My Ex-Boyfriend Is My Professor (Under Edited)

CHAPTER 30

"Kanina ka pa nakatulala."

Napatingin ako kay Draven ng bigla niyang nilapag ang mangkok na may lugaw sa harapan ko at umopo sa harapan ko.

"Sorry." Mahina kong sabi.

Maliit siyang ngumiti sa akin. "Kumain ka muna." Itinulak niya ang mangkok papunta sa akin kaya napatingin ako dun.

Hindi ako gutom.

Gusto kong sabihin yun sa kaniya ngunit nakakahiyang tanggahin ang pagkain kung nasa harapan mo ang taong ubod ng bait. Yung tipong hindi mo siya kayang matanggihan dahil pakiramdam mo ay magu-guilty ka bigla.

"Kailangan mo yang ubosin, Tyrell, kailangan mo ng lakas." Sabi ni Draven

Tumango ako at inabot ang kutsara at sinimulan ng kainin ang lugaw na ibinili niya sa akin.

"Bakit pala nandito ka? Subrang lalim na ng gabi buti na lang ay hindi ka napano sa daan."

Susubo na sana ako ng mapatigil dahil sa tanong niya pero agad ko rin itong kinain bago ngumuya.

Bakit nga ba ako nandito? Yan rin ang tanobg ko sa sarili ko, sa dami kong pweding puntahan ay dito pa sa subrang layo sa amin.

Pero mas okay na siguro ito na nasa malayo ako sa bahay, malayo sa kanila, malayo sa mama ko. Mas okay na siguro dahil kung nandon ako baka mas lalo pang madagdagan ang galit ko sa aking ina.

"You can tell me your problem, Tyrell. For now, I'm here to listen to your runts, hindi man ako si Jace na kilalang-kilala ka pero wag kang magalala mas lalo kitang kikilalanin." Nakatulala ako habang sinabi yun ni Draven.

"Y-You don't have to, Draven." I saw pain through his eyes and it makes me hurt too. "Hindi mo naman kailangang higitan ang pagpapakilala sa akin, sapat na sa akin na nandyan ka. Hindi mo kailangan higitan si Jace, wala ka sa kompitasyon kung saan merong nanalo at merong natatalo. Dahil sa umpisa palang, Draven, wala ng talo dahil wala namang kompitasyon."

"No, I'm doing this not for compitation, Tyrell. Kahit kailan hindi ako nakikipagkompitinsya sa kahit sino, alam ko sa umpisa wala ng kompitasyon na nagaganap pero wag mo sanang mamasamain na gusto lang kitang kilala higit sa pagkakilala nila sa'yo.." Maliit siyang ngumiti ngunit kahit gabi ay kitang kislap ng mga mata niya. "I want to see the other version of you, the other version that everybody didn't know, Tyrell. I want to see how you grow and turn into someone that they didn't expect."

Parang sasabog ang puso ko sa subrang bilis nito na parang gustong-gusto ng makawala. Hindi ko akalain na sa kabila ng sakit na naranasan ko sa mga salitang binitawan ng aking ina kanina ay makakarinig ako ng salitang mag bibigay sa akin ng pagasang luban sa mga laban ko sa buhay.

Wala man siyang alam sa nangyari sa akin ngayon gabi ngunit hindi nila alam na naiparamdam niya sa akin at ibinigay niya sa akin ang mga salitang magbibigay linaw sa akin kung papaano ako dapat lumaban sa buhay kong kay gulo.

I smiled sweetly to him that makes him smiled.

I want a slow love. Like this. I want to feel love in its simplicity, in its tiny details, in the opposite of its monstrosity. Apart from grand gestures, from public shows, from extravagant gifts.

They say, love is a wonderful feeling. And indeed, it is. I want to be loved in the smallest pace, so I can seize the feeling. I want to be heard and listened for the things that dwell here in my heart for years. I want to be touched and make me cry for affection I haven't felt for so long. I want to be grab in the waist or be stared in the eyes straightly. I want to be told of I love you without hesitation.

That's how I want to love and be loved it's like calm, clear, slow, like riptides in the midnight. Like the journey of the moon to the other side.

"Come on, I will take you to your home."