Kinderen van Praesidium

POV Marnix - Maglo

Ik fiets als een malle naar huis, dump de boodschappen en race dan naar het bos. Ik zet mijn fiets op slot en ren de bosjes in naar het boshutje. Ik leg mijn hand op het teken van Kinderen van Praesidium en maak een vuist. 'Anoigo thura', zeg ik terwijl ik van mijn vuist een platte hand maak. Ik slaak een zucht van opluchting als de poort van Lendovicus' woning wel voor me opengaat. Met bonkend hart stap ik door de poort en word ik zoals gewoonlijk naar Lendovicus geteleporteerd. 'Wat doen jullie hier?' vraag ik verbaasd als ik mijn vrienden bij Lendovicus zie staan. Caitlin komt meteen op me afgerend en geeft me een knuffel. Ondanks de situatie glimlach ik en sla mijn armen om haar heen. Dan laat Caitlin me weer los. 'We waren zo bezorgd om je. Waar was je?' vraagt ze.

'Hoezo waren jullie bezorgd?' Ik ben even helemaal in de war.

'Omdat we je wel duizend appjes hebben gestuurd, maar je reageerde niet terwijl jij altijd meteen op je mobieltje kijkt in het weekend als je niet moet werken!' roept Ashley boos.

'Sorry, maar ik ben flauwgevallen en mijn edelsteen is nu weg!' roep ik gefrustreerd.

'Die van jou ook al? Oké, jullie komen hier niet weg totdat ik meer informatie van de Magische Gemeenschap heb gekregen', zegt Lendovicus vastbesloten.

'Hoezo die van mij ook al? Wie is nog meer zijn edelsteen kwijt?'

Hanna en Esra steken allebei hun hand op.

'Wat?' roep ik geschrokken.

'Jongens, onthoud. Het belangrijkste is om rustig te blijven.' Lendovicus pakt pen en papier. 'Oké, dit moet een Hostis zijn. Dat kan bijna niet anders. We moeten een tijdlijn maken wanneer hij of zij heeft toegeslagen. Hanna, jij was als eerste je edelsteen kwijt. Vertel alles wat je je nog kunt herinneren en hoe laat je denkt dat je edelsteen is gestolen.'

'Oké, ik was dus met Esra gaan zwemmen bij de waterplas. Het was negen uur toen we daar aankwamen. Ik wilde een rondje gaan joggen om de waterplas heen, maar Esra was te lui en wilde niet meegaan.'

'Correctie: ik was niet lui, maar ik wilde zo snel mogelijk het verkoelende water in met dit hete weer.'

'Ja, tuurlijk. Dat zou ik ook zeggen.'

'Jongens!' roep ik.

'Sorry, in ieder geval werd ik tijdens dat joggen opeens hartstikke duizelig. Ik denk dat dat zo rond kwart over negen was. Ik kan me niet goed herinneren wat er daarna gebeurd is, maar toen ik wakker werd was mijn ketting weg.'

'Ik vond dat Hanna wel erg lang wegbleef,' vervolgt Esra, 'dus ik besloot om een rondje rond de waterplas te maken. Ik dacht dat Hanna misschien door haar enkel was gegaan, of zo. Ook ik werd ineens super duizelig en toen ik wakker werd, was net zoals bij Hanna mijn ketting weg.'

'En jij, Marnix?'

'Ik was boodschappen gaan doen en ik fietste door het parkje weer terug naar huis, maar toen viel mijn ketting ineens van mijn fiets. Toen ik de ketting er weer op had gelegd, kreeg ik een naar gevoel dat ik niet alleen was terwijl er op dat moment niemand in het parkje was. Mijn gevoel zei dat ik zo snel mogelijk het parkje uit moest fietsen en ergens naartoe moest waar andere mensen waren, maar voordat ik dat kon doen werd ik ook duizelig. Ik heb mijn hoofd nog tussen mijn knieën gelegd, maar het heeft blijkbaar niet geholpen. Ik ben flauwgevallen en toen ik wakker werd, was dus mijn edelsteen weg.'

'Dat je ketting van je fiets is gevallen, vind ik heel raar. Die fiets heb je pas een paar maanden en meestal valt je ketting er dan niet zomaar vanaf', zegt Esra.

Lendovicus krabbelt snel wat neer op het papier. 'Kun je inschatten hoe laat het toen ongeveer was?'

'Half elf, denk ik.'

'Oké, Esra?'

'Half tien', antwoordt ze vol overtuiging.

