Kinderen van Praesidium

POV Ashley - Telekinese

Vrijdag duurt altijd lang, maar vandaag lijkt het nog langer te duren. Ik ben toch wel nieuwsgierig. Wat zou die man ons willen vertellen? Waarom kon dat niet in het museum, terwijl we helemaal alleen waren? 'Hallo? Ashley!' Tigo zwaait met zijn hand voor mijn ogen. Ik knipper een paar keer snel achter elkaar.

'Jij zat diep in je gedachten verzonken', zegt Tigo grinnikend.

'Ja, ik zat na te denken over wat die man allemaal tegen ons gezegd heeft gisteren.'

'En?'

'Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik het maar moeilijk kan geloven. Ik bedoel magie? Kom op, zeg!'

'Ik ben blij dat je, een jaar later, dezelfde conclusie hebt getrokken als wij.'

'Super grappig, Tigo.' Ik stop het laatste stuk van mijn brood in mijn mond en kijk op de klok. Nog tien minuten pauze. Zelfs de pauzes duren lang.

'Mijn broer heeft me gisteravond gezegd dat we na schooltijd naar de aula moeten komen', zegt Marnix. 'Hij brengt ons naar de plek waar Lendovicus woont.'

'Oké, ik ben blij dat we de laatste twee uur tekenen hebben', zegt Caitlin.

Hanna knikt. 'Ja, ik kan me de hele dag al niet concentreren.'

'Caitlin en ik hadden wel gelijk', zeg ik triomfantelijk tegen Tigo.

'Hoe bedoel je?'

'Het was een man en geen vrouw.'

'Oké, je had gelijk, maar je had geen bewijs. Het was dus onterecht om te zeggen dat het geen vrouw kon zijn.'

'Goed, jij wint!' Ik zucht. Ik probeer mijn beker te pakken, maar hij valt om.

Caitlin fronst haar wenkbrauwen. 'Je raakte hem niet eens aan. Zou jouw edelsteen dat doen?'

Ik kijk naar mijn rechterhand. 'Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Nu geloof ik je echt voor honderd procent, Caitlin. Ik wilde je eerder geloven, maar ik had geen bewijs. Het was dus onterecht om te zeggen dat die edelstenen je een bepaalde gave geven.' Ik steek mijn tong uit naar Tigo.

'Geluksvogel,' moppert Tigo, 'jouw kracht is veel indrukwekkender dan die van mij.'

'Niet zo zeuren,' zegt Esra, 'jij hebt tenminste al ontdekt wat jouw kracht is.'

'Precies en het is ook nooit goed genoeg, hè? Heb je een gave, ben je jaloers op Ashley.' Marnix lacht en geeft Tigo een vriendelijke stoot tegen zijn schouder.

'Van mij mag het best zo blijven', zeg ik. Als ik Tigo jaloers kan maken of kan irriteren, is mijn dag weer goed. Dan gaat eindelijk de bel.