My Ex-Boyfriend Is My Professor (Under Edited)

CHAPTER 28

"Yung away niyo naging trending sa twitter!"

Nagsalubong ang kilay ko ng sabihin sa akin yung ng pinsan kong si Agatha. Ito na naman po siya.

"What really happen, Ty? Hindi naman kasi masyadong detalyado ang nasa video dahil puro cut naman." Sabi pa niya. "I just want to know if sinaktan ka ba ng pangit na yun dahil ako na ang mananakit sa kaniya pabalik."

I sight. "Hindi na, tama na siguro yun para marealized niya-"

"Hindi sapat ang marealized niya na pangit siya! Dapat ipinagmumukha yun sa kaniya!"

"Pwede ba, Agatha? Tapus na yun at wala naman akong pakialam dun."

"Anong akala mo sa akin? Manhid? Kung para sa'yo wala kang pakialam pwes ibahin mo ako, baka nga makalabo ko siya sa ginawa niya sayo eh." Inis na sabi nito. "Magtutuos talaga kami bukas!"

Napahilot na lang ako sa sintido ko. "Stop it okay? Tapus na yun wag mo ng patulan dahil lala lang ang away."

"Since pinalala niya naman ang away bakit hindi ko na lang sagarin diba?" Ani nito na tila may naisip na naman na kademonyohan.

"Agatha!" Suway ko sa kaniya. Kailan ba to magbabago?

"Ano ba, Ty! Hindi ako santo para patawarin siya sa ginawang kademonyohan niya. Hindi rin ako yung tipong si Maria Clara na hahayan na lang ang ginawa niya at mas lalong hindi ako anghel para hindi na lang siya patulan!" Sigaw nito sa kabilang linya dahilan para mailayo ko ang cellphone sa tenga ko. "Sino siya para pagsabihan ang pinsan kong malandi? Okay lang na ako ang magsabi pero siya? Wala siyang karapatan sabihan kang malandi kung siya naman ang numerong unong mas malandi pa sa mundo! Naiintindihan mo? Kaya wag mo kong pipigilan sa balak ko baka maisipan ko pang gawin ka rin ng kalokohan pag sinagad mo ang pasensya ko, Tyrell Lex!"

Bagsak ang balikat ko sa narinig ko galing sa pinsan ko. "Agatha, mas pinalala mo lang ang sitwasyon."

"Tyrell, labas ka naman talaga dito eh. Kung ako ang pinagsasabihan niya na malandi matatanggap ko pa pero ikaw? Kakalbohin ko siya makikita mo."

Napangiwi ako. "So, tinatanggap mo ngang malandi ka?"

"Tyrell naman!"

"Bakit? Ikaw ang nagsabi nun!" Agad na sabi ko.

"Hindi naman sa ganun!"

"Ano kung ganun?"

Rinig ko ang buntong hininga niya sa kabilang linya. "Basta, labas ka na sa away naming dalawa okay? Hindi mo deserved masabihan ng malandi dahil hindi naman yun totoo."

"Oo na, ibaba ko na ang tawag. Bye." Paalam ko at bago pa siya makapagpaalam ay binaba ko na ang tawag alam kong nainis yun sa ginawa ko pero hinayaan ko na lang.

All I want is peace. Kailan ko kaya mararansan yun?

Napaupo ako sa kwarto ko bago malalim na bumuntong hininga. Ang raming nangyari kahapon na hindi ko na lang ikinabahala dahil hindi naman yun importante sa akin, pagod rin naman akong umuwi kahapon at buti na lang hindi nadatnan ni Draven ang away namin ni Camillie. Ayoko ng malaking gulo, masyado akong pagod sa lahat ng nagyari sa buhay ko at ayaw ko ng dagdagan pa.

I only wanted to be happy, that’s all I set out to find.

I didn’t have a plan other than to listen to my heart and chase my dreams. But, I didn’t end up where I planned to go, but I did arrive exactly where I needed to be. I didn’t choose to be strong.

That never even crossed my mind.

Sometimes, I find my strength when being strong is my only option.