Kinderen van Praesidium

POV Caitlin - Verdriet

Uit het veld geslagen blijven Esra, Marnix en ik achter. Marnix zucht en haalt een hand door zijn haar. We weten ons alle drie geen houding te geven. Marnix friemelt aan het koortje waarmee zijn blauwe edelsteen aan zijn broek is vastgemaakt, de blauwe edelsteen die hij binnenkort niet meer zal dragen.

'Ik ga kijken of er inmiddels al met ze te praten valt.' Esra staat op.

'Probeer Tigo anders als eerste', zegt Marnix.

Esra lacht. 'Nee, ik ga eerst naar Ashley toe. Nou goed? Tuurlijk ga ik eerst naar Tigo.' Esra loopt het schuurtje uit. Er heerst een ongemakkelijke stilte tussen Marnix en mij.

Ik slik. 'Laat LV je dan ook alles weer vergeten?'

Marnix knikt. 'Ik ben bang van wel.'

'Dus we kunnen niet eens meer vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt?'

Marnix schudt zijn hoofd. Ik word misselijk bij die gedachte. 'Weet je, het voelt alsof...' Ik voel een brok in mijn keel ontstaan, maar ik slik hem weer weg en adem diep in. 'Alsof je net hebt verteld dat je gaat verhuizen en dat we je nooit meer terugzien.'

Marnix knikt. 'Ik weet het', mompelt hij. 'Als het anders had gekund, had ik het echt gedaan, Caitlin. Geloof me, maar...' Marnix zucht diep.

'Waarom heb je het ons niet meteen verteld toen je ook wat huiswerk op havoniveau begon te maken?'

'Dat was puur arrogantie. Ik wilde niet dat ik aan jullie toe zou moeten geven dat ik gefaald had als het me toch niet zou lukken.'

'Maar het is toch helemaal niet erg als het je niet zou lukken? Wij kunnen het toch ook niet?'

'Misschien heb je gelijk. Ik had het jullie eerder moeten vertellen.'

'Nou ja, nu is er toch niks meer aan te doen.' Het is even stil. 'En Evy?' vraag ik. 'Gaat zij ook naar de havo?'

Marnix lacht. 'Nee, natuurlijk niet. Evy gaat naar KB.'

'Dat is dan nog iets positiefs', zeg ik. Ik probeer te lachen, maar de tranen prikken in mijn ogen. Marnix ziet het en slaat zijn armen om me heen.

'Wie gaat er dan nog meer Grieks leren? We waren juist net klaar om echt woorden te gaan leren', snik ik.

'We verzinnen wel iets. Het komt allemaal goed. Iedereen moet gewoon even wennen aan de nieuwe situatie. Dat is alles.'

'Ik weet niet of Ashley wel gaat wennen.'

'Ook Ashley zal weer bijdraaien.' Marnix zucht. 'Uiteindelijk.'