faith -düzenlemede-

F/ On İki

Güzel bir düzenlemeyle devam ediyoruz :) Umarım keyif alacağınız bir bölüm olur diyelim.

🎶2WEI & Edda Hayes - Warriors

İyi bölümler :)

°Vara

---

Yumuşayan ortamda, Bard'ın dalgasına gülerken dikişlerim çekildi ve yüzümü buruşturarak oturuşumu değiştirmeye çalıştım. Farly direkt olarak uzandı ve bana yardım etti. Gözlerindeki endişeyi gördüğümde kendime geldim ama zaten o çoktan acımı geçirmişti. Bedenimin ortasından geçen direğin izlerini görebiliyordum adeta. Her bunu gördüğümde de Farly'nin pür dikkatiyle attığı dikişi, kanımla boyanan elleri geliyordu aklıma.

Başımı öne eğdiğimde önüme düşen kıvırcık kızıl saç tutamlarımı arkaya atıp alnımdan öptü, Farly. Sıcaklığı içime işlerken hafifçe gülümsedim. Gözlerinde dinginleşen endişeyi izledim. Gytha olmasa daha fazla acı çekiyor olurdum. Düşüncesiyle ürperdiğimden titredim. Üstüme getirilen battaniyeyi çeneme kadar çektim, omuzlarımı örttüm.

Bard ise bacağından derin bir bıçak darbesi almıştı. Dikiş atılmıştı ve Gytha sayesinde iyileşmişti. Şu an durumu iyiydi ve eski Bard'tı. Gülüyor, şakalaşıyor ve arada Zack ve Farly'e sataşıyordu. Bu hali beni çok güldürüyordu. Çünkü yarasına rağmen, hatta küçük bir ihtimal olsa bile kalkamayabilecek olsa bile gülüyordu. Asla gardını indirmiyordu, pozitifti.

Heyecanla elini iki yana açtı. "Dostum! Koca bir melek ordusuydu! Hatta Faith'in savaşı!" dedi Zack, Bard'ın yatağının ucuna yaslanmış halde durarak. Sarı düz saçları hararetiyle hareketlendi. Ben gülümserken bir an benden onay bekledi. Gülerken onu desteklemeye çalışıyordum.

Evet, Faith fazla kudretliydi ve meleklerle iyi savaşmıştı ki bu da bizim tarafımızda kaldığını gösteriyordu. Ama o bıçakları kaldırması, meleklere yollaması... Dahasını bilmiyordum çünkü orada değildim. Daha neleri kaçırdığımı düşünmek istemedim.

Zack güldü. "Babası iyi kaçtı." dedi. O sırada yaklaşan Faith güldü ve kollarını birbirlerine bağladı. Tek ayağına yaslanınca yamuk bir duruşu oldu. Yüzündeki neşeye ve gözlerindeki parıltıdan çıkarmam gerek sonucun derinlerine inmek istemedim, yüzeysel takılıp Zack'in dediğini alaya vuracağını anladım.

"Haklısın. Babam kendimi bildim bileli geri adım atan taraf oldu." diye Zack'in arka çaprazında durdu. Zack ise ani bir gerilmeyle döndü ve meleğe baktı. Yanında iki melek daha vardı. İkisini de Faith'le birlikte ormanda görmüştük. Şimdi yakından gördüğümde daha çok inceleme şansı yakalamıştım. İkisi de Faith'ten uzundu ve yılların savaş tecrübesini taşıyor gibiydiler. Yaralandıysalar da iyileşmişlerdi çünkü durumları fazlasıyla iyiydi.

Bard da anlayarak diğer melekleri işaret etti. "Siz ormanda gördüğümüz diğer meleklersiniz." dedi. İkisi de başıyla onaylayınca Faith eliyle işaret ederken tanıştırdı. Cadby ve Phelp. Yüzlerindeki sert ifadeler, yanlarında huzursuz olmama sebep oluyordu.

"Melek sayısı artıyor gibi." Dedi Faith. Duruşlar değişti ve ciddiyet geldi. "Ben ve kardeşimi de sayarsak on dört melek. Manastırdan katılan olur..." Phelps kızın sözünü keserek ona döndü.

"Olur. Una ve Lyndon gelir, eminim." dedi. Kız bir süre çocuğa baktı. Sonra da bize döndü. "Eğer katılırlarsa, kendimi daha iyi hissederim." diye fısıldadı. Sanki duymamızı istemiyor gibiydi ama bu yorumunu diğer iki melek sessizlikle cevapladı.

Aralarındaki gerilimin gerçekçi boyutu o kadar yüksekti ki elimi kaldırsam sanki yoğun bir kauçuğun içine elimi atmış gibi hissedebilirdim. Kısa bir sessizlik sürmeye devam ediyor, sessizliği bozmam gerekiyordu ki aklıma Gytha geldi. Söze nasıl gireceğimi bilmiyordum; Kız burada değildi ve hiç ablasının yanından ayrılmıyordu. Bu da onun bir yerlerde dinleniyor olma ihtimaline ulaşmama sebep oluyordu.