Kinderen van Praesidium

POV Tigo - De eerste les

'Waar blijven die twee nu?' vraag ik ongeduldig. Caitlin, Marnix, ik en mevrouw Klaaggraag zitten al in de woning van Lendovicus. Esra en Hanna zijn er daarentegen nog steeds niet en het is al 13:15 uur.

'Er zal toch niks gebeurd zijn?' vraagt Caitlin bezorgd.

'Nee, joh! Vast niet. Je kent Hanna. Zij is altijd te laat', zegt Ashley.

'Ik zal eens in het boshutje gaan kijken', zegt Thomas. Hij staat op. 'Misschien krijgen ze het portaal niet open.'

'Goed idee,' zegt Lendovicus, 'ondertussen begin ik alvast.'

'Is goed!' roept Thomas nog snel voordat hij door de poort stapt.

'Oké, het belangrijkste bij het gebruiken van magie is concentratie. Vooral in het begin is het van groot belang dat je je volledig focust op wat je aan het doen bent. Caitlin, jij mag beginnen.'

'Oké', zegt Caitlin twijfelend met een bevende stem.

'Je bent nog niet begonnen, maar je maakt nu al een eerste beginnersfout', zegt Lendovicus.

'Sorry, wat dan?'

'Je hoeft je niet te verontschuldigen. Het is iets waar zo'n beetje elke beginner mee kampt en dat is het gebrek aan vertrouwen. Heb vertrouwen dat de edelsteen zijn werk doet, maar heb vooral vertrouwen in je eigen kunnen.'

Ondertussen komt Thomas de poort weer uitgestapt. 'Kijk eens wie ik helemaal aan de andere kant van het bos heb gevonden?' vraagt hij lachend als Hanna en Esra ook uit de poort stappen.

'Waar zaten jullie nou?' vraag ik.

'We waren verdwaald', antwoordt Hanna een beetje beschaamd.

'Ik had haar nog gezegd dat ze de verkeerde kant op liep, maar ze is nu eenmaal super eigenwijs', zegt Esra. 'Toen ben ik maar met haar meegelopen, want ik wilde niet dat ze in haar eentje in een groot bos rond ging dwalen, maar toen raakten we dus verdwaald. De volgende keer moet je echt niet zo koppig zijn, want dan ga ik gewoon de kant op waarvan ik denk dat die goed is.' Esra slaat haar armen over elkaar heen.

'Sorry, maar ik was er echt van overtuigd dat het die andere kant op was', zegt Hanna tegen Esra.

'Gelukkig zijn jullie er nu en is er niks gebeurd', zegt Lendovicus snel voordat de meisjes verder kunnen gaan met kibbelen. 'Dat is immers het belangrijkste. Goed we gaan verder. Wat ik net ook al tegen de rest heb gezegd, is dat concentratie het allerbelangrijkste is als je met magie bezig bent en dat je in jezelf moet geloven.' Lendovicus loopt naar een kast en pakt daar een rauwe kip uit.

'Gadverdamme! Waarom ligt dat hier in een kast?' roept Ashley vol afschuw.

'Caitlin moet toch ook kunnen oefenen met haar kracht?' zegt Lendovicus. 'Maar als jij vrijwillig je arm wilt laten bloeden, vind ik dat ook goed.'

'U bent gek. Tuurlijk wil ik dat niet!' roept Ashley. Ik grinnik. Zie je wel? Mevrouw Klaaggraag!

'Nou dan', zegt Lendovicus en hij zet de rauwe kip voor Caitlin. Hij pakt een mes en snijdt één van de bloedaders door.

'Ieuw, ik ga kotsen', zegt Esra. Ze knijpt haar neus dicht en wendt haar blik af.

'Aanstelster,' zegt Hanna, 'het is net als bij een biologiepracticum.'

'Ja, alsof we dat wel leuk vinden om te doen!' roept Ashley en Esra knikt instemmend.

'Jongens, kunnen jullie alsjeblieft even stil zijn zodat Caitlin zich kan concentreren? Dank jullie wel', zegt Thomas.

'Oké, leg je hand eerst maar eens op de kip, want als je direct contact hebt met een voorwerp is het makkelijker. Dat geldt voor jullie allemaal trouwens.' Lendovicus kijkt ons alle vijf aan. Caitlin legt de hand op de rauwe kip.

