Meet me in San Bartolome Church (Malabon Series #4)

Chapter 42

Itinulak ko siya palayo sa akin. Ang kapal ng mukha niyang mag pakita sa akin ngayon! Hindi siya lumaban sa ginagawa ko bagkus ay hinayaan niya akong saktan siya. Puro sampal ang natatamo niya sa akin! Wala akong pakialam kung mag dugo ang mukha niya sa sa sobrang lakas ng mga sampal ko!

"Anong karapatan mong sabihin ang nakakadiring bagay na ‘yan?! Wala kang anak sa akin! Wala akong anak sa ‘yo!" Sigaw ko sa kaniya. "Lumayos ka sa harapan ko! Ang kapal-kapal ng pag mumukha mo! Saan ka humuhugot ng kakapalan ng mukha, ha, Saske?!" Kinuwelyuhan ko siya!

"A-anak ko siya, Casse, ‘di ba?"

"Ikaw amg nag donate ng dugo?"

Tumango sya. "Yes, Baby.  I am. Im sorry, Casse... Forgive me—"

"Tapos na ang nakaraan natin, Saske! Tapos na tayo! Wala na akong pakialam doon! Ang gusto kong mangyari ngayon, lumabas ka sa Hospital kwartong—"

"Hindi ako aalis, Cassendi Jeremiah. Aalagaan ko ang anak ko!"

"Ulol mo! Anong anak?! Wala ka nga sinabing anak sa akin, eh! Wala tayong anak! Anak ko lamg si Steffa! Ako lang ang magulang niya!"

"Si Steffa... Steffa!" Tumayo si Saske para lapitan ang bata!

Tinakpan ko ng palad ang bibig. Nag si-seashore si Steffa!

"Nurse! Nurse! Doc!" Hinawakan ko ang kamay ni Steffa. " Anak, Laban. Wag kang susuko. Doc! Doc! Nasaan ba kayo?!"

Pumasok ang mga Doctor at Nurse. Ayoko sanang umalis sa loob pero kinarga ako ni Saske palabas doon!

"Huwag mo kong hawakan!"

Nakasilip ako sa harang na salamin habang inaasikaso ng mga Doctor si Steffa na ngayo'y tumitirik na ang dalawang mata. Wala akong na gawa kung hindi panoorin ang pag hihirap ni Steffa. My daughter is suffering... She's in pain right now. Kung pwedeng sa akin na lang ilipat ang nararanasan ni Steffa, aakuin ko. Ang sakit sa puso makitang nag hihingalo ang anak.

"Anong nangyari?!" Rinig kong tanong ni Patch.

May kamay na umalalay sa akin para itayo ako. Nang tingnan ko kung sino ‘yon, Si Dahlia. Nangingilid rin ang mga luha niya.

"Nag si-seashore si Steffa," nahihirapang saad ko. Bumaling ako kay Saske at muli siyang sinampal! "Kapag may nangyaring masama sa anak ko, Tumakbo ka na, Saske. Lahat gagawin ko para mag dusa ka," banta ko sa kaniya.

"G-Go on. Punish me. Hit me more, Casse... Hit me more... I don't want to live anymore..." Hinawakan niya ang kamay ko. Ginalaw niya ito para saktan ang sarili niya.

"Mamatay ka na! Hayop ka!"

Hindi ako na aawa sa kaniya! Mas lalong nadaragdagan ang inis na nararamdaman ko sa kagaya niyang hipokrito!

Natigil lang ako sa pag hehesterical nang lumabas na ang Doctor sa ICU. Hinubad niya ang suot na mask. Nilapitan niya ako. Nagulat muli ako sa pag yakap sa akin ng Doctor.

"Comatose," aniya.

Parang gumuho ang mundo ko sa mga narinig na salita. Tinanggal ko ang yakap ni Doctora sa akin. Dahan-dahan akong lumapit sa glass door. Nakita ko roon ang nakahimlay na katawan ni Steffa. Mas maraming aparato ang nakakabit sa kaniya.

"H-hindi ako makahinga," nahihirapang sambit ko.

Hinilot ni Patch ang dibdib ko habang pinapaypayan ako ni Agusta. Si Dahlia naman tumawag ng Doctor para tingnan ako.

Nahihiralan akong makahinga. Parang ubos na ubos ang hangin na lumalabas sa akin.

"Humunga ka rito." Inilagay ni Saske sa bibig ko ang brown paper bag. "Breath slowly. Inhale... Exhale... Inhale... Exhale... Inhale... Exhale."