Elfesya

13. Bilinmezlik

Hayat ne kadar garipti değil mi? İnsanlar doğduğu ilk andan beri bir sınav içindeydi. Hep bir sınanma.

Şimdiye kadar rahatça yaşadığım bir ailem varken şimdiye neden yoktular. Aslında vardılar ama bir hayli uzaktaydılar, bana göre.

Peki bana yanındayken ailem gibi hissettiren bu adam kimin nesiydi böyle.

Kollarını bir anda bana dolamış başını omzuma koymuştu. Korkmuş muydu? Belli ki evet. Ona böyle hissetmesine neden olan şeyler neydi? Kalbi mi, aklı mı?

Bilinmezliğin içinde kaybolmak belki de her zaman yaptığım bir şeydi. Bu yüzden bu durumu çok takmadım. Zaten takacak onca derdin arasında bir de bu abes kaçardı.

En sonunda karşılıksız sarılışının ardından kollarını çeken Adar ile öylece yüzüne baktım. Neydi bu ifade? Hayal kırıklığı mı? Neydi bu duygu? Aşk mı?

Kendimi bu konağa geldiğimden beri ayrı bir sınava tâbi olmuş gibi hissediyordum. Ne yapmıştım ben bu insanlara. Hangi yaralarını deşmiştim. Canlarının acımasına ne zaman neden olmuştum.

Yaren'e gülümseyerek odadan çıktım. Adımlarım merdivenleri bulduğunda hemen yukarı kata çıktım. Kendimi odaya attığım anda orada da çok durmayarak banyoya geçtim. Kapıyı kilitleyerek soğuk suyun altına girdiğimde bedenim buz kesmişti.

Bileklerim acıyordu. Omuzlarımda ağrı vardı. Buna rağmen dik duruşumu bozmayaşım niyeydi. Niye kendime eziyet eder gibi bunlara katlanıyordum. Gücüm vardı. Hepsinin karşısına geçecek gücüm vardı. Ama neden birşey yapamıyordum.

Kafamda ki soruları bir kenara bırakarak suyu ılıştırdım ve güzel bir duş alarak çıktım. Kuşağını sıkıca bağladığım bornozum ile odaya geçtiğimde oda boştu. Yan tarafaki giyinme odasına girerek kapıyı kapadım.

Çok değil bir süre önce yerleştirdiğim eşyalarım arasında temiz iç çamaşırı ve bir eşofman takımı alarak üstüme giydim. Odadan çıkarak tekrar banyoya geçtim ve ıslak saçlarımın nemini alacak kadar kuruttum.

Makineyi banyo dolabına geri bırakıp biraz burayı toparladım ve odaya geçtim. Kendimi yatağa attığımda gözlerimi kapayarak uyumam gecikmemişti.
.

Telefonumun nerede olduğunu bilmediğim için alarmın sesine uyanamamıştım. Ama onun yerine elimde hissettiğim baskı ile yavaşça gözlerimi açmıştım.

Gözlerimi hemen yanımda ellerimi tuttarak çatık kaşlarla bileğime bakan Adar'a çevirdim.

"Ne yapıyorsun ya."

Çatallanmış sesim ile konuştuğumda uyandığımı yeni anlamıştı ki irkilmişti. Elimi kendime çekerek yerimde doğruldum. Televizyonun hemen üstünde bulunan saate gözlerimi çevirdiğimde akşam olmak üzereydi.

Yattığım yataktan kalkarak banyoya geçtim. İşlerimi halledip çıktığımda Adar da yerinden kalkmış hatta hemen banyo kapısının önünde dikiliyordu.

"Nasıl oldu o izler."

Dişlerini sıkarak konuşmasıyla bende kaşlarımı çatarak kısa bir an gözlerimi bileğime dokundurdum. Ama hemen geri çıkartıp ona baktım.

"Önemli birşey değil." diyerek yanından geçeceğim esnada bir adım geri atarak geçeceğim yönü kapadı.

"Elfesya, bir anda ortadan kayboluyorsun. Kimse bunu görmüyor, bilmiyor. Telefonunu arıyorum avludaki masanın üzerinde çalıyor. Belki acil birşey olmuştur hastaneye gitmiştir diyorum Yaren'i arıyorum ama o da bilmiyor. Ama bir anda çıka geliyorsun ve birşey olmamış gibi davranıyorsun. Sonra ben sana bu izler ne diye soruyorum yok birşey diyorsun. Bana cevap ver Elfesya. Kim yaptı bunu."