Merhaba önümüzdeki iki gün boyunca yeni bölüm atamayacağım. Bunu da telafi etmek için uzun bu bölümü bir bölüm olarak atıyorum ve geldiğim gün de iki veya üç bölüm arka arkaya atacağım. İyi okumalar ❤️🙏🏻
Eddie
Ophelia'nın büyükannesinin ölümünün üstünden, şükran günü üzerinden ve o notu bulduğumuz günün üzerinden bir ay geçmişti. Noel arefesindeydik. Bir ay bizim için oldukça zordu. Özellikle Steve ve benim için.
Ama bunun sebebi kötü adamların bizi tehdit etmesi değildi tabii. Ophelia'nın attığımız her adımı kontrol etmesi ve her an her dakika yanımızda olmaya çalışması! Resmen kafayı yiyordu ama ona hak veriyordum. Yaşadıkları hiç kolay değildi. Biz de diken üstündeydik. Ama hâlâ bir şey olmamıştı. Yani, görünürde her şey yolunda gidiyordu.
Steve de Ophelia'nın emri üzerine bizde kalmaya başlamıştı. Jackson ile aynı odada kalıyorlardı. Jackson çoğu zaman şikayet etse de onun da yalnız kalmayıp bütün bu yaşananlardan uzaklaşmak için ona ihtiyacı olduğunu biliyordum.
Küçük evimizde büyük bir aileye dönmüştük. Sanki Ophelia ile ben anne babayız. Steve çocukların sevdiği ama bir o kadar sinir olduğu dayı/amcaları. Jackson ise çocuğumuz gibiydi. Noel arefesi... Noel... Yılbaşı... Bunları Ophelia'nın çok sevdiğini biliyorum. Yaşadığı o kadar çok zor şeyden sonra ona bir sürpriz yapmak istemiştim.
Steve Robin Jonathan ve Nancy'e evi süslemeleri için ricada bulunmuştum. Jackson'ı ise çocuklar oyalıyordu. Benim Ophelia'm... Akşam herkesi eve çağırıp yemek yapmak istemişti. Halbuki o eve gittiğinde her şey hazır olacaktı. Sadece haberi yoktu ve bunun telaşında olması çok hoşuma gidiyordu. Bilerek onu oyalıyordum. Kasabanın dışındaki büyük süs ve yılbaşı ağacı satan avmden dönüyorduk.
Ophelia
''Doğru yolda olduğumuza emin miyiz Eddie? Az önceki yoldan dönmemiz gerekiyordu.''
''Hayır bak eminim kaybolmadık tamam mı? Sadece güven bana.''
Eddie'nin verdiği cevapla göz devirdim ve pencereden dışarıyı izledim. Çam ağaçları beyaz karla örtünmüştü.
Eddie arabanın için bir yandan ısınmaya çalışırken bir yandan benim kucağımda duran haritaya bakıyordu.
Havanın çok karanlık olması ve yolun orman yolu içinde olup ışık bulunmaması beni biraz ürkütmüştü.
Ophelia: Harika. Bugün Noel arefesi ve biz kaybolduk. Asla zamanında yetişemeyeceğiz.
Eddie: Ben eminim ki yetişeceğiz. Bugün yılbaşı ve en sevdiğim gün, beni hayal kırıklığına uğratmaz.
Eddie bana bakıp gülümsediği sırada araba birden fren oldu. Ne olduğunu anlamaya çalışırken korku dolu gözlerle birbirimize baktık.
Eddie: Ben inip bi bakayım.
***
Eddie: Lanet olsun! Tekerleri buz kesmiş ve yedek lastiğim de yok.
Eddie tekere tekme atıp sövmeye başlamıştı. Ben ise elimdeki telsizle sinyal almaya çalışıyordum.
Ophelia: Eminim buradan bir araba geçecektir, sakin ol.
YOU ARE READING
Partner in Crime (Eddie Munson)
Fanfiction"Bütün hayatınızı bir saniyeliğine düşünün. Girdiğiniz basit bir iddia hayatınızı ne kadar değiştirebilir? Ne kadar karmaşık bir hâle getirebilir? Bu iddia, ölüme kadar götürebilir mi? Peki bu durumdan kurtulmak için en fazla neleri feda edebilirsi...
