SAY MY NAME

93 13 2
                                    



Chapter 50:


Trevor's point of view:



I'm glad that the Alora I knew since I was a kid is back. Lately, after her operation, suddenly everything came back to where it was before. She is always looking for me, she is clingy as always.


Nagsusulat ako ng mga lectures ng biglang lumapit si Alora at iniabot ang isang maliit na envelope. Everybody starts to notice a single move from her.



"Please accept my letter, Trevor." She chuckled and put the envelope on my arm desk. "Basahin mo, ah."



My eyes brows crossed and open the envelope. May sulat na nasa loob, she do her old things again. I wonder what really happened to her. Dati, gusto niyang laging kasama si Hiro ngayon ay parang hindi niya ito kilala.



Please meet me in the old tree we hang out when we are little. Remember the promise we did? See you, Trevor.

                               From: Alora



Right, our childhood promise. Kapag malaki at nasa tamang edad na kami, kung sino ang magkagusto sa aming dalawa ang mag-aaya sa punong 'yon. Well, obviously, she does. I smirked a little, but she doesn't deserved me. I need to do my part to make her wish come true, my promise that I will change her story.



Inabangan ko si Hiro sa locker's area pagkatapos ng klase. I still hate that damn guy but I have no other choice. He must be with Alora until the last page. I've read the book, there's nothing much left.



"Psst," sinitsitan ko siya. Nakapamulsa ako habang nakasukbit sa katawan ko ang body bag na ginagamit ko.


He stopped and looked to me. Nakakunot noo ko siyang nilapitan at iniabot ang sulat na galing kay Alora.


"Bakit mo binibigay sa'kin 'to?" He wondered.


"Gusto mo si Alora, 'di ba? Magkita tayo mamayang gabi dito, kung ayaw mong ako ang tuluyang piliin niya." Hindi ko na siya inintay makasagot at nagdire-diretso na akong umalis.



(STAGE BEGINS)


Alam kong darating ang oras na'to. Tama lang na pinapunta ko si Hiro. Any time the real stage will begin.



Maya-maya pa ay dumarating na si Hiro. He still wears his uniform, pagkarating na pagkarating niya ay hinubad ko agad ang itim na coat na suot ko.



"Wear this." Utos ko sabay abot ng coat kay Hiro. He needs to be me to enter the stage. "Magsisimula na ang eksena namin, do your part. Ipaalala mo sa kanya kung sino siya," ani ko habang isinusuot ang coat.



"Sandali.." Pigil niya ng akmang tatalikod na ako. "Alam mo ang totoong nangyari kay Alora sa dati nating pagkatao?" He asked me about the old comic book I've seen from that Curry fairy.


"Hindi, wala akong alam." Umiling ako at umiwas ng tingin.


"Itong bakas na naiwan sa'kin ang dahilan kaya pinoprotektahan ko siya. Ikaw mismo ang nanakit sa kanya." Nakatingin siya sa kamay niyang may malaking hiwa na mistula malaking peklat na.


Hindi na ako kumibo tungkol doon, I'm not my older self too. Kung nagawa ko mang saktan siya, 'yon ay hindi ko kilala ang sarili ko. I choose to do what's right for Alora now. "Umalis ka na. wala ka nang oras para pagsabihan ako, tsk."


Look, I found you (UNDER REVISION)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن