Meet me in San Bartolome Church (Malabon Series #4)

Chapter 18

"Good morning."

"Ay hindot na bayot!" Malakas na hiyaw ko!

Ilang beses akong kumurap pag tingin sa kanang bahagi. Naka-sandal sa pader si Saske habang halata ang gulat sa mukha niya.

"Good morning," muling bati niya.

"B-bakit ka nandyan? Ginugulat mo ako, eh!"

"You did'nt answer my chat, text and call."

"O-oh? Required bang sagutin ko?" Takang tanong ko sa kaniya. "Anong ginagawa mo rito? Nang ganitong ka-aga?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Wala naman. Sasabay lang ako sa 'yo pumasok...pwede ba?"

Tumitig ako sa kaniya ng ilang ulit bago tumango.

"S-sige. Sure ka bang hindi ka nag drugs ngayon?"

"Huh? Why would i?"

Patago kong pinag kiskis ang dalawang palad.

"Akin na 'yung isang kape na hawak mo," utos ko sa kaniya.

"Wait," aniya na tinanggal ang takip. "Here."

Kinuha ko naman sa kaniya ang inumung kape. Umupo kami sa mahabang kahoy na nakalagay sa gilid ng gate. Walang dumadaan na sasakyan kahit isa. Ubos ko na ang ma-init na kaper pero nandito pa rin kaming dalawa.

"Mag lakad na lang kaya tayo?" Tumayo si Saske at pinagpag ang pwetan niya.

"Sira ulo mo! Ang layo-layo ng University natin."

"Mag lakad tayo hanggang palengke, boba. May jeep na siguro doon, 'di ba?"

"Maka-boba, wagas? Sakalin kita diyan, eh," inis na sambit ko.

Tanging pag tawa lang ang isinagot niya sa akin. Sabay kaminng nag lalakad sa gilid ng mga kalsada. Puro mga kotse ang dumadaan. Walang sidecar o tricycle. Pag papwisan ang kili-kili ko nito dahil sa suggestion ni Saske.

"Would you like to be famous?" Biglang tanong niya.

"Oo naman! Alam mo ba mahilig ako kumanta at gusto ko sumikat sa larangan ng musika. Tapos gagawa ako ng kanta na makikilala hindi lang rito sa pilipinas kung hindi sa ibang bansa! Pangarap ko talaga 'yon."

"Really? Bakit hindi mo kinuha ang course na akma sa talento mo?"

"Wala, eh. Prioritize ko si mama. Isinantabi ko ang passion para kay mader. Makakapag hintay naman ang pag kanta. Siguro pag tapos kong mag-aral at may magandang trabaho na, persue ko ang singing. Ikaw?"

"Homestly, i don'teant to be famous. I don't like attention. Kaya hindi ako nag reveal ng identity sa readers. I want peaceful life. Kahit may basher ako, okay lang... Hindi naman nila kilala ang mukha ni 70."

"Pero may chance na mag reveal ka?"

"As of now 40/100. Pwedeng oo, pwedeng hindi. Dipende sa trip ko sa buhay. If you were to meet you childhood version, do you think she/he will be proud of you?"

"Hmm, oo naman. Alam mo kasi noong bata ako kapag inaaway nila ako, hindi ako lumalaban tapos umiiyak lang ako sa isang sulok pero tingnan mo ako ngayon. Strong and independent woman. You ba?"

"Definitely yes. My childhood version will gonna be proud of me. Yung pangako niya sa sarili na magiging sikat na manunulat siya, na tupad na."

"So proud of you! Padayon!"

"Thank you. If there's something you want to change about yourself, what would it be and why?"

"Ah, ano ba?" Tumingala ako sa kalangitan para mag-isaip. "Aha! Siguro 'yung bunganga ko. Hihilingin ko sa Diyos na baguhin yung pagiging madaldal ko. Gawin niyang mahinhin. Alam mo ba dati may crush ako noong senior high. Sabi niya, maganda at matalino naman daw ako pero hindi niya keri ang bibig ko."