#දුඹුරු_සඳ_117
𝐓𝐡𝐞 𝐁𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐬𝐡 𝐌𝐨𝐨𝐧 🤎🌙
🤎🌙__𝒜 𝓇 𝑜 𝒽 𝒾 𝒴 𝒶 𝓈 𝒽 𝓌 𝒾 𝓇 𝒶 𝑅 𝒶 𝓉 𝒽 𝓃 𝒶 𝓎 𝒶 𝓀 𝒶
මන්දිරයේ ශිව පාර්වතී පූජා ස්ථානයේ රක්ත වර්ණ සාරි වලින් සැරසී හුන් පිරිස අතර තමන් දෙස එක එල්ලයේ යොමුවී තිබුණ දෙනෙතෙහි වූයේ කෝපය, ඊර්ෂ්‍යාව පිරුණ බැල්මක්.
'සායිරා!'
හිත අභ්‍යන්තරයෙන් විණාරාට මිමිණෙද්දී දැනුණේ බියක්. තමන් නිසාවෙන් ඇයට තහනම් වූ නිවසෙහි බියක් සැකක් නැතුවම සායිරා උන්නේ පපුව හරහා දෑතම බැඳගෙන එක එල්ලයේ ඒ වෛරයෙන් පිරුණු දෙනෙත විණාරා මත අලවාන.
'කොහෙදෝ ඉඳන් ආපු හිඟ'න හැති'රියක් මේ ගෙදර රැජිණ වෙලා...!'
සායිරාගේ හිත කීවේ එලෙස.
'මේ ගෙදරට අද මට එන්න වෙලා තියෙන්නෙත් හොරෙන්...ඒ උ'ඹ නිසා..
මම මේක ලේසියෙන් අතාරින්නෑ විණාරා!'
දෑතින් විණාරාව දවා අලු කරමින් සායිරා සිතන්නට වූයේ දරාගන්න බැරි තරමේ කෝපවත් හැඟීමක් සිරුරේ නහරක් ගාණේම උඩුදුවනවා දකිද්දී.
සායිරාට සහභාගි වීමට පැමිණෙන ලෙස පැවසූයේ ආග්නගේ මව. ඇය සායිරාගේ කුරි'රු ගති පැවතුම් කිසිවක් ගැන නොදැනුවත්. පූජාවට සායිරාගේත් තූර්වීගෙත් මවද ඉන්දියාවේ සිට පූජාව සඳහා සහභාගී වීමට ඇවිත් තිබූ නිසාවෙන් සායිරා උන්නේ ආග්න පැමිණියද තමාට කිසිදු ගැටළුවක් නොවන බවට ආත්ම විශ්වාසයෙන් යුතුව.
"දෝණී... මම පොඩ්ඩක් ගාඩ්න් එකට යනවා. මෙයාලට ඕනේ දෙයක් තිබ්බොත් බලන්න..."
"හරි අම්මා..."
ආග්නගේ මව නිවසේ ගෙවත්තට යන්නය වූයේ රාත්‍රිය සඳහා අලංකරණ කටයුතු සඳහා උපදෙස් දෙන්නට.
"ආහ් මැඩම්..."
විණාරා සායිරාව මගහැර යන්නට සෑදුවත් සායිරා විණාරාගේ මග හරස් කරන්නට වූයේ සායිරාගේ මව විණාරාට නොපහන් බැල්මක් හෙලද්දී.
"බලන්නකෝ මමා. විණාරාව ඈත තියා අඳුරගන්න පුළුවන් නේද ඕනෙ තැනක..."
සායිරා ඉංග්‍රීසි බසින් අහල පහල කීප දෙනෙකුටත් ඇසෙන්නටම පවසන්නට වූයේ වටපිටාවේ හුන් කීප දෙනෙක්ගේම අවධානය ඔවුන් දෙදෙනා වෙතට යොමු වෙද්දී.
