Kinderen van Praesidium

POV Tigo - Een gang vol boobytraps

Na een half uurtje komen Ashley en Lendovicus de woonkamer weer ingelopen. 'Hoe ging het?' vraagt Caitlin meteen.

'Super goed! Ik heb mijn kracht nu net zo goed onder controle als jullie.' Ashley kijkt ons vol trots aan.

'Leuk voor je, Ashley. Ik heb ook super goed nieuws voor jou', zeg ik grinnikend.

'Wat?' snauwt ze.

'In de tijd dat jij weg was, hebben wij allemaal dat informatieboekje al kunnen lezen. Dus jij bent de enige die het nog moet lezen.' Ik pak het boekje van het tafeltje af. 'Alsjeblieft', zeg ik poeslief. Ashley kijkt me met een vernietigende blik aan.

'Dat is alleen niet voor nu,' zegt Lendovicus, 'komen jullie mee naar boven?'

'Wacht, mogen we eerst nog wat vragen stellen?' vraagt Hanna.

'Waarover?'

'Over de dingen die in dit boekje staan.'

'Tuurlijk.' Lendovicus gaat in een van de donkerblauwe stoelen zitten. 'Kom maar op met je eerste vraag.'

'In het boekje stond iets over een wit kristal?' Meer hoeft Hanna niks te zeggen, want Lendovicus begint meteen te knikken.

'Klopt, dat witte kristal was ooit van mij. Daarmee kon ik zelf de krachten in de edelstenen beheersen door bijvoorbeeld één van de edelstenen op inactief te zetten. Zo dacht ik te voorkomen dat de edelstenen voor slechte doeleinden gebruikt konden worden als één van de leden van Kinderen van Praesidium onder invloed kwam te staan van een Hostis. Alleen toen werd dat kristal gestolen en hadden de Hostis de macht over de edelstenen. Dat heeft voor een gevaarlijke situatie gezorgd en daarom heb ik samen met de andere leden van de MG besloten om het kristal te vernietigen.'

Hanna knikt. 'Oké, dat is dan duidelijk. Waarom wilde je de samenstelling van het team veranderen? Er waren toch al zoveel teams die bestonden uit alleen maar magiërs?'

'Ik dacht dat Kinderen van Praesidium nog sterker zou zijn als er een samenwerking kwam tussen magiërs en mensen, maar daardoor kwamen de mensenkinderen alleen maar meer in gevaar dus vanaf toen mochten de leden van Kinderen van Praesidium alleen maar mensen zijn.'

'En die ruzie van de...' Hanna bladert snel het boekje door.

'14e generatie?' vraagt Lendovicus.

'Ja, precies. Kwam dat door een magiër?'

Lendovicus schudt zijn hoofd. 'Nee, dat kwam gewoon door onenigheid in het team. We hebben het nog proberen op te lossen, maar dat is niet gelukt. De 14e generatie is daarom een goede waarschuwing voor elke nieuwe generatie: lid zijn van Kinderen van Praesidium kan je vriendschap op het spel zetten, maar als jullie bereid zijn om goed naar elkaar te blijven luisteren - ik denk dat dat bij jullie wel goed zit - wordt jullie vriendschap alleen maar hechter.'

'Lendovicus, ik ben bang dat we helemaal geïsoleerd gaan raken van de rest', zegt Caitlin zacht.

Lendovicus glimlacht. 'Dat snap ik Caitlin. Jullie moeten nu een groot geheim bewaren en dat houdt buitenstaanders automatisch op een afstandje, maar geloof me, jullie moeten gewoon een goede balans zien te vinden tussen Kinderen van Praesidium en jullie 'gewone' leven. Dat zal in het begin lastig zijn, maar na een tijdje zullen jullie allemaal weten hoe je ermee om moet gaan.'

'Wat wordt bedoeld met die ene regel dat we alle rare dingen moeten melden?' vraagt Esra.

'Ik zou zeggen, ga op je gevoel af. Als bijvoorbeeld een leraar heel vreemd doet, moet je je afvragen of dat komt door een Hostis of omdat hij gewoon een slechte dag heeft.'

'Dat kan ik goed aanvoelen,' zeg ik, 'ik heb een super goede mensenkennis.' Ik hoor Ashley geïrriteerd zuchten. 'Wat? Het is waar.'

'Ik ga heel wijs mijn mond dichthouden', zegt Esra. Nou zeg! Van je vrienden moet je het maar hebben. Mijn mensenkennis is natuurlijk niet perfect, maar ik vind dat ik iedereen wel redelijk goed kan inschatten. Ashley bijvoorbeeld. Als je het mij vraagt, is zij elke dag ongesteld, maar dat is ook wel grappig. Het is zo makkelijk om Ashley te irriteren en laat Ashley irriteren nou één van mijn grootste hobby's zijn.

