Kinderen van Praesidium

POV Caitlin - Kriebels in mijn buik

Wat een dag, zeg. Tigo is voor de komende drie schooldagen geschorst, Ashley moet strafwerk maken van onze wiskunde invaller en ik snap helemaal niks meer van wiskunde door de uitleg van meneer Bengelkamp. 'Caitlin.' Ik draai me om bij het horen van mijn naam en ik voel een klein kriebeltje in mijn buik bij het horen van de stem van diegene die mijn naam zegt. 'Ja?' vraag ik aan Marnix. De kriebels in mijn buik worden nog erger als ik hem aankijk. Wat is dat toch de laatste tijd als ik bij Marnix ben? Het maakt het er nou niet bepaald gemakkelijker op om met hem te praten.

'Heb je misschien zin om nu met mij mee naar huis te komen? Dan kunnen we nog wat Grieks leren.'

'Wil je me misschien wiskunde uitleggen in plaats van dat we verder Grieks gaan leren?' vraag ik zacht. 'Ik snap er helemaal niks meer van door meneer Bengelkamp.'

'Dat is begrijpelijk. Wat een sukkel is dat, zeg!' Ashley komt aangefietst.

'Jij vindt mensen al heel snel een sukkel, maar dit keer ben ik het met je eens', zegt Marnix. 'Zeven min vier is twee, tsss.' Marnix schudt zijn hoofd.

'Ja en ik moest van hem ook nog eens vijftien sommen extra gaan maken over Pythagoras. Vijftien, hè! Weet je hoeveel dat is?' roept Ashley.

'Nou, dan denk ik dat jij een tien gaat halen voor je volgende wiskundetoets', zegt Marnix grinnikend.

'Met zijn belabberde uitleg? Echt niet!' We kijken alle drie op als we wat gerommel horen in de verte. Het begint te waaien en de eerste regendruppels vallen naar beneden. Ik krijg kippenvel op mijn huid van de koude wind die ineens op komt zetten. Ik ben blij dat mama me nog gewaarschuwd heeft om een jas mee te nemen, omdat het heerlijke, warme, zomerse weer tegen de middag plaats zou maken voor onweer, regen en wind. Ik trek mijn jas aan. 'Fijn, ik ga ook nog eens nat worden en ik heb geen jas bij', moppert Ashley.

'Dat is dan jouw probleem en als ik jou was, zou ik nu dan heel snel naar huis fietsen voordat het echt begint te regenen.' Aan zijn brede glimlach kan ik zien dat Marnix het wel leuk vindt.

'Ja, nou. Tot morgen.' Ashley stapt op haar fiets en racet het schoolplein af.

'Kom, laten wij ook gaan. Anders worden we zeiknat.'

'Ja, wacht heel even. Ik stuur mijn moeder even een appje dat ik later thuis kom.' Als ik heb gezien dat het appje is verstuurd, stappen Marnix en ik op onze fietsen.

'Sorry, dat we nu door mij niet verder kunnen gaan met Oudgrieks leren', zeg ik.

'Maakt niet uit, joh. Trouwens, dat is ook helemaal niet handig, bedenk ik me nu. We hebben dat boek Oudgrieks voor beginners nog niet eens, want die ligt bij LV thuis.'

'Ja, dat is waar. Ik ken inmiddels wel het hele alfabet uit mijn hoofd en ik weet hoe de tekens van de kleine letters eruit zien.'

'Echt? Goed zo! Ik ben ook al even bezig geweest met de hoofdletters, maar die zijn een stuk lastiger, vind ik.'

Ik weet niet goed wat ik daarop moet antwoorden en in paniek zoek ik in mijn hoofd naar iets om te zeggen. Gelukkig praat Marnix alweer verder: 'En wat vind je er tot nu toe van dat je vijandelijke magiërs mag verslaan met magische krachten?'

Ik kijk opzij naar Marnix en als ik zie dat hij ook opzij kijkt, glimlach ik. 'Ik vind het wel leuk.' Ik richt mijn aandacht weer op de weg. 'In het begin vond ik het wel heel spannend en die traingang was echt eng, maar ik vind het gaaf om te doen. Jij?'

'Ik ook.' Het begint harder te regenen. 'Hè, jakkes. We worden nat.' Marnix en ik beginnen harder te trappen en we komen nog redelijk droog aan bij zijn huis.

'Goed zo! Dat is hem helemaal!' roept Marnix enthousiast. Ik schrik als hij me een schouderklopje geeft en glimlach naar hem.

'Dankjewel, Marnix. Nu snap ik wiskunde tenminste weer.'

'Geen probleem. Als ik jou was, zou ik niet al te goed opletten bij de aankomende wiskundelessen.'

'Precies, anders raak ik weer in de war.'

