DS #2: Hating The Arrogant Billionaire

Chapter 24

The next couple of months. We get along more. Nagiging maayos na kasi ang trabaho ko.

Andito ako ngayon sa site. He's not here because he needed to work. Napapansin ko rin ang palaging pagpupuyat niya. Hindi ko naman siya pinapabayaan na gano'n na lang, lagi ko siyang sinasabihan.

Kasalukuyan kaming nasa hapag at kumakain.

"So, how was it being in a relationship with him? I know na hindi niyo naman talaga tinatago," Erich asked. As usual. Lagi siyang usisera pero hindi naman ako nagagalit sa ganiyan. I know her very well.

I sliced the meat above my plate, "It was fun and good," I smile sweetly. That's true, being with him is  magical. My heart beats fast. Reddened cheeks.

"Tumatagal na kayo, ah?" kantiyaw niya saka tumawa na may halong kilig. Actually Erich is a kind of a friend na will ask you what's on her mind. His mouth doesn't have a brake.

"Oo nga, eh," nahihiya kong tugon. He is my first love and I want him to be my last.

"Mag-ingat ka lang," paalala niya. Lagi naman, eh. Magkasabay na tumaas-baba ang mga kilay niya.

"Alright, I will. Wala naman sigurong masamang ginagawa si Phyton sa likuran ko," sabi ko sa kaniya. Kampante ako na hindi siya gagawa ng ikakagalit ko. I pursed my lips and glance at them. Tahimik ngayon si Simon. Nilipat ko ang tingin kay Erich at tinaasan siya ng kilay.

"Sinasabi naman ba niya lahat ng ginagawa niya, Sie?" tanong niya sa 'kin. She bite the meat and eats the rice after. Napanguya ako at agad na napaisip.

Nakatingin ako sa taas habang nag-iisip. "Actually, hindi naman lahat kailangan, eh. Lagi kasi siyang busy sa work niya, tapos minsan kapag ginagabi na siya alam ko na 'yon," sagot ko sa kaniya. 'Yan lang ang maibibigay kong sagot sa curiosity niya.

She nodded her head on me, "Mabuti naman at okay lang sa 'yo," bulong niya. She shook her head and stared at her plate.

My forehead creased, "Anong okay?" I asked. Medyo parang nag-iba ang himig niya kaya baka may iba siyang ibig sabihin.

Ngumisi siya at umiling, "Wala naman. Kalimutan mo na."

I leave it there. Siguro may iniisip lang siyang iba. Tumango ako at nagsimula na ulit na kumain. Konti lang kaming nandito sa loob dahil tapos na ang iba.

Napahawak ako sa tiyan ko habang nakasandal sa upuan. Nabusog ako sa kinain ko. My phone rings from my pocket, so, I picked it up.

They are both looking at me with curiosity through their eyes. I raised my brows when I saw that it's him- Phyton.

Napatayo kaagad ako saka lumabas. I can feel the cold breeze of the wind from the sea. Napayakap ako sa sarili ko gamit ang isang kamay habang ang isa ay nakahawak sa phone ko.

"Hi," bati ko sa kaniya. I really don't know how to start a conversation. I bite my lips, "Don't you have work right now?" tanong ko sa kaniya. Usually, this times he is working. Nagulat nga ako dahil maaga pa.

"Hi, love. I have but it can wait," he answered. I heard him sighed. I sense frustration into him, "Do you take your dinner?" he asked, trying to energize his voice. I know that this is not really how he sounded like.

"I'm done, how about you? Okay ka lang ba? Baka hindi ka na natutulog, ah? Sinasabi ko sa 'yo, Phyton!" tugon ko. My brows started to bump into each other. My forehead wrinkled. Alam niya naman na ayaw na ayaw ko sa lahat ang magpuyat siya.

"Love, don't mind me. I'm fi-," I cut him off.

I gritted my teeth, "What?! So, hindi ka pa nga nakakain at nagpupuyat ka na naman?" hindi ako makapaniwalang umirap habang nakatayo sa labas.