CHAPTER 35

327 22 10
                                    

"He is now in peace..."

Napayuko na lang ako pinigilan ang sariling umiyak bago kagatin ang pangibabang labi ko hanggang sa naramdaman ko na lang may humahagod sa likuran ko kaya nilingon ko ito.

"Draven..."

He smiled to me. "Everything will be okay, Tyrell."

"I-I can't..." Sumubsob ako sa kaniyang dibdib at ramdap ko ang yakap niya sa akin dahilan upang mas lalo akong maiyak.

"It's okay.. You'll be okay." Dahan-dahan niyang hinahaplos ang buhok ko na siyang nagpaiyak sa akin lalo. "Maybe not now but one day you will. Don't be so hard on yourself. You're doing your best already." Hinawakan niya ang makabilang pisnge ko at pilit akong tignan siya na ginawa ko naman. "Maybe you're feeling so overwhelmed and exhausted. Maybe you feel like giving up everything all at once because you just had enough. But you're stronger than this."

He kiss my forhead reason for me to close my eyes, feeling so blue and calming my monsters inside and I never feel this after what happened this past few weeks.

"I believe in you. I'm rooting for you."

Mas lalo akong naiwas dahil sa sinabi niya. And a faint memories of my father when I was a kid flash in my head. I wish I can talk to him again just like the old times.

I wish we can still talk about our fear of death even in contrast, we admire what reincarnation holds. Or at least, we can eat lunch together again while making memes our laughingstock.

I wish we still can, that you could and that I could. Even for a moment. I will trade on whatever the universe made for me just to have a glimpse of that moment.

And the closure I am expecting is not coming into my nerves. Hanging me up isn't enough to say goodbye. I wish you can be brave enough to tell me because it's fine.

It's fine and I understand. I love him, so I understand. I wish we can talk again, just what really are we before anything all these happened.

Right. A daughter and a father who's so close to each other.

"Ty, ako na dito mag pahinga ka na." Umiling lang ako at iniwas ang tray ng akma niya na naman itong kunin.

"Kaya ko pa." Sagot ko bago ibinigay sa mga bisita ang pagkain at tubig na kakailanganin nila dahil alam kong magga-gabi sila dito.

"Tyrell, tulongan ka na namin, please." Agad na humarang sa akin si Agatha na pilit inaagaw sa akin ang tray na pilit kong inilalayo.

"Pwes mag hanap ka ng tray dun wag kang mangagaw." Ani ko at hinila sa kaniya yun bago nilampasan.

Hindi ko sila pinapansin kahit dumating pa ang umaga ay hindi rin nila ako kinulit hanggang sa nung dumating hapon ay bigla na lang akong napahawak sa lamesa sa kusina ng bigla na lang akong nahilo ngunit nawala rin naman agad iyon kaya pinagpatuloy ko na ang ginagawa ko hanggang sa may umagaw sa tray ko ng akmang dadalhin ko na to.

Humarap ako sa taong gumawa nun at handa ng magalit ng nauna itong magsalita sa akin.

"When will you let yourself rest?" Malamig at walang emosyong sabi nito sa akin. "May plano ka bang sumunod kay tito? Your killing your self, Tyrell."

"I want everything-"

"I understand. Pero pwede bang magpahinga ka muna? Kahit saglit lang? Wala ka pang tulog, Ty."

Mapait akong ngumiti. "Hindi pwede, Draven."

Nakita ko kung paano kumuyom ang kamao ni Draven ngunit hindi naman nagsalita kaya aagawin ko na sana sa kaniya ang Tray ng ilayo n'ya ito at walang pasabing iniwan ako.

My Ex-Boyfriend Is My Professor (Under Edited)Where stories live. Discover now