Beyond the Unplanned Love

Chapter 47: Grow

Chapter 47

Denise's POV

"So, that's for Paskuhan okay? Kaya kailangan mo ng ibigay yung papers for notice. As soon as possible, sana nga ngayon, kasi mahirap na hagilapin si Sec Gen para maapprove yang papers." Bea, part of the SOCC, told me.

"Why do the players need to appear in the paskuhan? Anong gagawin nila dun? Tatayo?" I said.

"It's the crowd's demand. Kailangan natin sila i-consider. May problema ba sakanila, Denise?" She asked.

"Uh, wala naman. But, ako ba talaga magdadala nito sakanila?"

"Di no naman sila kailangan ipa-sign diyan isa-isa eh. Head coaches lang, and si Coach Pido."

Well, that was a sign of relief. Medyo awkward talaga ang trabaho ko dito. I don't know why the CSC had me going through this meeting, ang dami namang pwedeng maging representative.

"Uh, okay." I answered.

"Baka lang naman may problema ka, at may reklamo, pwede ka ng magquit dito." Bea said with a tone.

"Hindi, hindi. It's fine. Mauuna na ko, dadalin ko na 'to." I said.

Bakit ba ang sungit ng mga tao ngayon? Nagtatanong lang eh. Well, nagtatanong nga ba o natatakot ka lang na may makita kang di kanais nais na basketball player? Or may iniiwasan lang talaga ako. Last night was a complete disaster. I mean, the whole night was silent. Last night was the night of probably putting things in to end.. For him. I never gave up, just so upu know. I still love him, I do. Pero, tama pa bang I'll hang on if I know there's no one to catch me if ever I'll fall?

I walked through the sunny UST, from the TYK Bldg to the Q Pav (It's located on both ends of UST, fyi) tapos wala na naman akong payong. Bakit ba wala akong payong when I needed them the most.

"Hi, kuya. Andyan ba si--" I asked the guard on duty sa gym when he stopped me.

"Si Fortuna ba? Nako, oo, andyan! Akyat ka nalang. Tagal mo na di napadpad dito kahit ang dalas ng training nila ah." Kuya said.

I smiled, "Kuya, si Coach Pido hinahanap ko."

"Ay, ganon ba. Andiyan din si Coach. Kasi naman kala ko si Fort, kasi lagi naman yung andito pero ngayon lang kita nakita. Siguro sa labas kayo nagddate noh." Asar pa ni kuya.

"'To talaga si Kuya. O siya, akyat na ko ah." I said.

"Sige, sige. Malamang miss ka na nun."

I smiled at that thought, pero at the back of my mind, kung alam mo lang mga nangyayaring kaguluhan sa buhay namin, hindi siguro yan yung mga salitang masasabi mo sakin, Kuya. Siguro, sasabihin mong 'Okay lang'yan, may iba pa diyan. Hindi lang siguro kayo para sa isa't isa.'

Giving up. Ito ang mga salitang ikinatakot ko nung simula pa lang. Ito yung mga salitang ayoko sana marinig, mga salitang babasag sa tenga at sa puso ng tao. Mga salitang gusto mo nalang sana mabingi at hindi maramdaman yung sakit. Pero, hindi eh. Yun yung mga salitang narinig ko kagabi. Mga salitang hindi na niya siguro mababawi. Kasi, ayaw na niya. Kasi sumusuko na siya. Kasi mas masaya siyang wala ka, Denise.

I erased that random thought. Hindi siya ang ipinunta ko dito. Student duties, first. Focus, focus, focus.

"O, hija." Coach Pido shouted at the other side of the corridor.

I ran towards him to take a closer look and said, "Hi coach!!"

"Si Fort ba? Kakatapos lang ng training. Tagal mo ng di napadpad dito ah."

"Si Fort lang po ba pwede kong ipunta dito, Coach?" I joked.

"Naku po, si Kevin na ba ang pumalit?" He teased.