(၁၅) Zawgyi

296 10 0
                                    

ျပတင္းတံခါးမွ မာက်ဴရီိမီးေရာင္ေလးက လိုက္ကာကိုအံတုကာ အခန္းတြင္းက်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ေနသည္။ မနက္သုံးနာရီခြဲဟူသည့္ အခ်ိန္ကား ဆိုင္သူအဖို႔ ေစာလြန္းေနေသးသည့္အခ်ိန္ျဖစ္လင့္ကစား အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ေသာ စိတ္အစဥ္အတြက္ေတာ့ မေျပာပေလာက္သည့္အခ်ိန္ေလလား။

မာက်ဴရီိမီးေရာင္ပ်ပ်ေအာက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္အခန္းေလးက ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ၊ လိုက္ကာျဖဴလြလြေလးက ေလတိုးေလတိုင္း ယိမ္းလို႔။ ျပတင္းေပါက္နားကစားပြဲေလးေပၚမွာေတာ့ဟိုတစ္စ သည္တစ္စျပန႔္က်ဲေနသည့္ ဓာတ္ပုံအခ်ိဳ႕ရွိေနေလရဲ့။

ဓာတ္ပုံေလးထဲမွာေတာ့ ျပဳံးေပ်ာ္ေနခဲ့ၾကသည့္ သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးပုံရိပ္မ်ား။ အထူးသျဖင့္ ခခ သူတို႔အိမ္သို႔စေရာက္သည့္ေန႔က ပုံမ်ားဆိုလၽွင္လည္းမမွားေပ။ နံေဘးမွာေတာ့ စာအိတ္ကေလးတစ္အိတ္ရွိေနခဲ့ေလရဲ့။

"ေအာက္အီးအီးအြတ္"

အခ်ိန္မဟုတ္အခါမဟုတ္ ျမည္တြန္လာသည့္ အသံေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚမွ ပုံရိပ္ေလး လူးလြန႔္လာသည္။

"ဟူး"

စိုးရိမ္မွုအလုံးစုံအတြက္ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးက မစြမ္းသာသည္ကို သိသည့္တိုင္ စိတ္ထြက္ေပါက္ေလးျဖစ္လိုျဖစ္ျငား ဖန္တီးမိျခင္းဟုသာဆိုၾကပါေတာ့။

"သားသု"

"လာၿပီ ႀကီးေမ"

မတိုးမက်ယ္တံခါးေခါက္သံအဆုံးအေတြးစတို႔ကိုရပ္ကာ မင္းသုတ ကပ်ာကယာ တံခါးဖြင့္ေပးရေတာ့သည္။

"ႀကီးေမက ျပင္လို႔ေတာင္ၿပီးၿပီလား။ ကားက ကိုးနာရီမွဆို"

"ေမာင္ေဇာ္ကို ေျခာက္ခြဲေခၚထားလို႔ သားသုရဲ့။ ခဏေနေရာက္ေတာ့မယ္ေျပာတယ္"

​ေဒၚအုန္းေမစကားေၾကာင့္ မင္းသုတ နာရီကို စူးစမ္းစြာၾကည့္သည္။ မနက္ေျခာက္နာရီိဟူေသာအခ်ိန္က သူ႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသည့္ႏွယ္။ အေတြးထဲနစ္မြန္းေနခဲ့သည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္က အလင္းေရာင္က္ုပင္သတိမမူမိသည္ အထိတဲ့။

"ႀကီးေမ ခခကို ႏွိုးေပးရမလား"

"ေန ေန။ ကာလနဂါးေလးက အေစာႀကီး ႏွိုးလို႔ ဂ်ီက်ေနဦးမယ္"

ကြယ်ပန်းလေးတွေ ဝေမှဖြင့်ကွယ်.....Where stories live. Discover now