Reward[Him From Final Year]

Chapter-29

"ကိုမင္းစစ္ေျကာင္း"

က်ြန္ေတာ္ သူ႕ကိုယ္ကိုလက္ေတြနဲ႕
ကိုင္လႈပ္ကာ နႈိးေနပါေသာ္လည္း
အိပ္ေနသည့္သူမွာေတာ့ လံုးဝမ်က္လံုး
ေတြမဖြင့္လာပါ။က်ြန္ေတာ္နႈိးေနမွန္း
သိသိရက္နဲ႕တမင္ ဆက္အိပ္ေနတယ္။

က်ြန္ေတာ္သူ႕ ကုတင္ေဘးကေန
ဒီေလာက္ေအာ္ေခၚျပီးနႈိးေနတာ
သူနိုးေနျပီဆိုတာ က်ြန္ေတာ္ သိသည္။

"ထေတာ့ ထေတာ့ပါဆို က်ြန္ေတာ္
ေတာင္ မ်က္နွာသစ္ျပီးျပီ။"

သူ႕လက္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ဆြဲကာ
က်ြန္ေတာ္အနားကပ္ျပီး အသံက်ယ္နဲ႕
ေအာ္လိုက္ေတာ့ တစ္ခဏအျကာ
သက္ျပင္းေတြခ်ျပီး သူ႕မ်က္လံုးေတြ
ပြင့္လာသည္။

ျကည့္ပါလား နိုးေနရဲ႕သားနဲ႕ဆက္
အိပ္ေနတယ္ဆိုတာ က်ြန္ေတာ္သိသားပဲ။

မေန႕ညက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
ကမ္းေျခကbarကိုသြားျပီး ညျကီး
မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာ က်ြန္ေတာ့္ကိုအနား
ကပ္မခံပဲ ေရခ်ိဳးျပီးတာနဲ႕ တန္းအိပ္
သြားတာ။က်ြန္ေတာ္ ဘာမွေတာင္
ျပႆနာ မရွာလိုက္ရဘူး။

"ဘယ္အခ်ိန္ ရွိေနျပီလို႕လဲ"

"ေျခာက္နာရီခြဲေနျပီ အခုထေတာ့"

ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနရာကေန
မထေသးပဲ က်ြန္ေတာ့္ကို ျကည့္ေနတဲ႕
ကိုစစ္ေျကာင္းရဲ႕မ်က္နွာက အလြန္
အမင္း အံ႕ျသသြားဟန္ရွိသည္။

"ဒီအခ်ိန္ထျပီး ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
ဘယ္သြားမလို႕လဲ"

"မနက္စာသြားစားမယ္ေလ က်ြန္ေတာ္
ဗိုက္ဆာေနျပီ။အခုထဲက ထျပီးျပင္ဆင္ေတာ့"

"ကိုယ္က ဘာကိုျပင္ဆင္ရမွာလဲ။
ကိုယ္ မ်က္နွာသစ္အဝတ္စားလဲ
အမ်ားဆံုးျကာ ဆယ္မိနစ္ပဲ။
အေစာျကီး ဘာထလုပ္တာလဲ
ဒီမွာလာအိပ္"

က်ြန္ေတာ္နႈိးေနတာကိုမထတဲ႕အျပင္
က်ြန္ေတာ့္ကိုပါသူ႕ေဘးမွာ လာအိပ္ဖို႕
ေခၚေနတာေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ေဒါသ
ေတြထြက္လာရသည္။

"မရဘူး ခင္ဗ်ားအခုထမလား မထဘူးလား"

"လိမ္မာတယ္ေနာ္ဝန္း ကိုယ္အိပ္အံုးမယ္"

က်ြန္ေတာ့္ကို စိတ္ညစ္ေနသလို
ေျပာကာ ဆန္႕က်င္ဘက္ကိုလွည့္ျပီး
ျပန္အိပ္ေနသည္မို႕ က်ြန္ေတာ္ ေဒါသ
ေတြေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္လာရသည္။