HEAVEN'S HAVEN | COMPLETED

CHAPTER 18

HALOS isang oras kaming bumiyahe papuntang Anawan. Ayaw din kasing bilisan ni Axen ang pagda-drive ng motor. Gabi na raw kasi at mas mabuti nang nag-iingat kami. Wala naman akong reklamo doon dahil may punto naman siya, ang kaso nga lang ay mukhang mapapagalitan ako ni Mama dahil late ako sa curfew na sinabi niya.

“Anong oras na, oh. Bakit ngayon ka lang?” seryosong imik ni Mama nang makita ko siya sa bungad ng bahay namin.

“Pasensya na po, Tita. Sa susunod po, ihahatid ko na po siya sa tamang oras.”

Dumako ang paningin ni Mama kay Axen. Hindi ko inaasahan ang pagiging seryoso masiyado ng hitsura nito. Ngayon lang siya nagseryoso nang kasama namin si Axen o si Axen ang pinag-uusapan. Basta kasi si Axen ang nasasali sa usapan, good mood lang si Mama lagi. Seryosong-seryoso ito. “Aba dapat lang. Magmula nang nag-boyfriend itong si Heaven, hindi na siya nakakauwi nang maaga. Masama kang impluwensiya sa kaniya. Alam mo ba ‘yun?”

Pareho kaming natigilan ni Axen nang marinig ang mga salitang iyon mula kay Mama. Kita sa Adam’s apple ni Axen ang marahas na pagtaas-baba niyon. Maski ako ay napalunok na lang din habang pinagmamasdan ang hitsura ni Mama, tinatantiya kung talagang seryoso ba ito.

“Mama…” pananaway ko. Tinatakot niya kasi si Axen. Muli ko namang binalingan si Axen na halos mamutla na dahil sa masamang pagtitig sa kaniya ng nanay ko.

“Biro lang!” natatawang imik ni Mama, humahagalpak pa sa pagtawa.

Halos maihilamos ko ang palad ko sa 'king mukha matapos iyong sabihin ni Mama. Hindi ako natawa sa biro niya. Gayunpaman ay may lumabas na pilit na tawa sa bibig ko, pilit na pinapagaan ang atmosphere. Maski si Axen ay pilit at naiilang na lamang ding natawa.

Bahagyang hinampas ni Mama ang braso ni Axen habang natatawa pa rin ito sa sariling biro kuno. “Nagbibiro lang ako, mga bata. Pero next time, Axen, kapag hindi mo maihahatid si Heaven bago ang curfew niya, tumawag agad kayo nang hindi ako nag-aalala.”

Agad namang tumango si Axen. “Y-Yes po, Tita.”

Napabuntonghininga na lamang ako at saka sumilip sa loob ng bahay namin. “Wala pa rin po ba si Papa? Hindi pa rin siya umuuwi hanggang ngayon?”

“Hayaan mo na muna ang tatay mo, anak. Baka mag-away lang kami n’on pag nakita ko siya. Kaya ikaw, Axen, huwag na huwag mong sasaktan ang anak ko. Huwag kang gagaya sa tatay nito. Mangako kang hinding-hindi mo siya lolokohin. Susugudin ko talaga ang mansion ninyo kapag ginawa mo iyon. Nagkakaintindihan ba tayo?”

Tulad kanina ay mabilis na tumango si Axen. Itinaas pa nito ang kanang kamay na animo’y namamanata. “Pramis po! Wala rin naman po akong nakikitang dahilan para magloko.”

Sa sobrang galing umarte ni Axen, pati ako ay napapaniwala niya. Alam ko namang nagpapanggap lang kaming dalawa sa relasyong ‘to pero hindi ko talaga mawaksi sa isip ang sinseridad na nakikita ko sa mga mata niya. Napailing na lamang ako dahil sa kung anu-anong pumapasok sa isipan.

“Naikuwento sa akin ni Adaline na puro babae ang kaibigan mo. Makakasiguro ba ako na hindi magiging kakumpitensiya ni Heaven ang mga iyon sa atensyon mo?”

Napaawang ang mga labi ko at bahagyang nanlaki ang mga mata dahil sa tanong na iyon ni Mama. “’Ma, talaga bang kailangan mong itanong iyan? Nakakahiya.”

“Tulad po ng sabi ninyo, kaibigan ko po ang mga iyon. Hinding-hindi ko po ipagpapalit si Heaven at hindi ko siya lolokohin tulad ng kinababahala ninyo.” Sinsero siyang ngumiti at saka tumingin sa akin. Nagsalubong ang paningin namin pero ako na ang kusang umiwas ng tingin.