Reward[Him From Final Year]

Extra-4

"ဆုလာဘ်!!"

ကျွန်​တော့် နာမည်ကို အကျယ်ကြီးပင်
အော်ခေါ်ပြီးအခန်းထဲပြေးဝင်လာတဲ့ အငယ်လေး။

တကိုယ်လုံးလေးလံနေတာမို့လို့ အိပ်
နေရာကနေမထနိုင်ဖြစ်​နေတာ ကျောပိုး
အိတ်လွယ်ထားတဲ့ အငယ်လေးကိုမြင်
တော့ချက်ချင်းထထိုင်မိသွားရသည်။

ကျွန်​တော့်ဆီ အငယ်လေးက​ပြေးလာပြီး
ကုတင်ပေါ်​ပြေးတက်လာတော့
ညီအကိုနှစ်ယောက် အလွမ်းသယ်ရရင်း
အငယ်လေးကို ဖက်ထားလိုက်မိသည်။

" ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"

" ကိုကြီးစစ်ကြောင်းဖုန်းဆက်ပြီး
လာခေါ်ပေးတာဆုလာဘ်"

" နေကောင်းတယ်မလား"

" သားကနေကောင်းတယ်​လေ
ဆုလာဘ်ပဲနေမကောင်းတာ။သားကို
လည်းဘာမှမပြောသွားဘဲနဲ့ အိမ်ကနေ
ထွက်သွားတယ်ဖုန်းလည်းမဆက်ဘူး ဆုလာဘ်မ​ကောင်းဘူး"

အငယ်လေးကိုဘာမှပြန်မ​ပြောနိုင်ပဲ
ဖက်ထားပြီး အလွမ်းသယ်နေတုန်း အနောက်က​နေလိုက်ဝင်လာတဲ့ သူ။

မနက်စာသွားဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး
ထွက်သွားတာ  အငယ်လေးကိုပါ
သွားခေါ်ပေးမယ်မှန်းမသိခဲ့ဘူး။

"ကိုယ် အလုပ်သွားရတော့မယ်
ညီလေးနဲ့မနက်စာအတူတူစားလိုက်
ဆန်ပြုတ်ဝယ်လာခဲ့​ပေးတယ်"

ဆန်ပြုတ်ဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့
ကျွန်​တော် နှာခေါင်းရှုပ်လိုက်မိသည်။

" အောက်ထပ်ကို ဆင်းပြီးစားမလား
အပေါ်ယူလာခဲ့ပေးရမလား"

"အမ် ရတယ် ​နောက်မှကျွန်​တော့်ဘာသာဆင်းပြီးစားလိုက်မယ်"

ကျွန်​တော့် အကြံအစည်တွေကို သူ
ကကြိုသိနေသည့်အလား နာရီပတ်​နေ
ရင်း ကျွန်​တော့်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်
လာသည်။

" အဲဒီဆန်ပြုတ်ရဖို့ သားနဲ့ကိုကြီးစစ်ကြောင်း အဲ့ဆိုင်မှာအကြာကြီးထိုင်
စောင့်ခဲ့ရတာဆုလာဘ်"

"​ပြောလိုက် အငယ်​လေး မင်းအစ်ကို
ကိုရ​အောင်တိုက်"

အဲ့အချိန်မှာပဲ ခြံရှေ့မှာ ဟွန်းတီးသံကိုကြားလိုက်ရသည်။