Kinderen van Praesidium

POV Caitlin - De list

'Gaat die Maglo het eigenlijk niet raar vinden dat wij onze gaven niet tegen hem gebruiken?' vraag ik terwijl ik ruzie heb met mijn blinddoek. Het lukt me maar niet om er een knoop in te leggen.

'Maglo is waarschijnlijk te dom om zich dat af te vragen, maar als hij dat wel doet zal hij tot de conclusie komen dat jullie je gaven niet gebruiken omdat jullie dan verraden waar ieder van jullie verstopt zit', legt Lendovicus uit. Zo te horen staat hij naast me. 'Niet schrikken, Caitlin.' Toch kan ik een kleine schrikbeweging niet onderdrukken als ik ineens een hand op mijn linkerschouder voel. 'Kun je me je ketting geven?' vraagt Lendovicus aan mij.

Ik knik, maar dan besef ik dat hij dat natuurlijk niet kan zien. 'Ja', zeg ik terwijl ik mijn ketting losmaak. Ik beweeg de ketting naar mijn linkerschouder en voel dat er een beetje aan getrokken wordt wat voor mij het teken is dat Lendovicus de ketting heeft vastgepakt. Ik hoor Lendovicus een spreuk uitspreken. 'Kun je jouw hand op je schouder leggen?' vraagt Lendovicus.

'Ja.' Als ik mijn hand op mijn schouder heb gelegd voel ik de edelsteen en pak hem vast. Met mijn handen zoek ik de twee uiteindes van het touwtje en dan doe ik mijn ketting weer om. Op deze manier kopieert Lendovicus ook de edelstenen van Tigo en Ashley. Dan hoor ik Lendovicus een la opentrekken waar hij vermoedelijk onze echte edelstenen in opbergt.

'Oké, we kunnen de blinddoeken weer afdoen.'

Ik knipper snel met mijn ogen tegen het felle licht. Ik kijk naar de tv, maar ik zie Jozina niet meer zitten. Net als ik wil vragen waar ze is gebleven, komt ze weer in beeld. 'Ik heb snel overlegd met een paar MG-leden. We sturen vier magiërs van de MG naar jullie toe. Zij kunnen Maglo gevangen nemen en wij kunnen jullie als lokaas gebruiken. Als Caitlin, Tigo en Ashley elk naar een andere, rustige plek toegaat en ze worden gevolgd door de andere drie, dan kunnen Marnix, Esra en Hanna aangeven als ze Maglo in het vizier hebben.'

'Oké, hebben jullie een telefoonnummer?' vraagt Ashley. Esra en ik grinniken.

Jozina lacht. 'Nee, maar we hebben wel apparaatjes waarmee je een signaal af kan geven.'

Lendovicus haalt de apparaatjes tevoorschijn. 'Kijk, alsjeblieft.' Ik pak het platte, grijze dingetje aan. Het apparaatje is ietsje langer dan mijn wijsvinger en even breed als mijn duim. Er staan drie knopjes op: een aan en uit knop, een oranje knop en een rode knop.

Ashley drukt het apparaatje meteen aan. 'Zeg, waar zitten de emoji's op dit ding?'

'Die hebben we niet', antwoordt Lendovicus met een serieuze blik in zijn ogen.

'Het apparaatje werkt heel simpel,' zegt Jozina, 'als je iets hebt gezien druk je het apparaatje aan. Je drukt op de rode knop als je er 100% zeker van bent dat er gevaar is en je drukt op de oranje knop als je het niet zeker weet. Dat doe je bijvoorbeeld als je onderbuikgevoel zegt dat er iets niet klopt of als je iets verdachts hebt gezien.'

'Duidelijk, zullen we gaan?' vraagt Esra. We knikken en willen alweer naar het portaal lopen.

'O, nog één ding,' zegt Lendovicus, 'jullie kunnen je krachten nog heel even gebruiken. De edelstenen zorgen ervoor dat jullie de gave bezitten die de edelsteen ook heeft. Daarvoor vinden er wat veranderingen in je lichaam plaats. Als de edelsteen niet meer gedragen wordt door de eigenaar, blijft de gave nog heel even actief bij diegene. Aangezien elk lichaam toch een beetje anders is, kan ik jullie niet zeggen voor hoelang. Controleer dus eerst uit het zich van Maglo of je je gave nog hebt, voordat je hem gebruikt. Anders valt het hele plan in het water.'

'Begrepen', zegt Marnix.

'Wie volgt wie en waar naartoe?' vraag ik als we weer in het bos lopen.

'Als jij nou naar het parkje gaat. Dan volg ik jou', zegt Marnix.

Ik bloos. 'Dat is goed.'

'Ik volg Esra wel voor het geval dat er weer een bloedende kip op haar pad komt', zegt Tigo. We lachen.

'Stop nou eens om mij daar zo mee te plagen!' roept Esra.