'Jakkie! Dadelijk moet je wel goed je handen wassen, Caitlin. Anders wordt je nog ziek', zegt Esra kokhalzend. Ik rol met mijn ogen en zucht. Meisjes kunnen zich soms zo ontzettend aanstellen.

'En nu?' vraagt Caitlin.

'Sluit je ogen en beeld je in dat de kip stopt met bloeden en weer zo is zoals die was voordat ik de bloedader opensneed', zegt Lendovicus. Hanna, Marnix en ik kijken gespannen naar de kip, terwijl Ashley met een schuin oog meekijkt en Esra haar handen voor haar ogen houdt. Dan zien we het bloed opeens verdwijnen en de kip is weer heel. Met open mond staar ik naar de kip.

'Wauw!' roep ik.

'Is er al wat gebeurd?' vraagt Caitlin en ze doet haar ogen weer open. Ze kijkt naar de kip. 'Heb ik dat gedaan?' vraagt ze vol ongeloof.

'Ja, heel goed gedaan', zegt Lendovicus trots, terwijl Esra haar hand weer voor haar ogen weghaalt en net zo verbaasd naar de kip staart als ik al deed.

'Eerlijk gezegd had ik dat niet verwacht. Wondgenezing is één van de moeilijkste krachten om te beheersen', zegt Thomas.

'Ik dacht dat dat telekinese was', zegt Caitlin en ze kijkt Marnix met een beschuldigende blik aan. Marnix draait zijn hoofd weg. Hij begint onschuldig te fluiten en krabt op zijn hoofd.

'Telekinese is net ietsjes moeilijker dan wondgenezing, maar ze doen weinig voor elkaar onder', antwoordt Thomas. 'Wat heb je tegen haar gezegd?' vraagt hij aan zijn broertje.

'Dat telekinese veel moeilijker is dan wondgenezing. Caitlin was vanmorgen al zenuwachtig genoeg', verdedigt hij zichzelf.

'Bedankt, Marnix, maar je had ook gewoon de waarheid kunnen vertellen', zegt Caitlin. Ze glimlacht naar hem.

'Ja, precies,' zeg ik, 'Caitlin heeft geen bescherming nodig. Als we iemand moeten helpen en beschermen is het Esra wel.' Ik ga naast Esra zitten en sla een arm om haar heen. 'Geen zorgen, ik zal je beschermen tegen elke bloedende kip!' Beledigd duwt Esra mijn arm weg en geeft mij een schop tegen mijn enkel.

'Kan onze grote held en beschermengel deze kip dan even voor ons roosteren?' vraagt Lendovicus uitdagend.

'Tuurlijk', zeg ik en ik loop vol zelfvertrouwen naar de kip toe. Als ik mijn hand op de kip leg, voel ik hem meteen warm worden, maar daarna vliegt hij in de fik. Esra en Ashley beginnen me keihard uit te lachen en Marnix tovert een grote waterbol uit een kan met water die op de tafel voor ons staat. Alsof het niks is, blust hij het vuur. 'Opschepper', mopper ik.

'Ik?' vraagt Marnix verbaasd, terwijl hij naar zichzelf wijst. 'Jij zei twee seconden geleden nog dat je Esra wel zou beschermen', zegt Marnix lachend.

'Kijk en dit gebeurt er nu als je iets té enthousiast met magie omspringt', zegt Lendovicus lachend. 'Gelukkig heb ik nog een biefstuk, dus dan kun je het nog een keer proberen.'

'Weet u zeker dat dat wel veilig is?' giechelt Hanna.

'Ja, misschien moet ik de brandweer maar alvast bellen!' roept Ashley en ze giert het uit van het lachen.

'Ik heb nog nooit iemand zo hard horen lachen over haar eigen grap, mevrouw Klaaggraag', zeg ik en ik sla mijn armen over elkaar heen.

'Maar ik bén ook super grappig', lacht Ashley.

'Daar zijn de meningen dan over verdeeld', zeg ik. Lendovicus zet de biefstuk voor mij op de tafel neer en knikt me bemoedigend toe. 'Probeer het nog maar eens', zegt hij.