Kinderen van Praesidium

POV Marnix - De laatste schooldag

Ik kijk op de klok en ik zucht. 'Nog een kwartiertje', fluister ik.

'Nog een kwartiertje', mompelt Tigo ook die naast me zit. 'Ik ben benieuwd hoe Jasper morgen gaat reageren als hij erachter komt dat magie bestaat.'

'Het is zo raar om te beseffen dat ik er morgen niks meer vanaf weet', fluister ik. Ik heb nog steeds geen spijt van mijn beslissing om naar de havo te gaan, maar het is toch moeilijk om hier afscheid van te nemen.

Esra draait zich naar achteren zodat ze ons aan kan kijken. 'Het is zo jammer dat je Jaspers gezicht niet gaat zien.'

'Esra, kun je je aandacht er nog heel even bijhouden?' vraagt onze mentrix. 'Ik ben bijna klaar. Ik zal vanaf volgend schooljaar niet meer jullie mentrix zijn dus ik wens jullie heel veel succes en ik hoop natuurlijk dat ik jullie nog wel Engels mag komen geven. Dan heb ik nu nog één mededeling en daarna kunnen jullie lekker vakantie gaan vieren. Jullie weten misschien wel dat onze school kampt met een leerlingentekort. Daar hoeven jullie je verder geen zorgen om te maken, want op zich is dat geen probleem. Het is echter wel zo dat het voor onze school te duur wordt om twee locaties open te houden. Daarom heeft de school besloten om de locatie voor havo en vwo te sluiten.'

Vol ongeloof, maar ook superblij kijk ik naar Tigo. Vanuit mijn ooghoek zie ik vier paar ogen mijn kant opkijken. De klas begint te praten. 'Dan kun je dus blijven!' roept Ashley. Caitlin kan alleen maar glimlachen en ik weet ook even niet goed wat ik moet zeggen.

'Jongens, kunnen jullie nog even stil blijven?' Het gepraat houdt op. 'Dank jullie wel.'

'Dat betekent dus dat de havo- en vwo-leerlingen naar deze locatie komen en de school heeft ook iets bedacht waardoor we hopelijk weer wat meer leerlingen aantrekken.' Onze mentrix stopt even met praten, omdat er hier en daar weer wat geroezemoes ontstaat. Als het weer helemaal stil is, gaat ze verder. 'Hier in de buurt zijn er namelijk helemaal geen scholen die dakpanklassen hebben. Daarom heeft onze school besloten om havo/vwo klassen, mavo/havo klassen, KB/mavo klassen en BB/KB klassen te maken. Dat geldt ook voor de bovenbouw.'

'Kan het nog beter? We blijven in dezelfde klas zitten!' roept Hanna. Dat is voor de rest van de klas het teken om ook weer te praten.

'Ssst, zeg dat nou niet hardop. Dat is nog helemaal niet zeker. Het kan ook zijn dat we in de KB/mavo klas terechtkomen en dan zijn we nog steeds niet van Evy af', sist Ashley. Ik wil net vragen hoe ze dat weet, maar dan bedenk ik me dat Caitlin natuurlijk alles meteen doorspeelt naar Ashley.

'Jongens, nog heel even stil! Tenzij jullie niet willen weten in welke mentorklas je volgend jaar komt te zitten.' Onze mentrix noemt de namen op en tot onze grote blijdschap zitten we bij elkaar in de klas en laat onze nieuwe mentrix nou ook nog eens mevrouw Demir zijn! De tekenlerares is echt ontzettend aardig en ze is bereid om naar ons te luisteren.

'Als ik je naam niet heb opgenoemd, zit je dus in de KB/mavo klas en dan krijg je meneer van der Berg als mentor.'

'Yes!' Ashley en Tigo staan op en geven elkaar een high five. Ik schud lachend mijn hoofd. Zolang die twee Evy maar kunnen zien creperen, dan zijn ze blij. De bel gaat en blij lopen we de klas uit. We fietsen meteen naar het bos om Lendovicus het goede nieuws te vertellen. 'Lennie! Goed nieuws! Onze school moet bezuinigen dus de havoleerlingen komen naar onze locatie toe.'

'Dat is geweldig!' zegt Lendovicus. Hij is al net zo blij als wij.

'Kom jongens. Groepsknuffel!' roept Hanna. We vallen elkaar in de armen.

'Oké, stop maar weer! Anders ga ik stikken!' hoor ik Tigo roepen. Lachend geven we elkaar weer wat ademruimte.

'Het geluk staat duidelijk aan onze kant', zegt Esra blij.

Ik knik. 'Ik ben wel heel erg opgelucht.'

'Ik denk dat dat voor ons allemaal geldt', zegt Hanna.

'Wat zullen we doen om dit te vieren?' vraagt Caitlin.

'Duh! Gaan gamen natuurlijk!' roept Ashley. We ploffen met zijn allen op de bank.

'Jongens, terug, terug! Daar staat een Hostis!' klinkt het al gauw. Snel doen we wat Hanna zegt terwijl Esra op het informatieboek klikt en voorleest wat erin staat:

'Skola is een vrouwelijke magiër die dieren in haar macht kan krijgen en kan vergroten. Met behulp van die dieren kan ze zichzelf beschermen. Om dat te kunnen, heeft ze wel haar armband nodig die ze altijd om haar linkerarm draagt. Als jullie die armband te pakken kunnen krijgen, kan Skola de dieren geen opdrachten meer geven en krijgen ze ook weer hun normale grote terug.'

Esra klikt het informatieboek weer weg en we beginnen de dieren te ontwijken. Eerst komt er een tijger op ons af, daarna een reusachtige bij, vervolgens een hele plaag muizen en daarna... 'Drie wormen! Willy, Wally en Wendy keren zich tegen ons!' roept Tigo luid.

'Tigo!' roepen Hanna en Esra hysterisch. Daarna beginnen we zo hard te lachen dat we onze personages amper meer kunnen besturen. We verliezen van Skola, maar gelukkig verlies ik mijn plek in Kinderen van Praesidium niet.