DS #2: Hating The Arrogant Billionaire

Chapter 9

Hindi ko alam kung bakit ako nababaliw sa kakaisip ng mga nangyari no'ng mga nakaraang araw. Mula sa aksidenteng halik na 'yon, sa pagiging malapit ni Phyton sa 'kin. Parang nag-iiba ang ihip ng hangin.  Lalo lang siya naging weirdo sa paningin ko. What's up with him? No, what's up with me? Bakit ko ba iniisip 'to? I should be working right now. I sighed, and starting to walk away from our room. Dapat hindi ko na iniisip ang ka-weirduhan niya. Ilang araw na ang nakalipas, Sierra. Napailing ako patungo tinatayong building.

It's been a months, matagal-tagal na rin akong naging busy sa project na 'to.

Agad na bumati sa 'kin ang mga nagtatrabaho sa pagpasok ko. Nasa kalagitnaan ako ng pagtitingin sa mga ginagawa nila nang makarinig ako ng ilang pagbati.

"Sir, magandang araw po."

Hindi ako lumingon at naglakad ng mabilis paalis sa puwesto ko. I made myself busy the whole day without talking to him. He's always like annoying me, kahit blangko naman ang mukha niya. Until the night, hindi na talaga ako nakaiwas, we're on the same room.

Paglabas ko ng banyo habang pinupunasan ang basa kong buhok ay napatalon ako dahil sa gulat na nasa gilid ko siya. He's leaning his back while crossing his arms. It's like he's waiting for me to be done. Dumiin ang pagkapikit ng mga mata ko.

"Your turn," I said plainly. Ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko ng bigla siyang magsalita. I thought he's going to take his bath.

"Why are you avoiding me, Sierra?" he asked suspiciously. I stopped walking so what I am doing with my hair.

"I am not avoiding you, sir," I answered clearly. I don't know what exactly happening to me. Hindi ko gustong nasa paligid ko siya. It feels like I am always catching my breath.

"Cut the sir, Sierra. You know that it's not working hours anymore..." I can hear his voice in hard tone. Konti na lang at puwedi niya ng ibato 'yon sa 'kin. I can't even face him. What should I do? I nibbled my lower lip, "I told you, I will prove myself on you but you're avoiding me." He smirked like he doesn't like what I'm doing right now.

Lumakas ang tibok ng puso ko. Alam kung sinabi niya sa 'kin 'yan. Wala naman siyang dapat patunayan.

Hindi ko napigilang harapin siya, "Why are you going to prove yourself to me anyway?" I asked meaningfully. My side lip rose as well as my brow.

"You knew me in a wrong way."

"I know."

"I just want you to know that..."

Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya dahil nagpanggap akong humihikab ng malakas.

"Inaantok na ako. Napagod yata ako ngayong araw," sabi ko sa sarili. I stretched my arms like I am doing an exercise. Nagsimula akong maglakad patungo sa kama ko at umupo, "Ang sarap naman matulog." Komento ko.

Nanatili siyang nakatayo sa labas ng banyo kaya iniwas ko ang aking tingin. Hindi na ako nakapagsalita pa. Bakit ba siya ganiyan? Kinakabahan talaga ako kapag nagsasalita siya.

I blow dried my hair matapos ko siyang makitang pumasok sa banyo dala ang kaniyang tuwalya. Pagkatapos ay humiga na ako.

I woke up smelling something. Dahan-dahan akong umupo sa kama ko at dinilat ang mga mata ko. I roamed my eyes when I saw him staring at his laptops, probably doing something. Lagi naman.

He accidentally looked at me, "You're awake? It's 3 AM, Sierra. Go back to sleep," he said in serious tone.

I am partly shocked. Kaya pala madilim pa.

"Don't tell me you're still not sleeping, Phyton? What are you? A Zombie?" I asked continuously. I rolled my eyes. I can't believe him.

"Yeah, I'm working."