'Hebben jullie iemand gezien die zi...' Lendovicus maakt zijn zin niet af als de televisie aangeeft dat Jozina een videogesprek wil voeren. Hij spreekt een spreuk uit en Jozina verschijnt op het beeld.

'Goedemorgen, Lendovicus. Ik ben blij om te zien dat Marnix bij jullie is.'

'Wel zonder zijn edelsteen, maar hij is heel. Daar gaat het om.' Lendovicus kijkt even naar mij en ik glimlach.

'Zeker. De informatie die je ons hebt gegeven, is helaas niet voldoende. Er zijn zoveel Hostis die de edelstenen wel zouden willen hebben.'

'Dat begrijp ik, Jozina. Ik heb al wat meer informatie voor je.' Lendovicus pakt zijn papiertje. 'De Hostis heeft er een uur over gedaan om van de waterplas naar het parkje te gaan. Je doet er drie kwartier over om van de ene plek naar de andere te komen. Ik vermoed dat de Hostis heel goed wist naar welke plekken hij moest gaan waar hij één van de kinderen alleen aan zou treffen. Ik dacht zelf aan een Hostis met de kracht Allotriomma én Diafteiros, want het zou kunnen dat de Hostis ervoor heeft gezorgd dat de ketting van Marnix' fiets viel waardoor hij gedwongen werd om te stoppen.'

'Wat bedoelen jullie met blabla komma en dia nog wattes?' vraagt Ashley.

'Allotriomma is de kracht om door andermans ogen te kijken als je weet hoe die persoon eruit ziet en Diafteiros is de kracht om voorwerpen onbruikbaar te laten maken', antwoordt Lendovicus.

'Mmm, ik heb denk ik wel een idee wie hier achter zit: Maglo.'

'Dat zou goed kunnen.' Lendovicus loopt weer naar de kast waar hij ook het dossier van Floris Singel uit had gehaald. Hij opent de kast en ik zie allemaal zwarte mappen met een witte letter erop van A t/m Z. Lendovicus pakt de map met de M eruit en bladert er wat doorheen. 'Kijk, jongens. Dit is Maglo.'

Mijn mond valt open. 'Dat is de man die aanbood om me te helpen met mijn fiets in het parkje!'

'Oké, hoe gaan we dit doen?' Lendovicus kijkt vragend naar Jozina.

'Ik zal het met de vandaag aanwezige MG-leden overleggen, maar de kinderen kunnen helpen. Maglo is hebberig, heeft veel kracht, maar hij is nogal een domoor.'

'Dat kun je wel zeggen, ja', lacht Lendovicus.

'Als hij zo'n domoor is. Waarom hebben jullie hem dan nog steeds niet te pakken?' vraagt Hanna met een ondeugende blik in haar ogen.

'Maglo is wel heel goed in zich verstoppen. Vandaar.'

'Hij houdt van verstoppertje', vult Jozina Lendovicus aan.

Ashley grinnikt. 'Hou oud is hij? Vijf?'

'Nee, hij 31 jaar, maar als hij je vindt en je verliest, zijn de consequenties allesbehalve onschuldig.'

'Wat gebeurt er dan als hij je te pakken krijgt?'

'Hij steelt alle voorwerpen die krachten bezitten of waarin je eventueel magische krachten in kunt opslaan.'

'En als we nou gewoon keihard wegrennen?' vraagt Tigo.

Lendovicus schudt zijn hoofd. 'Maglo is een magiër en kan met één simpele spreuk ervoor zorgen dat hij sneller kan rennen dan normaal. Kansloos dus.'

Esra ijsbeert wat door de kamer en denkt diep na. 'Jozina, mag ik een voorstel doen voor een plan?'

'Tuurlijk.' Jozina glimlacht. 'Heel graag zelfs.'

'Bestaat er een spreuk waarmee je voorwerpen kan kopiëren zonder dat de kracht in het voorwerp zit?'

'Ja, die kan ik hier zo ter plekke doen', antwoordt Lendovicus.

'Als je onze edelstenen nou kopieert. Dan zal Maglo daar op af komen.'

'Esra, die engerd houdt ons waarschijnlijk nu ook in de gaten!' roept Hanna.

'Ja, hij houdt ons ongetwijfeld in de gaten, maar Maglo kan alleen door onze ogen heen kijken. Hij kan niks horen.' Lendovicus loopt naar de keuken en komt terug met zeven zwarte doeken. 'Er zijn meerdere Hostis waarbij het van toepassing is om jezelf te blinddoeken.' Lendovicus geeft elk van ons een blinddoek en we doen hem om. De kopieerspreuk kan beginnen.