Once A (COMPLETED)

Chapter 37; Cold Dark Night

"So what's with the operation finding daddy?"  I glared at him.

Does he think we're so close that he keep pestering me.

The Middleton guards helped me with my things and ready the horse that I will be needing.

"Stop it, I am going too. So you better do something with that guest you and King Markley referring to."

Thank goodness the Kingdom is very kind to give me.

"That's not of you're business."

It's now my time to smirk. "Then it's also none of you're business."

I jump on my horse and move a little to find the perfect spot.

I turn to him. I smiled to him even though he can't really see my face.  "You're really kind King Roces, thank you for the warm nights and the spare things you gave. But for now it's a goodbye." 

He just stood there and watch me as I pass the palace gates.

I made a promise to the kids so kailangan kong tuparin iyon.

I pulled the horse stronger and he ran faster this time.

I even pass by the market and our former home.

It's a nice memory but it's the past now.

I just stopped by to drink on some water. I can hear the water fall near by.

I tie my horse on a branch of tree.

I'm not exhausted but I am thirsty. The Middleton Kingdom provided water but I gotta be frugal at this point.

Maybe I'm going to stay for the night here.

I am already far away form the Middleton Kingdom and I am running to the south coast. The direction of my land is very very very far.

I just have a map with me but I am sure that I will encounter some small towns and villages. The map that the Middleton Kingdom gave is a little old. There's many folds and dirt on the map so it's really old.

I searched for the sound of the water. It's going nearer and nearer. Is it a falls or a river? Lake? Maybe.

In my world, Earth. I only got to go in the beach. I am always on the church and the travelling to expand the words of gods. But I never got to go and do some of that activities. I am a home body.

So I never really have a camp or experience a camp. I'm not a girl scout but it doesn't mean that I can't do chores and survive in an island. I have my own ways.

When the sound of the water is really closer now, I fold down the huge leaves to see the surreal beauty of a river. It's a river but what's amazing is that.

There's some creatures that is jumping right now. 

"W-What are you?"

I can't believe it!!! Diwata? Pero maliit! Dewende? Pero di naman panget.

Napalunok ako at lumapit sa mga ito.

Madami sila actually, hindi lang Isa. Basta madaming nag tatalon!

Hindi naman flying fish na makikita sa earth, kakaiba ang mga nilalang na Ito. 

Mas lumapit ako sa mga ito at napatili pa ako nang may tumalon sa kamay ko!!!

"Ah!!" Napasalampak ako sa damo.

Nagulat ako doon.

Tinignan ko ang kamay ko. Hindi naman malansa parang malambot ang mga balat nito teka? Malambot? Kailan pa naging malambot ang balat ng Isda?

Ano yung nangyari?

Tumayo ako at pinagpag ang damit ko sa pagkakasalampak. Tinignan ko ulit ang mga Isda, o kung ano mang tawag sa nilalang na nasa tubig.

Hhhmm, napapansin kong ang daloy ng tubig ay papa hilaga, papuntang timog ang mga nilalang na Ito!

Wala naman silang pakpak? Wala ring mga gills pero may buntot na parang sa Isda. Maaliwalas ang buntot nila at parang Isa talaga ang balat pagmakikita mo.

Makakain ba toh?

Hindi siguro. Ayaw kong mag experiment lalo na pag wala akong basic informations tungkol sa nilalang na Ito.

Napagpasyahang kong dito nalang muna mamahinga hanggang gabi tsaka ako magpapatuloy.

Binalikan ko ang kabayo at tinali ko sya sa di kalayuan sa akin.

Mas okay nayon baka may mapadaan pa at angkinin sya. Iba pa naman ang panahon dito. Kahit di sayo aangkinin talaga.

Pwe! 😢😘

Fast forward!!!!

Time check! 5;47 pm at mistulan akong nagluluto ng sabaw. May nakita akong mga pamiliar na ingredients sa paligid na pwedeng gamitin.

Kumain na ako at dinarama ang malamig na gabi at napakagandang langit.

Mag didilim na.

Niligpit ko ang mga pinagkainan ko at hinubad ko ang aking damit.

Sinampay ko ito sa isang kahoy. Dahan-dahan akong maghubad.

Wala naman sigurong dadaan hindi ba?

Wala na ang apoy na ginawa ko at tanging ang buwan nalang ang nag binigay ng liwanag sa akin.

Wala namang makakakita sakin.

Sinuong ko ang malamig na tubig.

"O-Oh~" Hindi ko mapigilang mapaungol sa sarap ng malamig na tubig.

Mas gusto ko ang malamig kaysa sa mainit.

Mas lumalim pa ako, hanggang sa leeg ko na ang tubig. Hindi ko naman babasain ang buhok ko kasi baka hindi na ako makatulog at sasakit ang ulo ko.

Hinaplos ko ang katawan ko at grabeng pagsasabon ang ginawa ko.

May nakita kasi akong mga gamit na pangligo sa mga pinadala sa akin. Kaya nandoon na nga gagamitin ko na.

"Hhhmm."

Napalingon ako nang marinig ko iyon.

May tao!!

Napaatras ako at tinignan ko ang paligid. Sino yon?!

May nakakita ba sakin?

Pero hindi ko makita! Napakadilim!

Sinuyod ko ang tining sa pangpang.

Pero nang narinig ko ang tunog ng kabayo.
May kumukuha ba sa kabayo ko?!

Hindi dapat ako umalis dito, mas safe ako dito diba? Pero nararamdaman kong tumataas ang tubig.

Hindi dapat ako manatili dito nang matagal! Baka mas tataas ang tubig! Bat ngayon pa toh mangyayari?

Kailangan kong makasigurado kung sino ba ang taong nandoon sa pangpang kasi sigurado may tao doon. Hindi daman mag iingay ang kabayo kung walang nandoon hindi ba?

Lalapit ba ako?

"I got you," huh?

Napatili ako nang may mainit na kamay na bumalot sa bewang ko at hinila ako.

Napapikit akong nagpupumiglas kasi hinala ako nito! At hindi ko na abot ang tubig!!!!

Mamamatay nanaman ba ako?

Hindi pa pwede. Ang mga bata!!

Patuloy lang ako sa pagmumiglas hanggang sa nararamdaman ko hangin.

Napakayakap ako sa kung sino mang nakahawak sa akin. I can't die right now! Graces! My Lord! Please no!!

Hinabol ko ang hininga ko.