"O gün sana yazdığımda Arthur, bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum..."
"Satırlarım sana ise şayet yazmak, aciz kelimelerimle bile ait olmak, bir satırın içinde bile kaybolmak güzeldi..."
Taşralı bir hanımefendi ve zengin bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tüm şehir uykuyu kucaklamış gece gündüze kavuşmak için dakikaları sayıyordu.
Bir grup taşralı insan dışında...
Birkaç haftadır geceleri gizli saklı buluşmalar düzenliyorlardı. Bu düzen devam etmemeliydi. Alçak insanoğlu zenginleştiğinde ilk önce kendi ırkını ezerdi.
Bilmiyorlardı ki bu zenginliğin hiçbir zaman sonu olmayacaktı.
Fakat o dönem insanlar daha ehlileştirilebilirdi. Kanunlar yeterli gelebilirdi, gelmese bile taşkınlıklar yapılırdı. Zorla da olsa adalet yerine getirilebilirdi. Sadece öyle sanıyorlardı.
"Silahlar hazır değil mi?" Bu sefer işleri bir adım öteye taşıyacaklardı.
Oliver geçen hafta buluştukları zaman bu konuyu gündeme getirmişti. Roy ağır şapkasının altından göz ucuyla baktı, Oliver'ı onayladı. "Silah konusunda herhangi bir sorun yok, sorun başka konularda."
"Herhangi bir sorun yok demişlerdi bana..."
Smith aralarında en titiz ve kaba olandı. Kötülüğe bin misli cevap verir ve sinirlendiğinde bulunduğu gruba göre en alev alan kişiydi.
"Kime sorunlarını çözdürdüğüne göre değişir." Oliver, Roy'un dediklerini onayladı.
"İpekçi dükkanı istediğimiz gibi sonuçlanmadı ama bu sefer yer yerinden oynayacak, artık silahlarımız da tamam."
Oliver başında dikildikleri tahta, oymalı masanın üzerindeki puroya uzandı. Cebindeki alevi parlatarak ciğerlerine kalbinden daha karanlık bir iki nefes çekti. Duman ince ve kıvrımlı dudaklarının arasından sakince havaya süzüldü. Saçları gibi sarımsı bıyıkları dumanın içinde adeta yok olmuştu.
Roy şapkasını düzeltti. Koyu kahve saçları yer yer döküldüğünden dolayı, şapkasını kapalı alanlarda dahi kafasında tutuyordu.
Roy gelecek cevabın muzipliğini bildiğinden konuyla pek alakası olmayan şu soruyu sordu.
"İsabel nerede?"
Oliver pişkince sırıttı. "Yatağımda."
"Seni piç..."
İkisi güldü. Oliver'ın arada evine gidip birlikte olduğu bir kadındı İsabel. Birbirleriyle ilişkileri sadece yatakla sınırlıydı. Herkes Oliver'ı dışarıdaki hayatta tanısaydı İsabel'in değil yatağına girmek yanına yaklaşmayacağını biliyordu.
