Elfesya

24. İtiraf

Aşk üç harf tek heceydi. Ama benim ki dört harf iki heceden oluşuyordu. Adar'dan.

"Yemekleri gerçekten sen mi yaptın şimdi?"

"İnanmıyor musun Elfesya?" dedi sanki bu soruyu duymaktan sıkılmış gibi.

"Tamam, tamam inanıyorum ama ne bileyim." dedim. Gerçekten inanamıyordum.

"O ailemle ilgili dosyayı aldırttım. Şu anda bu evde. Ancak açıp da okumaya cesaret edemiyorum." Kısa bir nefes alıp verdi ve devam etti. "Herşeyi yaparım ederim diyen Adar Bengi gerçekleri öğrenmekten korkuyor."

Sesinde ne olduğunu anlamayadığım bir ton vardı.

"Eğer istersen, o dosyayı yok ederim ve korkunu yaşamana gerek kalmaz. Ya da o dosyayı okurken, gerçekleri öğrenirken elinden tutarım ve korkunda da yanında olurum." Onun gibi kısa bir es verip konuşmaya devam ettim. "Karar senin Adar Bengi." derken yüzümde onu rahatlatmak adına tebessümüm vardı.

Söylediklerim ne kadar etkili oldu bilmiyorum ama bir anda ayağa kalktı ve dibinde biterek beni de ayağa kaldırdı. Ellerinin birini belime diğerini enseme yerleştirdiğinde ellerimi nereye koyacağımı bilemeyerek kollarına tutundum.

"Üç ay önce hastane koridorunda gördüm seni ilk. O an ne oldu inan bilmiyorum ama birşeyler oldu Elfesya. Ve o birşeyler senin etkindi. Sendin etkisi." Nefes aldı verdi ve konuşmaya devam etti. "Üç ay geçti ben daha bunları yeni söyleyebildim ama Elfesya ben seni ilk gördüğüm an tutuldum sana. Ne dersen de buna. Ama ben sana aşık oldum Elfesya Yağmur Bengi."

Gözleri parlıyordu, konuşurken kekeliyordu. Heyecanlıydı. İlk defa böyleydi ve bunun nedeni bendim.

Ellerimi yanaklarına yerleştirdim. "Adar Bengi. Seni ilk defa bir koridorda ya da çarşı da görmedim. Ama seni tanıdıkça sana tutuldum. Seni sevdim. Ve Adar Bengi ben de sana aşık oldum." Son cümlem fısıltı eşliğinde dudaklarımın arasından çıkmıştı.

Söylediklerimi tahmin eder gibi bir hali vardı ama yine de şaşkındı.

Ensemdeki eliyle beni kendine çekti ve kafasını boynuma gömerek sarıldı. Kollarımı yanaklarında tutamayacağımdan boynuna sardım.

"Teşekkür ederim." dedi. Sesi boğuktu. Neye teşekkür ediyordu bilmiyordum ama bende teşekkür ediyordum. Sevdiğim adam için..
...

Yeni bir günün başladığını belli eden gün ışıkları gözlerime vurmaya başladığında açtım gözlerimi.

Başımı Adar'ın boynundan çıkartıp onu uyandırmamaya özen göstererek yerimden kalktım. Yatağın hemen yanındaki koltuğun üzerinde bir sabahlık vardı onu hızlıca alarak üstüme geçirdim ve odadan çıktım.

Önce banyoya girerek işlerimi hallettim ve hemen ardından aşağı kata inip mutfağa girdim. Buzdolabını açtığımda tıka basa doluydu. Hemen pratik bir sabah kahvaltısı hazırlamaya koyuldum..

Son tabağı da masaya yerleştirdiğim esnada iki kolun arkadan belime sarılmasıyla boynumdan öpülmem bir oldu.

"Günaydın." dedi Adar boğuk sesle.

"Günaydın sevgilim." diyerek kollarının arasında ona doğru döndüm ve bende dudaklarına öpücük bıraktım. Kollarını daha da sararak arkama doğru, masaya baktı.

"Hepsini sen mi hazırladın?" dedi benim akşamki sorumu taklit ederek.

"Hepsini ben hazırladım." dedim ona gülümseyerek.

"O zaman afiyet olsun." diyerek sandalyeyi çekti oturdu ve beni de hemen yanındaki sandalyeye oturttu.

Gülüşe gülüşe kahvaltımızı ettik ve beraber masayı topladığımızda Adar sigara içmek için bahçeye çıkmıştı. Bende o sırada ne giyebilirim diye bakmak için yukarı yatak odasına çıkmış ve dolapları karıştırmıştım ancak Adar'ın gömlek ve pantolonlarından başka birşey yoktu burada.