ေနေရာင္ပ်ပ်ျမင္ရသည့္အခ်ိန္။ အေရွ႕ဘက္ ကမ္းနဖူးမွေမးတင္လာသည့္ ေနမင္းႀကီးက အေရာင္အဝါျဖင့္ ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးဆီျဖန႔္က်က္လို႔။ အလင္းေရာင္ရပါၿပီဆိုသည္ႏွင့္ နိစၥဓူဝအမွုမ်ားအတြက္ ႐ုန္းကန္လွုပ္ရွားၾကရသည့္ လူသားတို႔ေၾကာင့္ ေလာကႀကီးက အသံဗလံတို႔ျဖင့္ စည္ကားစျပဳလာေတာ့သည္။
ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦး၏ တိုက္ခန္းေလးထဲေတာ့ မီးဖိုေပၚမွ ဆီပူသံကလြဲ၍အရာရာ ဆိတ္သုဥ္းလို႔ေနသဆဲသာ။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေနသည့္ သုတနီးတူ အခန္းထဲတြင္လည္း စာေမးပြဲအတြက္စာက်က္ေနသည့္ခခက စိတ္ေတြလြင့္ေျမာေနလို႔။
ယမန္ေန႔ကကိစၥျဖစ္ၿပီးေနာက္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးစကားမေျပာျဖစ္သည္မွာ ရက္အနည္းငယ္ရွိခဲ့ၿပီ။ ဝတ္ေက်တန္းေက်အေနအထားျဖင့္ ဆက္ဆံေနၾကသည့္ အေနအထားကို ႏွစ္ဦးစလုံးမႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္တိုင္ ေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္းကိုလည္း ႏွစ္ဦးစလုံး မေတြးခ်င္ၾကေတာ့ပါ။
"ခခ ၾကာဇံေၾကာ္ထားတယ္။ ပူတုန္းစားလိုက္ေနာ္"
အလုပ္သြားခါနီး ေလွကားဝမွလွမ္းေအာ္ကာသတိေပးေနသည့္ သုတစကားကို မင္းသုခကၾကားလၽွင္ပင္ အေရးလုပ္မည့္ပုံမေပၚ။ နားေတာ့စြင့္ေနေလရဲ့။
"ေန႔လည္စာလည္းခ်က္ၿပီးသားေနာ္။ စားခါနီးရင္ အပူေပးလိုက္႐ုံပဲ"
တုံ႔ျပန္သူမရွိသည့္ စကားစတို႔ကို တစ္ဦးတည္း တာဝန္ေက်ေျပာရင္း ေဆး႐ုံသြားရန္ျပင္ဆင္ေနသည့္ သုတ။ အႀကီးျဖစ္သည္မို႔ ညီေလးကိုနားလည္ေပးရမည္ကိုသိေသာ္လည္း အကယ္၍သူသာအေလၽွာ့ေပးလိုက္လၽွင္ ညီေလးပ်က္စီးမည္ကိုလည္း သုတစိုးရိမ္လွပါသည္။ သုတ ကိုယ္တိုင္ လူငယ္ျဖစ္သည္မို႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ခခကို ကိုင္တြယ္ဆုံးမပုံမွားလၽွင္ဟူသည့္အေတြးက သုတစိတ္ထဲအျမဲတေစစိုးမိုးလို႔သာေနသည္မလား။
"ခခ ကိုကိုႀကီး သြားၿပီ။ အေပၚမွာေနမယ္ဆို တံခါးမႀကီး ေသာ့ခတ္ထားဦး"
သတိေပးသည့္တိုင္ မင္းသုခအခန္းတံခါးေလးက ပြင့္မလာသည္မို႔ သုတ သက္ျပင္းသာခပ္ယဲ့ယဲ့ခ်မိေတာ့သည္ေလ။
YOU ARE READING
ကြယ်ပန်းလေးတွေ ဝေမှဖြင့်ကွယ်.....
Teen Fictionကြယ်ပန်းလေးတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဖြူစင်စွာ ဖြည့်ဆည်းပေးခြင်းတဲ့ ။...။ ကြယ်ပန္းေလးေတြရဲ့ အဓိပၸါယ္က ျဖဴစင္စြာ ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းတဲ့ ။...။ Art : @ZinMinHtike❣️
