba.

Napatingin ito sa 'kin. I tried to lift up my brows on her and I saw her forehead curled.

"What are you doing?!" she asked. Hindi siya makapaniwalang tumingin sa labas. May konting ilaw ang daan pero malalim na ang gabi. Aabotin kaming dalawa ng isa pang oras bago makarating ng Manila.

"What am I doing? Are you fool? I stopped the car!" matigas kong sambit. Binitawan ko ang steering wheel at isinandal ng likuran sa backrest ng upuan, "Obviously, you will drive." I clenched my jaw and opened the door beside me.

"Phyton!" sigaw niya. Tuluyan na akong lumabas at mabilis itong sinara. Umikot ako at ipinagbukas siya ng pintuan. She rolled her eyes and I smirked at her.

"Now, you drive, woman." I commanded. Parang wala siyang ganang bumaba kaya tinaasan ko siya ng kilay, "Kapag hindi ka pa bumaba baka mahold-up tayo sa daan," sabi ko. It's dark.

Marahas niyang hinubad ang seat belt. Pagbaba niya ay huminto siya sa harapan ko at madilim akong tiningnan. I looked at her straight without blinking. Mom said my grey eyes are attractive, isn't she attracted?

I don't know how long did we stared at each other pero nauna siyang nag-iwas tingin. Napaatras ako ng bigla niya akong itulak sa dibdib.

"Tabi nga! Akala mo naman kung sino!" may diin niyang sabi. Sumunod ang tingin ko sa kaniya.

I can't believe it. Siya lang ang nagtrato sa'kin ng gano'n. I breathe out and get in the car.

"I am your boss, Sierra. Don't be angry. Your attitude is not good at all," I said seriously, "Kahit ikaw pa ang engineer ng project ngayon, I can still fire you." I buckled my seatbelt before leaning my back. I want to relax.

"Then fire me, Mr. CEO, I don't mind," she answered bravely.

Napailing ako at tumingin sa labas ng bintana. Why is she so brave? I'm curious where she gets her guts to talk to me like that.

"You scared? That you wouldn't find an excellent engineer like me?" she asked, smirking. She started driving.

Scared? Why would I? She's just a less experience Engineer.

I picked up my phone. I pretend that I am calling someone. Nilagay ko sa tenga ko ang phone.

"Good evening, this is Phyton Delos Santos, yes, I am currently constructing a resort," I said in serious tone. Kahit wala naman akong kausap sa phone ay todo salita pa rin ako. Let's see, Sierra. Give me what you got there.

DS #2: Hating The Arrogant Billionaire Where stories live. Discover now