#දුඹුරු_සඳ_132
𝐓𝐡𝐞 𝐁𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐬𝐡 𝐌𝐨𝐨𝐧 🤎🌙
🤎🌙___𝒜 𝓇 𝑜 𝒽 𝒾 𝒴 𝒶 𝓈 𝒽 𝓌 𝒾 𝓇 𝒶 𝑅 𝒶 𝓉 𝒽 𝓃 𝒶 𝓎 𝒶 𝓀 𝒶
"නව් ස්ටොප් ක්‍රයින්ග්..."
(අඬන එක නවත්තන්න දැන්...)
නමුදු ඇයට දැනෙන්නේ වේදනාවක්. පසුපසින් ඇයගේ උරහිස් වලට පහළින් ඉදිරියට අත දමා ඇගේ දෑතම තම දෑතින් අල්වාන උන්නේ ආග්න.
විණාරාට දැනුණේ කුමක්දෝ නොතේරෙන ගැඹුරු වේදනාවකින් තම හදවතම වෙලාගෙන වගක්. එය හරියටම තමා මෙවන් වේදනාවකින් කලින් දැඩිව පීඩා වින්දාක් මෙන් හැඟීමක්. අසරණකමක් මුහුවූ එම දරුණු වේදනාව නිසාවෙන්ම විණාරාගේ දෙනෙත් තිබුණේ නිතැතින්ම තෙත් වෙමින්.
"විණාරා..."
ඉඳින් ඈ හැඬුම් වල නැවතීමක් නොවෙද්දී ආග්න කළේ උන් ඉරියව්වෙන්ම විණාරාගේ පිට තම ළයට තදකරගනිමින් ඇයව පසුපසින් තුරුළු කරගැනීම.
"දැන් ඇති විණාරා..."
නිහඬවම හුස්ම ඉහළට අල්වමින් ඇය හඬද්දී ආග්නට දැනුණේ බියක්. මෙසේ සිතට පීඩනයක් ගෙන ඒම ඇයට අනතුරුදායකයි.
"හ්හ්..."
එක්වරම ආග්න සිදුකළ දෙයින් විණාරාගේ හුස්මක් ඉහළට ඇදුණේ හැඬුම්ද මොහොතකට අමතකව යද්දී. දෙපසින් අත දමා දෙපසින් විණාරාගේ දෑත් අල්වාගෙනම ආග්න විණාරාගේ ළය වටා දෑත් දමා ඇයව තවත් තම සිරුරට තදකරගත්තේ ඒ නිකට විණාරාගේ ගෙළ පාමුල රඳවාගනිමින්.
තිගැස්සී හුස්මක් ඉහළට ඇදගත් විණාරා ඔහු ස්පර්ෂය හමුවේ උන්නේ සෙල්රුවක් මෙන් ගල්ගැසීගෙන. රැවුක් කොට ඇනී කිතියකුත් සමඟ ගෙල පාමුලට දැනෙනා ඔහු නිකටෙහි ස්පර්ෂයත් ඔහු බාහුවලට මැදිවී ඒ ළයට සිරවීගෙන හිඳිනා ඇයට දැනෙනා ඔහු සිරුරෙහි ස්පර්ෂයත් කළේම ඇයව නොසන්සුන් කර දැමීම. ආරක්ෂාවක්, රැකවරණක්, හුරුපුරුදු බවක් සමඟම ඔහු ස්පර්ෂයෙන් ඇයට දැනුණේ කුමක්දෝ නොතේරෙන බියක් වන් අමුතු හැඟීමක්. නමුදු කිසිවිටකත් ඇයට නුහුරු බවක් දැනුණේ නැහැ ඔහු ස්පර්ෂයන්හි.
"හ්හ්..."
නේකවිධ සිතිවිලි අතර අතරමංව හිඳි විණාරාට නැවත හුස්මක් ඉහළට ඇදුණේ ආග්නගේ දෙතොල් ඈ ගෙළ පාමුල තදව යද්දී. ඉඳින් මායාවක් මෙන් ඔහු ස්පර්ෂයන්. එක් තත්පරයකින් තමන්ටත් නොදැනීම තමාව මේ ලෝකයෙන් වෙනතකට රැගෙන ගොස් අතරමං කර දමන්නේ සිහිනයක් මෙන් සුන්දර හැඟීමක් තුළ. එක් හාදුවකින් නොනැවතී ඔහු උණුහුම් දෙතොල් ගෙලෙහි තවත් ඉසව්වක තැවරෙද්දී ළයගැස්ම තීව්‍රව ගියේ ඉබේම. වේගවත් වූ හුස්මට සාපේක්ෂව ඈ ළමැද වේගයෙන් උස්පහත් වෙද්දී විණාරාට දැනුණේ තම දෑස් පියවෙන්නට වෙර දරණ වගක්.