Lendovicus staat op. 'Hebben jullie nog meer vragen? Anders zou ik graag gaan beginnen met de traingang.'

Ik grinnik. 'Als je dat niet op zijn Nederlands uitspreekt, maar op zijn Engels klinkt het als een suffe groep jongeren die de boel graag vernielen.' Ik zie Hanna met haar ogen rollen, maar dat maakt mij niks uit. Ikzelf vind het een leuk grapje.

'Nee, we hebben verder geen vragen, Lennie', zegt Ashley. Esra en Caitlin grinniken.

'Voor de derde keer: het is Lendovicus.'

Ashley wuift de opmerking van Lendovicus weg. 'Whatever.'

'Goed, volg mij maar', zegt Lendovicus. We volgen hem naar zolder. Er staat alleen een bureau en een houten hokje, die ik persoonlijk niet midden op de zolder neer zou zetten.

'Zeg, waarom staat er midden op de zolder een wc-hokje?' vraagt Ashley.

Ik grinnik. 'Dat is toch geen wc-hokje, Ashley? Zie jij ergens een hartje in het hout staan?'

'Dat is inderdaad geen wc-hokje', zegt Lendovicus lachend. Hij loopt naar de computer die op het bureau staat en klikt het beeldscherm aan. Er verschijnen direct allemaal camerabeelden.

'Waar is dat?' vraagt Caitlin.

'Dat zit er in dat zogenaamde wc-hokje. Het is de ingang van de traingang. Het is een gang vol met boobytraps en zo kunnen jullie leren hoe je je krachten goed kunt gebruiken in de praktijk.'

'Stap 2', zegt Hanna.

'Precies,' zegt Lendovicus, 'dus ga maar naar binnen. Jullie zien vanzelf wel wat er op jullie staat te wachten en pas op waar je je voeten neerzet.' Marnix opent de deur en stapt naar binnen. Wij volgen hem. 'O ja, Caitlin wacht even!' horen we Lendovicus nog roepen.

'Wat is er?' vraagt ze.

'Heb je nog heel veel last van de teleportatie door de poort?'

Caitlin schudt haar hoofd. 'Nee, daar heb ik bijna geen last meer van. Hoezo?'

'Daar zullen jullie zo meteen heel snel achter komen. Tenzij jullie super goed zijn, natuurlijk', antwoordt Lendovicus. We kijken hem allemaal niet-begrijpend aan en dan stappen we het hokje weer in.

'Caitlin, kom je ook?' vraagt Ashley.

'Dit is wel veilig toch?' vraagt Caitlin onzeker aan Lendovicus.

'Geloof me, veiliger kan niet', antwoordt hij en hij geeft haar een bemoedigende glimlach. Dan stapt ook Caitlin het hokje binnen. Voor ons zien we een lange gang waar geen einde aan lijkt te komen. De vloer is gemaakt van stukken steen, zoals de Romeinen ook een straat zouden maken. We zijn allemaal even sprakeloos. Hoe kan dit allemaal in deze woning zitten? Dat noem ik pas magie!

Esra is de eerste die weer wat uit weet te brengen. 'Oké, jongens. Kijk goed om je heen en zoals Lendovicus al zei: pas goed op waar je je voeten neerzet.'

'Wat voor boobytraps zouden er eigenlijk zijn?' vraagt Caitlin een beetje benauwd.

'Geen zorgen, Caitlin,' zegt Marnix, 'Lendovicus zei dat het veilig is dus zo erg kan het niet zijn. Waarschijnlijk komt er een kussen naar beneden vallen als we op de verkeerde steen gaan staan en dan moeten we ons voorstellen dat we in het echt dood waren geweest.'

'Precies, er is niks om je zorgen over te maken', zegt Ashley die flink doorstapt.

'Als jullie er zo over denken zal het nog een extra grote verrassing zijn als jullie op een verkeerde steen gaat staan', zegt Lendovicus lachend. Hij kan ons via de camerabeelden volgen en horen. Als hij wilt kan hij ook met ons communiceren. Na een tijdje lopen, licht één van de stenen onder mijn voeten blauw op.

'Oh-oh, ik ben bang dat ik op een boobytrap ben gaan staan', zeg ik een beetje ongerust. Ik weet niet goed wat ik van deze gang moet denken. Dan horen we opeens gekraak.

'Wat was dat?' vraagt Caitlin met een dun stemmetje.

'Geen idee', zegt Hanna op haar hoede. Ze kijkt geconcentreerd in het rond.

'Jongens, de muren komen op ons af!' roept Marnix.