Kinderen van Praesidium

POV Esra - Een chaotische schooldag

Vijf biefstukken, drie drumsticks en twee gehaktballen later is het Tigo eindelijk gelukt om een speklap te bakken. 'Het duurde heel lang, maar het blijft verbazingwekkend', zegt Hanna vol bewondering.

'Vind je? Ik vind het veel verbazingwekkender waar Lendovicus al dat vlees steeds vandaan haalt!' zeg ik grinnikend. 'Mag ik nu?'

'Zeker', zegt Lendovicus en hij pakt een spaarlampje. 'Dit spaarlampje is, zoals je ziet, niet aangesloten op het elektriciteitsnet en aan jou de taak om dit spaarlampje te laten branden.'

'Ik raad iedereen wel aan om zijn of haar ogen dicht te doen, want de vorige keer dat een vriend van mij dit moest oefenen, waren wij twee uur lang blind', lacht Thomas.

'Ik zal voorzichtig doen', zeg ik en ik leg mijn hand op de spaarlamp.

'Dat zou ik niet doen als ik jou was', zegt Lendovicus. 'Het gaat zeker makkelijker als je je hand op de spaarlamp legt, maar als de spaarlamp kapot knapt, heb je al die scherven in je hand zitten.'

'Dan kan Caitlin haar toch helpen?' grapt Tigo. Hij wipt als een klein kind op de zachte, blauwe bank.

'Ja, dag!' roep ik.

'Caitlin kan wonden genezen, geen scherven uit iemands hand halen', zegt Thomas.

Een paar uur later is het 15:30 uur en dus zit onze eerste les erop. Het is mij bij de tweede poging gelukt om de spaarlamp te laten branden en Hanna heeft een plant snel kunnen laten groeien. Helaas ging ze zo ver door dat de plant nu dood is, maar het is een begin. Marnix had duidelijk al met Thomas geoefend, want hij kon al water laten zweven en het water een cirkel of een vierkant aan laten nemen. De moeilijkere figuren, zoals een hartje of een ster lukte hem nog niet. Ashley had - zoals iedereen al voorspelt had - de meeste moeite om ook maar iets met haar kracht te kunnen doen, tot grote frustratie bij haarzelf. Uiteindelijk heeft ze een leeg luciferdoosje een paar millimeter van de grond kunnen krijgen. 'Jullie zijn allemaal al zo goed en ik kan eigenlijk nog helemaal niks', moppert Ashley als we weer in het boshutje staan en teruglopen naar onze fietsen.

'Dat komt vanzelf wel,' zegt Thomas, 'telekinese is nou eenmaal ontzettend lastig. Met een beetje oefening gaat het je zeker lukken.'

'Hoelang gaat dat nog duren?' vraagt ze.

'Na vier à vijf lessen heb je de basisvaardigheden denk ik wel onder controle', antwoordt Thomas.

'Zo lang?' roept ze.

'Dat valt wel mee, hoor.'

'Helemaal niet! De rest kan al veel meer dan ik.'

'Maar jij bent uiteindelijk wel degene die het meeste kan met je gave', zegt Thomas.

Het is maandagochtend en natuurlijk heeft Ashley meteen weer bonje met meneer van der Berg. 'Ik heb toch al gezegd dat ik geen Frans huiswerk ga maken in mijn weekend!' roept ze boos. Ik druk mijn kaken stijf op elkaar om te voorkomen dat ik keihard ga lachen. 'Dat u geen leven heeft en in het weekend niks beters te doen heeft dan "Le temps est bon, le ciel est bleu" te zingen, betekent nog niet dat dat ook bij mij het geval is.' Ashley gedraagt zich echt als een klein kind en ik begin te gniffelen. Snel druk ik een hand tegen mijn mond aan, maar het helpt niet en ik moet lachen.

'Vind jij dit grappig?' schreeuwt meneer van der Berg boos.

'Eigenlijk best wel, ja', zeg ik, lachend om mijn eigen antwoord. Meneer van der Berg weet even niet wat hij moet zeggen.

'Prima, dan blijven jullie toch allebei weer na!' roept hij dan. 'Meld jullie vanmiddag maar in het straflokaal bij mevrouw de Wit.'

