DS #2: Hating The Arrogant Billionaire

Chapter 30

I gave birth of my first child without having her dad. Yes, babae siya. She so cute. Sobrang pula ng mga labi at namumula ang ilong niya, siguro dahil sa lamig. Ibang-iba ang feeling kapag binubuhat ko siya at pinapatulog. Sobrang saya ko, parang may kakaibang nangyayari sa puso ko kapag nakikita ko siya.

"Sa akin na muna siya, Sie. Kumain ka na do'n," utos ni mom sa 'kin. Nandito sila mula ng nanganak ako. Susunod na lang daw si dad dahil may importante siyang gagawin. The twins are shock when they saw my baby. Natatawa na lang ako minsan sa kanila kasi manggigigil silang dalawa.

"Yes, mom," sagot. I slightly smiled. Matapos ko 'yong ibigay sa kaniya ay tumungo ako sa mesa. May nakahain naman na do'n na pagkain.

Nagkaroon ako ng business dito sa Japan. The I have my restaurant for  famous dishes of noodles. 'Yon ang kinaabalahan ko. Pinutol ko na ang lahat ng koneksyon ko sa Pilipinas, miske sina Erich at Simon.

After five months lumalaki na si baby. He can sit now. Every achievement she can accomplish gave me a huge happiness.

Magkasama kaming dalawa ni Sienna- 'yong baby ko patungo sa restaurant. Nilalakad ko lang kasi hindi naman gano'n kalayo. Sobrang kapal ng sinusuot naming dalawa dahil ang lamig ng panahon.

Meron siyang playroom sa restaurant na 'yon kaya puwedi ko siyang iwanan kapag nagtatrabaho ako. Sienna and Phyton has the same complexion. Hindi niya nakuha ang kulay abong mga mata, his nose and lips looks like him.

"Baby,  just play here, okay?" sabi ko sa kaniya. Kahit hindi pa niya 'yon naiintindihan ay hinalikan ko siya para magpaalam. Lumabas na ako at sinuot ang apron. Buong araw akong tumulong sa waiter o 'di kaya sa cook namin. Gusto ko rin naman maging hands- on sa restaurant na 'to.

"Ma'am, we have order in table 5. Can you serve for him please? I have to go to the comfort room," my waiter asked. Actually she is Japanese and she can not speak English fluently pero naiintindihan ko naman.

"No problem," I answered. She bowed her head before leaving. Nagpunta ako sa kusina para kunin ang order niya. Our ramen is delicious. This has natural and fresh ingredients.

"Careful, ma'am!" sabi ng cook namin. Tumango ako sa kaniya at binigyan siya ng ngiti. Our cook is from Italy. He is not too professional but he cook so delicious.

Dahan-dahan akong naglakad dala ang tray sa kamay ko. There's unopen chopsticks for the customer. Nakatutok lang ako sa daraanan at hawak ko habang naglalakad. Baka kasi bigla akong natalisod. Napangiti ako at nilapag ang ramen sa mesa ng customer.

Agad akong nag-bow sa kaniya, "Arigato!" magiliw kong sabi sa kaniya. Nanatili akong nakayuko ng bigla itong magsalita.

"Why did you leave me?" he asked. My eyes widened because of the familiar voice. Napailing ako. Hindi niya ako mahahanap. Inangat ko ang tingin at sa sobrang gulat ay napaatras ako.

"P-Phyton?" bulalas ko. Nandito siya sa harapan ko, "Anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat kong tanong. Napatakip ako ng bibig gamit ang kamay ko.

He smirked, "After you leave 'yan ang itatanong mo? Ang sabi ko hindi ka puweding mag-resign!" matigas niyang sambit. His jaw clenched. Parang kailan lang. Hindi ko alam kung paano niya ako nakita pero ngayon na nakita ko siya ng personal parang biglang bumalik ang nakaraan.

Napailing ako at nanindigan, "Wala akong pakialam! Puwedi ba, bumalik ka na sa Pilipinas at alagaan mo 'yong girlfriend mo!" sigaw ko sa kaniya. Halos hindi maipinta ang mukha ko dahil sa inis. Napatukom ang kamao ko, "At tsaka, bakit?! Nasa 'yo ba ang desisyon kung aalis ako o hindi?" tinaasan ko siya ng kilay. Napapatingin na ang mga tao sa 'ming dalawa. Hindi din naman nila maiintindihan ang sinasabi namin.