Look, I found you (UNDER REVISION)

WORLD OF COMICS

CHAPTER4:

The next day, inabangan ko kung makikita ko ulit ang warp na nakita ko kahapon. It keeps steady, hindi ito nawala hanggang mawala sa paningin ko.

I wonder if someone also experiencing the same as what I am experiencing right now. Lalo na ngayon, hindi ko alam na mayroon pala akong sakit sa puso. I don't understand myself anymore. Minsan hindi ko ma-control ang sinasabi at kinikilos ko, minsan naman ay oo.

Natanaw ko kaagad si Trevor, kasama si Jaxton at Zack na naglalaro ng soccer sa field. Kumaway ako sa kanila, pero Trevor just snobbed me.

"Aiissh. Apaka suplado mo, talaga!" bulyaw ko sarili ko, pero para talaga iyon kay Trevor.

Like this, I don't know my feelings for Trevor. If I really like him or not.

*Click*

"Trevor!" masaya kong binati si Trevor mula sa malayo.

Hindi na naman ako kumikilos, ayon sa gusto ng isip ko. Maglalakad na sana ako papalayo ng biglang mangyari ito.

"Alora." nag-aalala ang tinig niya. Trevor's eyes looked at me na parang naiirita. "Bakit nandito ka? Baka mahimatay ka na naman, at magpaawa dahil sa sakit mo, tss." Umirap siya sa akin, at muli akong tiningnan.

"Sabay tayo mag-lunch, please?" Pakiusap ko kay Trevor. Kinuha ko ang kamay niya, ngunit hindi nabago ang reaksyon niya.

"Umalis ka na." utos niya, at tinanggal ang kamay niya sa pagkahawak ko sa kanya.

Nalungkot ako bigla, at napayuko dahil sa hiya.

Pagkatapos noon ay parang bumalik na ulit ako sa normal. Padabog akong umalis, at inismiran si Trevor.

"Sandali, Alora," Hinawakan ni Trevor ang kamay ko, at napalingon ulit ako sa kanya. Maangas pa rin ang dating niya.

"Sabay na tayo kumain." pagkasabi niya noon, ay tiningnan ko ang kamay niya na nakahawak sa kamay ko.

"I've changed my mind." matigas at maarte kong sabi. Iwinasiwas ko din ang maikli kong buhok at saka umalis. Akala niya siguro, siya lang may ganang mag-sungit. No way.

Nang lunch na ay kay Becky at Karl ako sumabay. Nakapila kaming tatlo para kumuha ng pagkain. Sa may harap na humihingi ng pagkain ay nagkakagulo, napansin kong sumisilip din si Becky sa mga nasa harap na ng pila.

"Anong me'ron? Bakit nagkakagulo sila?" saad ko, hindi ko tuloy maiwasang makiusyoso dahil pati si Becky ay napapangiti nalang.

"Kase, may bagong cook. Ang gwapo daw e. They called him, curry fairy. Ang cute 'no?"

Curry.

Nang makalapit na kami, ay biglang nagpapabebe si Becky. Nasa unahan si Karl, at siya ang unang nabigyan.

"Hi, I'm becky. Hello, Curry fairy." Medyo malanding bati nito sa cook.

He is just cute, and nasa twenties palang siguro niya. Palagi siyang nakangiti sa mga estudyante, simula kanina. He looks like an older brother to me.

"Eat well, Becky." sagot naman nito, at ni-served niya na rin ng pagkain ito. Masayang umalis ng pila si Becky, at kinikilig kilig pa.

"Hello!" bati niya sa akin. Nakangiti siya, pero hindi ko na iyon pinansin. "Curry?"