Kinderen van Praesidium

POV Esra - Troostvoer

'Tigo!' Ik ren zo hard als ik kan achter hem aan. 'Tigo!' Hij draait zich om en stapt van zijn fiets af. Hijgend kom ik bij hem staan. 'Je moet niet boos zijn op Marnix', zeg ik terwijl ik weer op adem probeer te komen.

'Ik ben ook niet boos. Het komt gewoon allemaal heel onverwachts dus ik wil naar huis om alles even op een rijtje te zetten.'

'Je snapt toch wel dat Marnix niet nog twee jaar lang op een niveau wil blijven plakken die veel te makkelijk voor hem is alleen maar omdat wij dat willen?'

'Esra, ik wil naar huis en even na gaan denken over alles. Alleen.'

'Jij? In je eentje na gaan denken? Heb je daar wel genoeg hersencellen voor?' vraag ik lachend. Ik hoop dat Tigo daardoor wel wil luisteren.

Tigo zucht. 'Ik ben nu even niet in de stemming voor grapjes, Es.' Daarna stapt hij weer op zijn fiets. Zuchtend loop ik naar het speeltuintje dat zich rechts van me bevindt en ik ga op de schommel zitten. Als Tigo niet meer in de stemming is voor grapjes, weet je dat hij echt boos of teleurgesteld is. Ik snap zijn teleurstelling ook wel. Zelf vind ik het ook niet leuk dat Marnix het team gaat verlaten. Na een tijdje sta ik op en loop weer terug naar Marnix' huis. Daar pak ik mijn fiets. Ik heb besloten om naar Hanna's huis te fietsen en te proberen om haar ervan te overtuigen dat ze niet boos moet zijn op Marnix en dat hij zijn eigen keuzes mag maken. Hoe moeilijk en vervelend die keuzes ook voor ons zijn.

Ik bel bij Hanna aan. Ze doet de deur open, maar zodra ze ziet dat ik het ben, wil ze de deur weer dicht doen. 'Hanna, doe niet zo kinderachtig.' Snel zet ik mijn voet voor de deur.

'Wie doet hier nu kinderachtig?' zegt ze boos. 'Haal je voet weg.'

'Ik snap dat dit moeilijk voor je is en dat Marnix' keuze niet leuk is, maar daar moet je toch niet boos om worden?'

'Dat zou ik normaal ook niet doen', zegt Hanna.

'Maar?' vraag ik als het stil blijft.

Hanna kijkt achter zich, doet de deur dan verder open en buigt naar me toe. 'Maar nu kiest Marnix tussen de havo en magie. Dan is magie toch veel gaver? Naar de havo kan hij altijd nog, maar Kinderen van Praesidium ben je maar heel even.'

'Daar heb je een punt.' Ik haal mijn voet weg. 'Maar Marnix kennende heeft hij zeker alle voor- en nadelen op een rijtje gezet en is hij tot de conclusie gekomen dat hij de havo belangrijker vindt. Dat gaat over zijn toekomst en ik weet dat jij, Ashley en Tigo vooral bezig zijn om zoveel mogelijk leuke dingen te doen, maar Marnix zit anders in elkaar. Hij is bereid om een deel van die leuke en gave dingen op te geven zodat hij nu al kan werken aan zijn toekomst. Snap je?'

Hanna zucht. 'Ik vind het niet leuk om het toe te geven, maar je hebt gelijk. Ik vind het gewoon ontzettend jammer. Marnix is een vriend en aangezien de regel is dat je in dezelfde klas moet zitten, worden we straks opgescheept met een klasgenoot.'

Ik knik. 'Waarom moet de locatie voor havo van onze school nou tien kilometer verderop zitten?'

'Weet je wat wij nodig hebben? Troostvoer. Kom je binnen? Dan nemen we zoveel mogelijk chips en koekjes mee naar mijn slaapkamer en dan kiezen we een leuke film uit.'

Ik glimlach. 'Goed idee.' Ik app Marnix en Caitlin dat Hanna al bijgedraaid is en dat Tigo alleen na wilde denken over alles.