ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္။
စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕ အပင္ေအာက္တြင္ ဟိုဟိုသည္သည္ လူစုစုက ကြက္ၾကားကေလး။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အုပ္စုဖြဲ႕ရယ္ေမာသံကလြဲလို႔ အရာရာက တိတ္ဆိတ္လို႔ေန၏။ စာေမးပြဲရက္နီးကပ္လာၿပီမို႔ ေက်ာင္းဝန္းထဲ ေက်ာင္းသားအနည္းငယ္သာရွိေတာ့သည္ကလည္း တကၠသိုလ္၏ ထုံးစံပင္။ ကိုယ္ပိုင္စာက်က္ခ်ိန္ေပးထား၍ အမ်ားစုက အိမ္မွာသာ က်က္ၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း လူစု၍ တစ္ေနရာတြင္ခ်ိန္းကာ စာဖလွယ္ၾကသည္။ သုခတို႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ ေက်ာင္းကိုသာလာေနၾကဆဲ။
"စာေတြရၿပီိလား ခခ"
"ဒီလိုပါပဲကြာ"
ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ေနရာသို႔ေရာက္လာသည့္တိုင္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္သည့္ မင္းသုခကေတာ့ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွေပ။
"မင္းၾကည့္ရတာမအီမသာႀကီး။ အီးတစ္ေနတဲ့အခြက္နဲ႔။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
မင္းခန႔္က မအီမသာျဖစ္ေနပုံရသည့္သုခကိုတစ္ခ်က္စူးစမ္းရင္းေမးေငါ့သည္။ အမွန္လည္းအျမဲတေစ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနတတ္သည့္ခခက သည္ေန႔မွ မွိုင္ေတြေနသည္မလား။
"မင္းခန႔္"
"ေျပာ"
"တစ္ေနရာလစ္ရေအာင္"
"ေဟ့ေကာင္ စာေမးပြဲနီးေနၿပီေနာ္"
"ဆယ္ရက္ေလာက္လိုပါေသးတယ္ကြာ။ စာေတြက အကုန္စုၿပီးသားပဲကို"
"ခခ မင္း ကိုသုနဲ႔ရန္ျဖစ္လာျပန္ၿပီလား"
"မဟုတ္ပါဘူး။ လာပါကြာ။ ေနာ္။ ဒီတစ္ရက္ပဲ"
မင္းသုခကို ႀကိတ္မွိတ္ကာ စာလုပ္ခိုင္းလၽွင္လည္း စာထဲစိတ္မေရာက္ပဲ ေမ်ာက္မွိုင္သာမွိုင္ေနမည္ကိုလည္း မင္းခန႔္အသိဆုံးေပမို႔....
"ေအးကြာ။ ဘယ္သြားမွာလဲ"
"ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္သြားရေအာင္"
"မင္းျဖင့္ေကာ္ဖီမေသာက္ပဲနဲ႔"
"ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ခ်င္လို႔ကြာ"
"အဲ့ဒါမ်ား။ မင္းအစ္ကိုဆိုင္ပဲသြားမယ္ေလ"
မင္းခန႔္စကားေၾကာင့္ သုခကတုန႔္ခနဲ။ ခါးခါးသီးသီးျဖင့္...
YOU ARE READING
ကြယ်ပန်းလေးတွေ ဝေမှဖြင့်ကွယ်.....
Teen Fictionကြယ်ပန်းလေးတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဖြူစင်စွာ ဖြည့်ဆည်းပေးခြင်းတဲ့ ။...။ ကြယ်ပန္းေလးေတြရဲ့ အဓိပၸါယ္က ျဖဴစင္စြာ ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းတဲ့ ။...။ Art : @ZinMinHtike❣️