'Blijven jullie dan hier in het bos?' vraagt Marnix. Esra en Tigo knikken. Ashley zal Hanna volgen naar de waterplas. 'Oké, dat is dan afgesproken.' Marnix gaat naar rechts.

'Waar ga jij dan naartoe?' vraagt Hanna.

'Ik heb mijn fiets aan de andere kant van het bos geparkeerd.'

'Vind je het goed als ik dan alvast ga?' vraag ik aan Marnix. 'Jij staat zowat al in het parkje met je fiets.'

'Is goed. Ik wacht daar en dan zie ik je wel verschijnen.' Marnix gaat de andere kant op en wij pakken onze fietsen.

Het is lastig om niet de hele tijd achterom te kijken. Marnix is daar ergens, maar ik mag hem natuurlijk niet zien en hij mag mij niet zien. Dan hebben we immers een grote kans dat Maglo door onze ogen ziet dat we helemaal niet alleen zijn. Ik haal diep adem en loop verder het parkje in. Ik ben nog nooit van mijn leven flauwgevallen. Hoe zou dat voelen? Ik schrik op uit mijn gedachten als ik wat bladeren hoor ritselen en een takje hoor breken. Met een ruk draai ik een kwartslag naar links. Ik pers mijn lippen op elkaar om te voorkomen dat ik vraag of het Marnix is. Dan voel ik het apparaatje in mijn broekzak trillen. Op het schermpje knipperen steeds de woorden 'het parkje' aan en uit. Ik slik. Dat betekent dat Marnix Maglo hier heeft gezien! Precies op het moment dat ik dat besef, komt Maglo uit de bosjes springen. Ik zet behoedzaam een paar stappen achteruit en ik wend mijn blik af, ook al weet ik dat dat me niet gaat helpen.

'Thèruié!' hoor ik iemand roepen. 'Auton!' Dit is iemand anders die dat roept. 'Thèruié!' Voor de derde keer hoor ik iemand anders roepen en dan bedenk ik me dat het die vier magiërs van de MG moeten zijn die een spreuk uitspreken. 'Auton!' hoor ik een vierde magiër roepen. Ik kijk naar Maglo die gevangen zit, maar erg boos is hij niet. Sterker nog, hij begint te lachen. 'Kijk eens wat Maglo hier heeft?' Hij houdt mijn rode edelsteen omhoog. Dan voel ik dat mijn ketting inderdaad niet meer om mijn nek hangt. Verslagen kijk ik hem aan. Acteren is voor mij nooit lastig geweest. 'Maglo had al telekinese. Zo Maglo ketting met rode edelsteen stelen. Maglo omgekeerde spreuk doen.'

'Je weet dat je gevangen zit en dat daardoor jouw magie ons niet meer kan bereiken?' zegt de ene magiër van de MG spottend.

'Wat?' roept Maglo boos. Er komt spuug uit zijn mond. Vol ontzag loop ik naar Marnix toe die inmiddels vanaf een afstandje toe staat te kijken.

Marnix grinnikt. 'Heeft hij je geraakt?'

'Nee, net niet. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken om zijn kwijl op mijn armen te krijgen.'

'Ik vind het wel heel fijn dat je toegeeft dat de omgekeerde spreuk je plan was', zegt een andere magiër.

'Precies, want dat kan mooi tegen je gebruikt worden in de rechtszaal.' Jozina komt aangelopen. Ze geeft ons een glimlach en buigt dan kort haar hoofd naar beneden naar de vier magiërs. 'Ontzettend bedankt Karlos, Aeneas, Doran en Helena. Jullie hulp in de strijd tegen deze Hostis zal geprezen worden.'

Helena? denk ik. De magiërs doen hun kap af en dan zie ik het ook. Eén van de magiërs die ons geholpen heeft, is een vrouw. 'Ik dacht dat het vier mannen waren', zeg ik verbaasd.

'Wat lekker seksistisch weer, Caitlin!' Ashley komt aangelopen. 'Je moet wel een beetje opkomen voor je eigen geslacht, hoor.'

Lachend bedanken we de vier magiërs voor hun hulp en dan stappen we op.

'Wat is die omgekeerde spreuk waar Maglo het over had?' vraag ik aan Lendovicus als we weer in zijn woning staan.

'De gave van jouw edelsteen kan ook andersom gebruikt worden dus je kunt er ook mensen mee verwonden in plaats van wonden te helen. Alleen die gave gebruiken we nooit.'

'Nou, ik zou Evy anders wel...'

'Ashley!' Onderbreek ik haar verontwaardigd.

'Ik vind dat eigenlijk wel een goed idee!' roept Tigo op zo'n toon dat iedereen weet dat het een grapje is.

Lendovicus schudt lachend zijn hoofd. 'Sommigen van jullie zijn echt onverbeterlijk.'