'Als dat gebeurt, is het ook geen ramp. Dan leg ik het je gewoon opnieuw uit.' Marnix staat op. 'Wil je nog wat drinken?'

'Ja, lekker. Dank je.' Als Marnix weer met twee glazen limonade aankomt en ze op de tafel heeft neergezet, komt Thomas drijfnat binnen.

'Kijk eens wie zich voor jullie heeft opgeofferd?'

'Wat heb jij gedaan? Jij was vandaag toch al om 12:00 uur klaar met school?' vraagt Marnix.

'Ja, maar ik moest van mama boodschappen gaan doen.'

'Daar heb je dan knap lang over gedaan.'

'Dat zei mama ook al tegen mij, maar dat komt omdat ik nog wat anders gehaald heb wat niet op het boodschappenlijstje stond.' Thomas haalt het Oudgrieks boek voor beginners omhoog. 'Tada! Ik zag je met Caitlin fietsen en toen besloot ik om dit boek ook maar meteen op te halen. Nat was ik toch al.'

'Thomas, je bent geweldig.' Marnix staat op en pakt het boek aan van zijn broer. Als Thomas de kamer weer verlaten heeft, gaat Marnix weer zitten. 'Dan kunnen we toch ook nog even Grieks leren.'

Na een tijdje kunnen we allebei ook de hoofdletters lezen en gaan we door naar de combinaties:

γγ = ng

ευ = ui

Bij combinaties met de Jota komt de Jota onder aan de andere klinker te staan:

ᾳ = ai

ῃ = èi

ῳ = ooi

De oude Grieken zagen de 'h' niet als een letter, omdat je als het ware alleen maar adem uitblaast als je deze letter uitspreekt. Als een woord begint met een klinker wordt er met een spiritus aangegeven of het woord met een h begint of niet. De Rho werd ook gezien als een klinker dus als het woord begint met een Rho wordt er ook een spiritus opgezet.

De spiritus asper (῾) geeft aan dat er een h voor het woord staat.

De spiritus lenis (᾿) geeft aan dat er geen h voor het woord staat.

Bijvoorbeeld:

ὁ = ho

ὀ = o

Marnix leunt zo dicht met zijn hoofd tegen het boek aan dat het puntje van zijn neus het boek bijna raakt. 'Jeetje, daar mag je ook wel een vergrootglas bijhouden, wil je zien of het een spiritus asper of spiritus lenis is.'

Ik lach. 'Ja, maar dat kunnen wij wel zien.'

Ik schrik als Marnix' kamerdeur opeens open zwaait. 'Caitlin, je moeder belde me net. Jullie gaan bijna eten dus of je thuis wilt komen.'

'Oké, dan ga ik naar huis', zeg ik. Marnix' moeder knikt met een vriendelijke glimlach en sluit de kamerdeur weer. Ik probeer mijn teleurstelling te verbergen. Het was juist net zo gezellig met Marnix. Ik pak mijn wiskundeboek, schrift en etui en ik ga door mijn knieën zodat ik ze weer in mijn tas kan doen. Ik sta weer op waardoor Marnix en ik ongemakkelijk tegenover elkaar komen te staan. Marnix lijkt even te twijfelen, maar geeft me dan een knuffel. 'Tot morgen', zegt hij.

Ik glimlach. 'Tot morgen.' Ik pak snel mijn tas en loop dan de trap af, gevolgd door Marnix. Ik voel mijn wangen knalrood worden en ik krijg het warm. Marnix zwaait nog even kort naar me als ik wegfiets. In tegenstelling tot vanmiddag toen we uit school kwamen, kan ik de regen nu wel waarderen. Als ik thuiskom, heb ik het niet meer warm.

'Hoi, Caitlin,' zegt mijn moeder als ik binnenkom. Ze is eten aan het koken. 'Het eten is bijna klaar. Ik dacht ik bel Marnix' moeder wel even via de huistelefoon, want ik had jou wel honderden berichtjes kunnen sturen, maar die had je dan toch niet gelezen.'

'Was je bij Marnix? Oeh!' Dat doet Brechje sinds mijn ketting de hele tijd. Normaal doet het me niks, maar nu voel ik mijn wangen knalrood worden.

'Ik moet nog even naar het toilet', zeg ik snel. Ik vlucht naar de badkamer, voordat Brechje mijn rode wangen opmerkt. Ik plens wat water in mijn gezicht en kijk naar mezelf in de spiegel. Marnix geeft me het gevoel dat ik er toe doe en dat ik bijzonder ben. Bij die gedachte begin ik van oor tot oor te glimlachen. Ik voel ook weer die kriebels in mijn buik die ik sinds een tijdje steeds vaker voel als Marnix in de buurt is. Ik kijk naar het glimlachende meisje in de spiegel en fluister tegen haar: 'Caitlin, wat is dat de laatste tijd toch met je?'