Beyond the Unplanned Love

Chapter 2: Everything About Us

CHAPTER 2

“Iba na talaga bestfriend ko. Time flies so fast. Lumalovelife.” Sabi ni Vince.

“So, ikaw lang pwede lumovelife? E hindi mo naman siya nakita e. Layasan ba naman ako kanina.” sabi ko.

“Ang kulit kase nung kaklase ko e. Siya nga pala si Elaine. Maganda ba?”

Tss. I just rolled my eyes at him. Minsan talaga ang senseless nung pinagsasasabi niya. Pagpasensyahan niyo na, bestfriend eh.  Buti nalang nasa may gate na kami ng bahay namin. Sinamahan niya pa ako umuwi kasi daw maggagabi na. Magpapakita rin daw siya sa mommy ko, baka daw kasi magtampo.

“Wag mo masyadong damdamin yung lovelife mo, papangit ka.” Sabi niya sa akin.

“Ang dami mong alam!”

“Hahaha. Seriously. Wag mong seryosohin. Basketball players—“

“Teka. ‘Wag mo namang igeneralize. Hindi naman porket basketball players ganoon na.”

“Wala pa nga kong sinasabi eh! Defensive ka.” Inis niya.

“Alam ko namang dun ka rin papunta eh.”

“O sige na. Marami pang lalaki ang magmamahal sa’yo. Don’t waste your time over a guy who doesn’t even value what they have.”

“I know. But..”

“Diyan tayo nagkakatalo e, sa but na yan. Ayoko na makipagtalo, just, take one step at a time. Be wise. Wag puro puso, minsan kailangan rin gumamit ng isip. I’m telling you this kase I want you to be happy. I want you to be loved.”

“Oh, Vince. Andito ka na pala. Nagtext nga Mommy mo na dadaan ka raw.” Bigla naming singit ni Mommy.

“Ay, opo, tita. Hinatid ko na rin si Denise, medyo lutang kasi eh.”

“Hala, hindi naman. Imbento.” Sabi ko.

We said our goodnight-s and thankyou-s. Alam mo naman, parang hindi kami magkikita bukas eh. I’m really thankful for the people around me dahil sinusuportahan nila ako no matter what. Vince has a point, wag puro puso, minsan kailangan gamitin ang isip. Ginagamit ko naman eh. -__- Pero, sa ganitong pagkakataon, there are better things left unsaid. Hindi ko naman siguro ikamamatay ang pagkawala niya. I have my family and my friends to fill his space. I know that that would be more than enough. Siguro, darating ang oras kung kelan everything will be put into place. Kumbaga, sa puzzle piece, connected na lahat. Perfect fit.

“Is the test hard? Bakit ganyan ang performances niyo?!!” sigaw samin ng History professor namin. I can’t get the point of studying this subject, e napakalayo naman ng relate sa program ko. Ipinamigay na yung mga quizzes. Sobra yung kaba ko. Kahit first quiz yan, iba pa rin yung apekto niya sa grade. Sobrang terror pa nung prof.

“Denise oh.” Pinasa sa akin ni Ella yung papel ko.

SHT. Bagsak ako. Tinitigan ko lang yung papel ko. My heart’s beating so fast, na para bang di ko malunok yung laway ko. Pano ba nangyari yun? -___- Nag-aral naman ako. </3

It was break time when Taj and Mitch approached me.

“Okay lang yan, may next quiz pa.” sabi nila sa’kin.

“Sana nga. Bawi nalang. Pero, grabe pa rin eh.”

“Hayaan mo na yun, konting kembot nalang sakanya.”

Nakakafrustrate pa rin na andun yung thought na bumagsak ka sakanya. Para bang gusto mo nalang sumabit sa tres sa subject niya. Yung mga subject na pa-major. Nakakairita. -____- Bigla bigla pang tumunog yung phone ko at nagvibrate. Sino na naman ba ‘to?