'O, gezellig! Komt mevrouw de Zwart ook?' vraag ik. Als ik in een melige bui zit, maak ik nou eenmaal de domste grapjes. De klas begint te lachen.

'Stilte! Esra, eruit!' buldert hij.

'Oké, tot morgen!' roep ik terwijl ik het lokaal uit loop.

Even later hebben we pauze. 'Ik ben echt bang voor de reactie van meneer de Ruiter op mijn praktische opdracht vanmiddag', zeg ik.

'Snap ik, die opdracht was gewoon niet te doen. Ik heb ook maar wat in elkaar geflanst', zegt Ashley, terwijl ze de dop van haar drinkbeker als een tol ronddraait op het tafeltje.

'Welke praktische opdracht?' vraagt Tigo geschrokken.

'Die over de Gouden Eeuw met al die bronnen', antwoordt Caitlin.

'Nee, hè! Dat ben ik helemaal vergeten te maken door al dat gedoe met die edelstenen.'

'Waarom stuur je hem niet gewoon een mailtje met de mededeling dat je laptop het niet heeft opgeslagen?' stelt Marnix voor.

'Goed idee! Alleen ik bedenk wel even een ander smoesje, want die is zo standaard.'

'Wat ga je zeggen, dan?' vraag ik nieuwsgierig. Ik weet immers dat Tigo niet bepaald de beste is in excuusjes verzinnen.

'Dat ga je wel zien en je zult het heel slim van me vinden!' zegt hij trots terwijl hij ijverig aan het typen is.

Het smoesje van Tigo is - zoals we allemaal al verwacht hadden - helemaal niet slim. Zodra iedereen op zijn plek in het geschiedenislokaal zit, begint meneer de Ruiter meteen over Tigo's smoesje. 'Iedereen heeft gelukkig zijn praktische opdracht ingeleverd, behalve Tigo. Gelukkig voor hem heeft hij een heel goed excuus', zegt meneer de Ruiter. Tigo kijkt mij triomfantelijk aan. Ik rol met mijn ogen. Heeft hij dan echt niet door dat meneer de Ruiter dat sarcastisch bedoelde? Meneer de Ruiter gaat verder: 'Vandaag in de kleine pauze heb ik namelijk een mailtje van Tigo gekregen. Ik zal hem even voorlezen:

Beste meneer de Ruiter,

Als eerste wil ik mijn excuses aanbieden, omdat ik de praktische opdracht niet heb kunnen maken. Mijn laptop is namelijk kapot en daardoor kon ik geen bronnen opzoeken. Mijn telefoon is ook kapot en dus heb ik geen enkel apparaat in huis dat het nog doet. Sorry voor het ongemak.

Met vriendelijke groet, Tigo Faanhof.'

De klas begint te grinniken en ik sla zachtjes met mijn hand tegen mijn voorhoofd. Hoe dom kun je zijn?

'Mag ik even aan jou vragen hoe je dit mailtje dan hebt kunnen versturen?' vraagt meneer de Ruiter terwijl hij naar Tigo toeloopt.

'Nou, ik... eh...'

'Ja?' vraagt meneer de Ruiter. Tigo wordt rood en weet niet meer wat hij moet zeggen. 'Tigo, als er iemand zijn best moet doen voor geschiedenis ben jij dat wel!' roept meneer de Ruiter boos. 'Je staat al een onvoldoende en dan lieg je ook nog eens van alles aan elkaar. Ga nu eens je best doen voor mijn vak, jongeman!' schreeuwt hij.

Ashley steekt haar hand in de lucht. 'Meneer?'

'Ja, wat is er?' vraagt meneer de Ruiter een beetje geïrriteerd.

'Dit is misschien niet echt goede timing, maar mag ik misschien mijn broodje opeten?' vraagt Ashley terwijl ze naar haar tas wijst. De klas schatert het uit en ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen.

'Je hebt net pauze gehad!' roept meneer de Ruiter.

'Ja, maar in de pauze had ik geen tijd. Toen moest ik kletsen.' Ashley kijkt meneer de Ruiter aan.

'Prima,' zucht hij, 'maar alleen voor deze ene keer.'