Elfesya

19. Babaanne

"Hanımağam valla yeterin. Çok şey aldık zaten. Kim giyecek bunca şeyi." diye sitem eden Gülhan'a döndüm.

"Sen ve biricik bebeğin." dedim gülerek.

Bir sürü şey almıştık. Bebeğinin erkek olacağını öğrendiğimizde hemen oyuncak hemde kıyafetler almıştık. Tabii bu sırada Gülhan hem seviniyordu ama hem de mahcup olduğunu düşünüyordu. Kaç kere dil döksemde engel olamıyordum.

"Elfesya Hanım, Adar Bey sizinle görüşmek istiyor." diyerek telefonu uzatan korumaya döndüm. Adar peşimizde ne olur ne olmaz diye göndermişti. Telefonu alarak kulağıma götürdüm.

"Efendim Adar."

"Ne yaptınız. Neler aldınız."

"Valla bir sürü şey aldık. Hepsi birbirinden güzeller."

"İyi yapmışsınız. İşiniz bittiyse çiftliğe gelin. Elif'in Gülhan'a sürprizi varmış."

"Sürpriz mi? Hayırdır inşallah. Neyse geliyoruz o zaman biz."

Görüşürüz dedikten sonra telefonu kapatıp korumaya uzattım. Gülhan'ın koluna girerek onun avm'nin dışına doğru ilerlemeye başladım.

"Şimdi nereye gideriz hanımağam."

"Adar'ın bir arkadaşının çiftliğine gidiyoruz. Orada bekliyorlarmış."

O birşey demeyip kafa salladığında arabaya binip yola çıkmıştık. Bir saatin ardından geldiğimiz çiftliğin tüm ışıkları yeni yeni yanıyordu. Arabayı Adar'ın arabasının yanına park ettiğinde koruma Gülhan ile arabadan inerek çiftlik evinin kapısına ilerledik.

Gülhan meraklı bakışları ile etrafı süzerken bende kapıyı çalmış açılmasını bekliyordum. Kapıyı her zamanki neşeyle Elif açtı.

"Hoşgeldiniz." diyerek kenara çekildi.

Gülhan çekingen tavrıyla içeri girdiğinde bende arkasından girerek elimi sırtına koydum ve onu içeri ilerlettim.

Salondaki koltuklarda oturan Adar'ın hemen yanına oturduğumuzda Elifte gelerek hemen karşımıza oturdu.

"Bensiz alışveriş yapmışsınız. Valla çok kırıldım Elfesya."

"Bir dahaki sefere söz senide çağıracağız." diyip gülerek karşılık verdim.

"Evet seni dinliyoruz Elif. Bizi buraya niye çağırdın." dedi gergince ayağını sallayan Adar.

Elif Adar'ı umursamadan Gülhan'a döndü ve yüzündeki hiç eksik olmayan gülümsemesiyle konuşmaya başladı.

"Adar bana durumu anlattığında çok üzüldüm. Ve ne yapabilirim diye düşündüm. Sonra aklıma buraya bir yardımcı aradığım geldi. Eğer sende istersen seni o hapis olduğun yerden kurtarabilirim. Ve inan bana sana burada kimse birşey yapamaz."

Elif'in bu ince düşüncesine çok sevinmiştim. Neşeyle Gülhan'a döndüğümde o da şaşırmış bir şekilde Elif'e bakıyordu. Adar ise zaten tahmin etmiş gibi ben biliyordum bakışlarına bürünmüştü.

"Elif hanım bu çok güzel bir haberdir ancak bunu kabul edip sizi de tehlikeye atamam."

"Beni tehlikeye atmayacaksın sadece bebeğinin ve kendi hayatını kurtaracaksın. Şimdi tamam dersen herşey değişecek. Hem bana da arkadaş olursun burada."

Gülhan çekingen tavrıyla bir Adar'a bir bana dönüp birşey deyin der gibi baktı.

"Elif'e güvenebilirsin Gülhan. Çocuğun ve senin için en iyi olanı yapacağına inanıyorum." diyen Adar ile biraz da olsa rahatlatmıştı sanki.