My Ex-Boyfriend Is My Professor (Under Edited)

CHAPTER 23

"Bakit mo naman naisip ang bagay na yan?"

Kahit wala akong alam sa pinagdaraanan niya sa buhay, kahit kaunting buwan lang kaming nagkakailala, kahit hindi ko pa masasabing nagtitiwala ako sa kaniya, kahit hindi ko alam kung ano ang sasabihin para mapagaan ko ang loob niya, alam ko sa sarili ko na handa akong makinig sa mga hinanakit niya sa buhay.

I can't even feel how he feels but I know how he feels. He's hurting because of his negative thoughts.

"You don't realize that the world is so cruel, your too innocent of what the true colors of the people, you only know that society is the one who control them." He said almost a hush. "Little did you know, people is the one who control the society."

"H-Huh?" Hindi ko na alam kung saan ito papatungo dahil sa sinabi niya.

Mas lalong naging mariin ang titig niya sa akin. "They doesn't care if your hurting, they only care about being perfectionist, Tyrell. That's what I mean."

"May mga tao pa namang may paki sa'yo, ang mga kaibigan mo, ang mga pamilya-"

"And do you think they will stay by your side forever?"

Natahimik ako. Hindi magkapagsalita. Hindi alam kung bakit walang masabi sa harapan niya gayong ang rami-rami ko pang gustong sabihin ngunit nawala lahat ng ito dahil sa sinabi niya sa akin.

Bakit nga ba? Bakit nga ba mahirap ang manatali sa tabi ng isang tao?

"See? Hindi mo nga alam kung ang mga tao'ng nasa tabi mo ngayon ay mananatili ba talaga sa'yo sa darating na panahon." Ani ni Draven.

"Yes, Draven. Someday, someone will still stay by your side." Tumaas ang kilay niya dahil sa sinabi ko.

"How sure are you, huh? If in this world they always priority the 'Love yourself first than to anyone' card."

"I'm one million sure, Draven, because I believe that life is very generous with us once we have shown the will to take a positive course. It is very ready to keep on opening doors for us. It is just that sometimes we lose our willpower and courage and prefer to stay on the familiar, safe side of each door." Sabi ko.

Nakangiti ako habang sinasabi sa kaniya yun, nagbabakasakaling maging magaan ang loob niya ngunit nagkamali ako.

Umiiling lang siya sa akin habang mahinang natatawa. "Do you know what human problem?"  Hindi ako sumagot. "The human problem is the pursuit of personal and societal desire. Tyrell."

Nangunot ang noo ko sa kaniya, bakit ba parang ang laki ng galit niya? Bakit pakiramdam ko, ako ang mali sa aming dalawa?

Tama nga ang sinabi sa akin ni Leo tungkol sa kaniya. Draven may sometimes talk but he sometimes rude when he knows that he is right, hindi siya yung tipong tao na magpapatalo kung alam niya sa sarili niyang kaya niyang isampal sa tao na siya ang tama. He know' so very well how to make people shut up by slapping at them by his truth.

"You maybe right that someone will still stay by my side but the questions is until when? Until when they will stay, huh?" Binasa niya ang pangibabang labi niya. "People is meant to be away to find their self, Tyrell. That's how the world runs right now."

Ngayon napagtanto ko na kung bakit niya sinabi sa akin yun, kung bakit ganito na lang siya magsalita, kung bakit ang rami niyang tinatago, at kung bakit malaki ang paniniwala at galit niya sa iba. Dahil takot siyang kawaan at husgahan ng iba, takot siya na baka hindi tanggapin ng iba ang kamalian niya, at takot siyang mapag-isa.

He didn't even know that's his not the only one in this world who have that kind of thoughts.

"I bet your hungry, let's go?" Tumango na ako bago sabay kaming naglakad pabalik sa room kung saan naghihintay dun ang pagkain.