"O gün sana yazdığımda Arthur, bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum..."
"Satırlarım sana ise şayet yazmak, aciz kelimelerimle bile ait olmak, bir satırın içinde bile kaybolmak güzeldi..."
Taşralı bir hanımefendi ve zengin bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlahiBakış Açısıyla,
O hislerinde yanılmıyordu; hisleri kalbinin dört ocağının içindeydi o dört odacık bile kalbindekine aitti.
Zaman eğilip bükülüyor o zamana ayak uyduruyordu. Öğrendiği tüm bilgileri ilk defa kullanıyor babasının desteğini aldığından kendini daha özgüvenli hissediyordu. Her başardığı işte gözlerinin içine gururla bakıyordu ve bu şüphesiz Mia için dünyalara bedeldi.
Arthur gün geçtikçe kendini toparlıyordu. İnanamıyordu, hiçbir engel olmadan onunla yan yana iki üç kelime konuşabilmek, samimi hislerini ifade edebilmek... O güzel bakışları yok muydu Arthur'un, daha çok konuşmasını istermiş gibi baktıkça bakan kalbini görmek istedikçe isteyen ve ellerine tıpkı kırılgan bir nesneymiş gibi dudaklarını dokundurup buseler dizen... Ölüyor, bitiyordu ona.
Tamamlanılmıştı bazı şeyler.
Bazı hisler yarım kalmıştı da oturmuştu sanki bir yerlerde. Yollar aşılmıştı, yüreğine batanlar soğumuştu, kötülük arkasında kalakalmıştı. Bir perde oynanmıştı, o perdenin ilk sahnesindeki gözyaşları oluk oluk kalbini ıslatmayı başarmıştı ama bitiminde savaşı gözyaşı değil aşkı kazanmıştı.
Son hastanın bakımlarına devam ettikten sonra babasından izin almak için yanına gitmişti, babası şaka yoluyla bazı kelimeler sarf etmişti Arthur için. Fazla yakın olmayın, ikizin yetişkinsiniz biliyorum fakat ben baban olarak uyarmak isterim. Babasının fazla yakınlıktan kastettiği şeyleri anlamıştı elbette, babasına inat gitmedi. Sakin bir tavırla onayladığını söyledi, o nerede nasıl davranması gerektiğini bilirdi. Uyarıya ihtiyacı yoktu ancak kurcalamak istemedi, inatçılığın yeri değildi.
Arthur'un bulunduğu revire gidene değin birkaç tanıdık ve hastaya selam vermeyi ihmal etti. Ona varmak istediği yollarda bile eli ayağına dolaşıyordu. Revirin içine girdiğinde Arthur'un yanında bir adamla sohbet ettiğini gördü.
Arthur için ise çoktan sohbet bitmişti arkadaşı Ronald ile uzatmaları oynuyordu. Daha çok Arthur'un kızarmış yüzüyle arkadaşına sinir oluyor olduğunu görüyordu. Mia tedavi sırasında onunla biraz sohbet etme fırsatı yakalamıştı. Hayata çok başka bir açıyla bakan birisiydi Ronald. Daha çok bardağın dolu tarafına bakan, şakacı ama insanı koruyup kollayan bir yapısı vardı.
