Kinderen van Praesidium

POV Marnix - De tweede poging

'Wat moeten we nu doen?' vraagt Caitlin in paniek.

'Rustig, Caitlin. We moeten blijven nadenken. Iemand een idee?' vraag ik.

'Ashley kan haar telekinese gebruiken!'

'Tuurlijk, Tigo! Denk je dat ik met mijn telekinese twee muren tegen kan houden?' roept Ashley geïrriteerd.

'Jongens, opschieten!' schreeuw ik. 'We moeten iets doen!' Voordat ik het goed en wel besef, knallen de muren opeens tegen ons aan. We teleporteren terug naar de zolder.

'Wat? Hoe?' is het enige wat ik kan uitbrengen.

'Ja, ik dacht ik versnel de muren maar even met een factor 1000, want anders zouden jullie het gevoel hebben dat jullie letterlijk platgedrukt worden. Dat is ook niet zo prettig lijkt mij.'

'Super grappig, Lennie', moppert Ashley.

'Planten. Hanna!' roept Esra ineens.

'Heel goed, Esra. Helaas ben je twee minuten te laat', zegt Lendovicus.

'Wat bedoel je?' vraagt Hanna.

'Planten zijn ontzettend sterk', antwoordt Esra. 'Als jij planten langs beide muren had laten groeien, hadden de planten het proces kunnen vertragen en ons genoeg speelruimte gegeven om niet geplet te worden.'

'Precies, ik zal jullie feedback geven. Willen jullie eerst de camerabeelden terugkijken of zal ik jullie meteen tips geven?' Lendovicus kijkt ons vragend.

'Meteen de tips. Alsjeblieft, bespaar ons die vernedering om dát terug te kijken', zegt Ashley grinnikend.

'Goed,' lacht Lendovicus, 'zoals Marnix al zei, hadden jullie rustig moeten blijven. Ik snap dat dat niet makkelijk is, maar je hebt er niks aan om in paniek te raken. Houd het hoofd koel en probeer helder na te denken.' Iedereen knikt.

'Zullen we nog een keer?' vraag ik. We kunnen immers veel beter dan wat we zonet hebben laten zien. Dat weet ik zeker!

'Ja, is goed', zegt Hanna enthousiast. Esra, Ashley en Tigo stemmen ook in. We zijn een stuk relaxter nu we weten dat we terug geteleporteerd worden als het echt fout gaat. Ik zie dat Caitlin eigenlijk helemaal niet opnieuw wil, maar dat ze er niks tegenin durft te brengen. We stappen met zijn zessen opnieuw de gang in. Ik ga naast Caitlin lopen.

'Als je niet mee wilt, kun je nu nog terug', fluister ik.

Caitlin glimlacht. 'Bedankt, maar ik ga wel mee.'

'Weet je het zeker? Het is niet erg als je voor vandaag even genoeg gehad hebt.'

Caitlin knikt. 'Ik weet het zeker.'

'Pas op, jongens,' zegt Tigo, 'aan de rechterkant ligt ergens die steen waar ik op ben gaan staan dus we moeten nu even allemaal naar links gaan lopen.'

'Jullie zijn er nu veilig langs gekomen, maar ik wil toch even melden dat bij elke nieuwe ronde het andere stenen zijn die de boobytrap activeren', zegt Lendovicus via de microfoon. Ondertussen komen we bij een stuk gang aan waar overal draden voor gespannen zijn. 'Als één van jullie één van die draden aanraakt, wordt die persoon meteen terug geteleporteerd naar de zolder.'

'Goh, Lennie, dat had ik nog niet door', zegt Ashley sarcastisch.

'Zo moeilijk is het niet om die draden te ontwijken,' zegt Hanna optimistisch, 'kijk hoeveel ruimte ertussen zit.'

'Precies, dit doen we wel even.' Tigo doet een paar passen naar voren. Dan is het opeens pikkedonker. Er ontsnapt een gilletje uit Caitlins mond.

'Geen zorgen. Er is niks aan de hand', zeg ik om Caitlin gerust te stellen.