DS #2: Hating The Arrogant Billionaire

Chapter 29

The first thing I did in the morning is to test myself. Kinakabahan ako. Possible nga kayang buntis ako? Hindi puwedi, hindi siya magiging masaya. Sana hindi.

Napatingin ako sa pintuan matapos marinig ang mga sunod-sunod na katok mula rito.

"Sierra, what's the result?" dad asked while knocking. Siya ang nagpumilit nito. Sanabi ko naman sa kanila na hindi ako buntis. He bought me this pregnancy kit to test if I am pregnant. And here I am, nakatayo habang hindi matingnan ang hawak ko pregnancy test, "Come on, we won't be mad!" he said. I know that. But somehow, I feel like I don't wanna see a positive one.

"Can we just drop it, dad?" tanong ko. Madiin kong kinagat ang ibabang bahagi ng labi ko. Dumadagongdong ang dibdib ko sa lakas ng tibok ng puso ko. Hindi ko makita ang sarili kong malungkot dahil hindi ko siya mabibigyan ng kumpletong pamilya 'pag nagkataon.

"No!" he hardly said.

"Ano daw ang result, hon?" I heard mom asked. I locked the door to be sure that they will not disturb me here. I silently praying na sana negative.

"Your daughter is hard-headed, Elsa. Ayaw ba namang tingnan kung totoo o hindi!" sagot niya kay mom.

Napayuko ako. Galit na siya. Anong gagawin ko? Napaupo ako sa ibabaw ng saradong kubeta. Hindi ko matingnan-tingnan kung ano ang resulta. I shook my head. Hindi ako buntis.

"Don't pressure her! Malaki na 'yang anak mo," sabi ni mom. Biglang nangilid ang mga luha ako. I don't know how to deal with it if this happens, "Sierra, are you okay? Kamusta? Anong lumabas?" mahinahong tanong ni mom.

Bigla akong napahikbi sa hindi alam na dahilan. Sunod-sunod na pumasok sa isip ko ang mukha ni Phyton. Hindi niya alam kung gaano ko siya na-miss.  Gustong-gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa kasi hindi na puwedi.

"Kita mo na?! Umiiyak ang anak natin!" sigaw ni dad sa labas. Nakarinig ako ng malakas na kalabog. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa labas. My dad is shouting frustratedly. Humugot ako ng lakas ng loob. My mom is calming him.

Tumayo ako at kinuha ang PT na hindi tumitingin dito. Nagpunas ako ng luha. Huminga ako mg malalim at dahan-dahang binuksan ang mga daliri kong nakatakio dito. Todo ang kaba ko, nanlalamig ang mga palad ko.

I slide down my fingers and saw two lines on it. My forehead creased, "Dad?" I called him loudly. Tumigil sila sa labas.

"I'm here, Sierra. Don't be afraid," he said. I know my dad. I am so lucky having him. He's a hard-working man.  And now, I am witnessing how caring he is.

"It's...two red lines, w-what does it mean?" I asked, stuttering. Biglang tumahimik sa labas kaya kinabahan ako. I opened the door and saw my dad running.

My mom sweetly smiled at me. He gave me a warm hug patting my back, "I love you so much, Sie. You're pregnant," she whispered. I froze in my place. Humigpit ang yakap ko sa kaniya. Nagsiunahang tumulo ang luha ko. Biglang sumikip ang dibdib ko.

"Whhooaah! Magiging lolo na ako! Yes!" dad shouted. That was unexpected. Napatigil ako sa pag-iyak. Narinig ko ang yabag niya patungo sa 'kin. He's smiling proudly, "Magiging lolo na ako," mahina niyang sabi at niyakap kaming dalawa ni mom. I'm very thankful.

"Magpapa-check up tayo bukas sa OB ko, okay? Kailangan mong ipa-check 'yan, hindi ka pa naman kumakain ng maayos," sabi ni mom.

I can feel their warm love. This is unusual. I thought they would mad at me for being disgrasyada, but here they are self-proclaiming that they will become grandparents already. And now, I have the reason to let this child live. I should be proud having this inside me.