My Ex-Boyfriend Is My Professor (Under Edited)

CHAPTER 31

TW: Suicide

"Bakit nandito ka?! Dapat wala ka dito! Wala kang karapatan na pumunta pa dito pagkatapus mong gagohin ang, tatay ko!"

Hawak ako ng mga pinsan ko sa mga braso at pilit inilalayo sa taong nasa harapan ko na halos patayin ko na sa isip at pinapatay na ng salita ngayon.

Bakit?! Bakit ngayon pa?!

Wala siyang karapatan na magpakita at sabihin sa akin na sumama ako sa kaniya pagkatapus niya nawala ng ilang araw na hindi man lang iniisip na may anak siya na kailangan niyang alagaan at ngayon sasabihin niya sa harapan ko na kailangan kong sumama sa kaniya?! Anong klasing ina siya?!

"Kahit kailan hindi ko matatanggap na pinagpalit mo ang tatay ko sa lalaking yan! Wala naman yang inambag sa buhay natin! Wala siyang inambag sa buhay namin ni Kuya!" Malakas na sigaw ko at pilit kumakawala sa pagkakahawak ng pinsan ko sa akin.

"Wag na wag mong pagsasalitaan ng ganiyan ang Tito Aron mo!" Sigaw n'ya pabalik sa akin.

Napamaang ako sa sinabi niya hindi makapaniwala at natigilan sa narinig ko galing sa kaniya.

Hindi ako nagwala dahilan para kumalma ang mga pinsan kong nakahawa sa akin, ang kaninang nakatalikod kong Kuya na nasa puntod ni papa nakatingin kanina ay unti-unti kong nakuha ang attensyon niya.

Inalis ko ang pagkakahawak ni Tain sa braso ko at ganun rin ang ginawa ko sa kabila, hindi naman nila ako inawat dun ngunit nakabantay parin sila sa akin.

"Anong sabi mo? Paki ulit nga." Aniya ko sa mahinahon ngunit may diin kong sabi.

Natahimik ang lahat hinihintay na mag salita ang nanay ko ngunit tanging pagtitig niya lang ang ginawa niya sa akin at hindi maibuka ang bibig.

"Bakit tila naputol ang dila mo? Ang lakas mong sabihin sa akin yun ngunit nung ipinaulit ko na sa'yo hindi ka na makapagsalita?" Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa naalab na galit. "Hindi ako magsasawang sabihin to sa'yo! Wala kang kwenta! Wala kang kwentang, ina! At habang buhay akong magagalit sayo! Tandaan mo yan! Dahil sa pagiging walang kwenta-"

Hindi ko na natapus pa ang sasabihin ko ng naramdaman ko ang sakit ng pisnge ko dahil sa malakas niyang sampal sa akin dahilan ang kaninang mga luha ko ay nagsunod-sunod na pagagos palabas.

"Wag mong pagsalitaan ang nagbigay sayo ng buhay! Ang nagsakripisyo para mabuhay ka lang! Wala kang utang na loob!" Malakas niyang sigaw sa akin habang hawak siya ng lalaki niya sa magkabilang braso. "Nanay mo ako! Binuwis ko ang dugo't pawis ko mailabas at maipakita ka lang sa mundong ito! Binihisan at pinakain kita! Tinuruan ng mga bagay na dapat mong malaman sa mundong ginagalawan mo! Wala kang karapatan na bastosin ako lalo pa akong ang nanay mo na binuwis ang buhay mabuhay ka lang sa mundong ito! Wala kang utang na loob!"

Nasaktan ako sa sinabi niya, napahikbi bago siya tinignan na naluluha at pilit na pinapahid ang mga luha sa pisnge. Umiling-iling ako sa kaniya nabibigo dahil sa sinabi niya sa akin.

"I'm so thankful you brought me in this lifetime! I'm thankful you licked me into this world! I am thankful for all your sacrifices in my hole! I am thankful for feeding and dressing me! I am thankful because you gave me the opportunity to decide to my life! I am thankful because you taught me the thing I should know! I am thankful for everything you did just to make my life easier! I'm thankful for that, Mama!"

Malakas kong sigaw habang patuloy na lumuluha. Nanakip ang dibdib dahil sa sakit na dala.

"I have never forgotten all that! No matter what happens I will never tire of thanking you for what you have done to me! But Mama! I hope you understand that I am not a rock so that I do not feel or feel my own anger! I am not a saint to remain forgiving you of all things that are unforgivable in the eyes of God! I am also not a robot that all you want I will follow because you are my boss! Mama! Anak lang naman ako! Bakit kailangan mong ipagmumukha sa akin ang bagay na hindi ko hiniling sa'yo! Bakit kailangan mo kong kwesyonin sa mga bagay na hindi ko naman hinihiling gawin mo para sa buhay ko!"